Η Πλατεία «Σιμά στις μπαλωθιές τους υπάρχει κι ο λυράρης…»

Η Πλατεία καθάρισε. Ενοχές και φόβους.
Διώξαμε τη σκόνη. Τώρα κλαίμε ήσυχοι.

Ορδές βαρβάρων. Χορδές και παλαμάκια.
Ο χρόνος σε ταλάντωση. Το μέλλον αβέβαιο. Όπως συνήθως.
Ο κύκλος έσπασε. Είμαστε πολλοί. Δε μας χωράει.
Κι ούτε ένας ήρωας στο χορό μας.
Χιλιάδες αλλάζουμε μαζί. Ανορθόδοξα.
Στο δρόμο για το καλύτερο όλα δοκιμάζονται.
Ανθρώπινες αλυσίδες. Κόβονται εύκολα. Φτιάχνονται γρήγορα. Ανίκητες.
Καθιστοί στα σκαλάκια. Ανεβαίνουμε ψηλά.
Έλικες. Οι φυγόδικοι κοιτούν αμήχανα.
Οι σκέψεις δίνουν φωνές. Οι πράξεις χαμόγελα.
Ο έρωτας ένα συναίσθημα δίπλα στ’ άλλα. Κάποτε και απέναντι.
Απλώνεις το χέρι σου και παίρνεις τα πάντα.
Που ήταν κρυμμένα όλα αυτά;
Και «πού μπορώ να αφήσω κάτι για σας»;
Χρειάζονται μαιευτήρες. Τώρα στο κέντρο της Πλατείας!
Χαρτιά με ονόματα. Μεγάλα. Δηλώσεις ανάτασης.
Νούμερα χέρι-χέρι. Μακρινοί πόθοι σε ενάμιση λεπτό.
Πόσοι θα χωρέσουν σε μια γενιά;
Τους φυλακίσαμε. Τα κάγκελα δικά τους.
Τι χάσαμε; Σκέψου το πριν.
Από παιδί είχες ν’ αδειάσεις σιντριβάνι.
Η ξαστεριά αργεί. Μα την ακούς παντού.
Δεν πρόλαβα να κάνω ευχή.
Είχα να πετάξω κάτι σκουπίδια. Ιδέες που βρόμισαν.
Λίπος στα κορμιά τους. Στο μυαλό μας. Χειμερία νάρκη τέλος.
Στην χώρα ο ήλιος δεν κρύβεται.
Τι γλώσσα μιλάς; Είμαι σίγουρος. Τη δικιά μου.
Μετέφραζαν τα μάτια μου.
Θα μετρήσω τις πλατείες όλου του κόσμου.
Και ας διαλέξουν αυτοί ό,τι θέλουν. Γελασμένοι ξανά.

Σχόλια