Θα περίμενε κανείς πως η «κυβέρνηση εθνικής ευθύνης», όπως αυτοαποκαλείται, θα συνιστούσε κάτι διαφορετικό ποιοτικά, από την επαναλαμβανόμενη πρασινο-γαλάζια εναλλαγή στα κρατικά πόστα, που στιγμάτισε τη δικομματική μεταπολίτευση.
Δυόμισι χρόνια πριν γίναμε μάρτυρες του φιάσκου του παπανδρεϊκού open-gov, που αποδείχτηκε ένα όχημα για να πλαισιωθεί το πρωθυπουργικό επιτελείο με μια νεόκοπη αυλή (αποκλήθηκαν «κηπουροί» του Μαξίμου), μία αυλή απόλυτα πιστή στην προδιαγεγραμμένη καταδίκη τη χώρας στα δεσμά του ΔΝΤ.
Το τρικομματικό κέλυφος της συγκυβέρνησης αποκαλύπτεται τώρα διάτρητο. Πώς να συγκαλυφθεί η «επανακατάληψη» της κρατικής μηχανής από τα «γαλάζια παιδιά» με τις τοποθετήσεις των γενικών γραμματέων στα υπουργεία; Δεν πρόκειται, βέβαια, για… παιδιά. Έχουν «διαπρέψει» στο πρόσφατο καραμανλικό παρελθόν της… επανίδρυσης του κράτους (βασικότατη εξαγγελία τού τότε πρωθυπουργού) ορισμένοι δε και στο πολύ βαθύτερο κράτος της επταετίας 1974-1981, επίσης καραμανλικής… υφής.
Μεταξύ άλλων κοσμεί το κυβερνητικό σχήμα ο Αθ. Ανδρεουλάκος, το πλούσιο βιογραφικό του οποίου φτάνει μέχρι τη θητεία του «βασιλικού επιτρόπου» σε μία άλλη επταετία, της χούντας! Ο κύριος αυτός έχει ακολουθήσει τον κ. Δένδια σε όλα τα υπουργεία, που θήτευσε ώς τώρα, είναι προφανώς ο «κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση». Άλλωστε, την ισχυρή του πολιτική βούληση ο πρωθυπουργός Σαμαράς, μέσω αυτού του υπουργείου επέλεξε να την επιδείξει προς την κοινωνία, με την ακαριαία επέμβαση κατά των απεργών στη Χαλυβουργία. Ακόμη και το κλασικό… πρωτόκολλο της επαναφοράς των «άξιων» αποστράτων στο στράτευμα, αποκαθιστώντας τις «αδικίες» των προηγούμενων, επιχείρησε η κυβέρνηση να το τηρήσει τυπολατρικά, υποχρεώνοντας τον αρχηγό του ΓΕΣ σε παραίτηση. Όλα καμωμένα ήδη με τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα.
Όμως, τι το αξιοσημείωτο; Τι μπορείς να περιμένεις από μία… Δεξιά; Σύμφωνοι, αρκεί να μη δουλευόμαστε σε αυτή τη χώρα τόσο ξεδιάντροπα. Να μην παριστάνουν οι… τρικομματικοί τους ρηξικέλευθους μεταρρυθμιστές του κράτους. Ποιοι; Οι πατενταρισμένοι νεοδημοκράτες που κατέκλυσαν τις απόλυτα νευραλγικές θέσεις στις γενικές γραμματείες των υπουργείων. Το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο εναπόθεσε τη διάσωσή του στο ακρο-νεο-δεξιό έκτρωμα της Ν.Δ. στην τελευταία εκλογική μάχη. Είναι αναμενόμενο, η επιχείρηση αναστήλωσης του καθεστώτος να εξαντλείται στην παλινόρθωση του φαύλου δεξιού παλαιοκοματισμού, ταυτισμένου με τη διαφθορά και τον εκμαυλισμό.
Αλλά πότε άλλοτε, μετά το 1981, η Ν.Δ. ξανακυβέρνησε μέσα σε λιγότερο από μία τριετία, καταγράφοντας ακόμη πιο ισχνή εκλογική δύναμη, από τη συντριβή της το 2009; Άλλη μία «παρακαταθήκη» για τη χώρα, που τη χρεώνεται ο Γ. Παπανδρέου και για να μην ξεχνιόμαστε ο Ευ. Βενιζέλος και, βεβαίως, ο Φ. Κουβέλης.
Το τρικομματικό κέλυφος της συγκυβέρνησης αποκαλύπτεται τώρα διάτρητο. Πώς να συγκαλυφθεί η «επανακατάληψη» της κρατικής μηχανής από τα «γαλάζια παιδιά» με τις τοποθετήσεις των γενικών γραμματέων στα υπουργεία; Δεν πρόκειται, βέβαια, για… παιδιά. Έχουν «διαπρέψει» στο πρόσφατο καραμανλικό παρελθόν της… επανίδρυσης του κράτους (βασικότατη εξαγγελία τού τότε πρωθυπουργού) ορισμένοι δε και στο πολύ βαθύτερο κράτος της επταετίας 1974-1981, επίσης καραμανλικής… υφής.
Μεταξύ άλλων κοσμεί το κυβερνητικό σχήμα ο Αθ. Ανδρεουλάκος, το πλούσιο βιογραφικό του οποίου φτάνει μέχρι τη θητεία του «βασιλικού επιτρόπου» σε μία άλλη επταετία, της χούντας! Ο κύριος αυτός έχει ακολουθήσει τον κ. Δένδια σε όλα τα υπουργεία, που θήτευσε ώς τώρα, είναι προφανώς ο «κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση». Άλλωστε, την ισχυρή του πολιτική βούληση ο πρωθυπουργός Σαμαράς, μέσω αυτού του υπουργείου επέλεξε να την επιδείξει προς την κοινωνία, με την ακαριαία επέμβαση κατά των απεργών στη Χαλυβουργία. Ακόμη και το κλασικό… πρωτόκολλο της επαναφοράς των «άξιων» αποστράτων στο στράτευμα, αποκαθιστώντας τις «αδικίες» των προηγούμενων, επιχείρησε η κυβέρνηση να το τηρήσει τυπολατρικά, υποχρεώνοντας τον αρχηγό του ΓΕΣ σε παραίτηση. Όλα καμωμένα ήδη με τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα.
Όμως, τι το αξιοσημείωτο; Τι μπορείς να περιμένεις από μία… Δεξιά; Σύμφωνοι, αρκεί να μη δουλευόμαστε σε αυτή τη χώρα τόσο ξεδιάντροπα. Να μην παριστάνουν οι… τρικομματικοί τους ρηξικέλευθους μεταρρυθμιστές του κράτους. Ποιοι; Οι πατενταρισμένοι νεοδημοκράτες που κατέκλυσαν τις απόλυτα νευραλγικές θέσεις στις γενικές γραμματείες των υπουργείων. Το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο εναπόθεσε τη διάσωσή του στο ακρο-νεο-δεξιό έκτρωμα της Ν.Δ. στην τελευταία εκλογική μάχη. Είναι αναμενόμενο, η επιχείρηση αναστήλωσης του καθεστώτος να εξαντλείται στην παλινόρθωση του φαύλου δεξιού παλαιοκοματισμού, ταυτισμένου με τη διαφθορά και τον εκμαυλισμό.
Αλλά πότε άλλοτε, μετά το 1981, η Ν.Δ. ξανακυβέρνησε μέσα σε λιγότερο από μία τριετία, καταγράφοντας ακόμη πιο ισχνή εκλογική δύναμη, από τη συντριβή της το 2009; Άλλη μία «παρακαταθήκη» για τη χώρα, που τη χρεώνεται ο Γ. Παπανδρέου και για να μην ξεχνιόμαστε ο Ευ. Βενιζέλος και, βεβαίως, ο Φ. Κουβέλης.
θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
εκτελεί η «σειρά» του ’69
Σχόλια