Του Σωκράτη Μαντζουράνη
Οι λέξεις είναι καρφιά για να κρεμάμε πάνω τους ιδέες.
Κάπου το διάβασα και το κράτησα.
Κατά πως φαίνεται και στο ΣΥΡΙΖΑ τους άρεσε κι όχι μόνο το κράτησαν, αλλά αποφάσισαν να το προσαρμόσουν δημιουργικά στις πολιτικές τους ανάγκες.
Κι επειδή είναι πανελληνίως γνωστό πως «πίσω από τις λέξεις βρίσκεται ο Αλέξης», οργανώθηκε η επιστράτευση των λέξεων στην «ταξική πάλη» της πρώτης φοράς αριστεράς.
Η συνταγή είναι παλιά και εγγυημένη και ο σημερινός «αριστερός» κόουτς των λέξεων επιδέξιος.
Μόλις το σύστημα φτάσει την κοινωνία στα όρια της ανοχής της, επιστρατεύουν τις λέξεις.
Λέξεις όμορφες, επαναστατικές, λέξεις παραποιημένες, κακοποιημένες, ακατανόητες, λέξεις τρυφερές, τσεκουράτες, λέξεις κάθε χρήσης και ενός μόνο στόχου: Το μυαλό και τη συνείδηση της κοινωνίας.
Λέξεις-μονομάχοι, επιστρατευμένες, στην πολύ παλιά μάχη.
Ο κόσμος τους ενάντια στα όνειρά μας.
Λέξεις με το όπλο παρά πόδα!
Να γίνει το μαύρο άσπρο, να έρθει η πραγματικότητα στα μέτρα της εξουσίας, να εξαφανιστεί το «τούνελ» και να φαίνεται μόνο το ανύπαρκτο «φως» στην ανύπαρκτη άκρη του, να καταλαγιάσει το συλλογικό «όχι».
Όταν η κοινωνία είναι εξαθλιωμένη, η νεολαία άνεργη στις ουρές του ΟΑΕΔ, οι απόμαχοι της δουλειάς στους σκουπιδοτενεκέδες, τα παιδάκια στα συσσίτια, κάτι πρέπει να κάνεις.
Όταν τελειώσουν τα ψέματα, βάζεις στη μάχη τις λέξεις για να πεις μεγαλύτερα και πιο πειστικά ψέματα.
Η ώρα της πάλης των λέξεων!
Ας πούμε π.χ.
Κοινωνικό μέρισμα. Μοιράζουμε στη κοινωνία λεφτά!
Όμορφες και δυνατές λέξεις. Κάνουν το ξεροκόμματο από τα κλεμμένα, κοινωνική πολιτική και την ληστεία της κοινωνίας, «κανονικότητα».
Και πριν συνέλθεις, οι λέξεις ξανά στη μάχη.
«Το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης είναι απάντηση στη βαρβαρότητα, είναι αξιοπρέπεια».
Και τούτη η αισχρή φράση ονομάζεται «αριστερό αποτύπωμα».
Είναι αμείλικτες οι λέξεις…
Αμείλικτος κι ο Αλέξης, κρυμμένος πίσω από τις λέξεις, μας ρωτά ξεδιάντροπα:
– Να μην τα δώσουμε στους αναγκεμένους;
Ξέρω χιλιάδες κατάλληλες λέξεις για να του απαντήσω.
Γιατί να το κάνω;
Καρφιά οι λέξεις και πάνω τους μπορεί ο καπιταλισμός να κρεμά την ιδεολογία του και οι υπάλληλοι του, οι τυχοδιώκτες της ιστορίας, την πολιτική τους επιβίωση.
Το σύστημα επιστρατεύει τις λέξεις για να φτιάξει τη δική του πραγματικότητα και να την κάνει κοινωνικά αποδεκτή.
– Δεν είμαστε οι ιδιοκτήτες των μνημονίων που υπογράψαμε, της φτώχειας που προκαλέσαμε, της εξαθλίωσης που σας φέραμε.
Γιατί εμείς είμαστε η Αριστερά!
– Οι «θεσμοί» με τους οποίους συνυπογράφουμε τη φτωχοποίησή σας, είναι αντίπαλοί μας.
– Οι «αγορές» που παρακαλούμε να μας αγοράσουν, είναι ταξικοί μας εχθροί.
Γιατί εμείς είμαστε η Αριστερά!
– Βάλαμε φόρους, κόψαμε συντάξεις, καταργήσαμε επιδόματα, αλλά…
Αλλά έχουμε «πλεόνασμα»!
– Ας έγιναν οι πλούσιοι πλουσιότεροι, ας ζει η μισή κοινωνία στη φτώχεια, ας έφυγε ο ανθός των μυαλών στη ξενιτειά.
Εμείς υλοποιούμε τη «δίκαιη ανάπτυξη».
Έστω, την «άνεργη δίκαιη ανάπτυξη»!
– Μπορεί να κάναμε τη χώρα προτεκτοράτο, αλλά μη φοβάστε. Εξασφαλίσαμε μια «καθαρή έξοδο» από το μεσαίωνά σας.
Γιατί εμείς είμαστε η Αριστερά!
Γιατί εμείς έχουμε «ηθικό πλεόνασμα», όπως σας διαβεβαίωσε ο Τσε-Καρανίκας
Πόσες λέξεις-στρατιώτες, λέξεις-καρφιά, που πάνω τους τόσο μαστορικά, κρεμά το σύστημα μια φαντασιακή πραγματικότητα.
Πόσες λέξεις-σειρήνες, λέξεις-φαντάροι του συστήματος, σε μια κοινωνία φοβισμένη, αμήχανη, με τα όνειρά της ρημάδια κι’ ένα ερώτημα να την τσακίζει: Τι προτείνεις;
Και να διστάζεις να φωνάξεις δυνατά τις δικές σου λέξεις-λάβαρα, να μην μπορείς να τις κάνεις «καρφιά», να ξεχνάς πως έχεις κι’ εσύ τις δικές σου δοκιμασμένες λέξεις-μαχητές.
Αγώνας, συλλογική δράση, κίνημα, αξιοπρέπεια, οργάνωση, ταξικός αντίπαλος, σοσιαλισμός!
Οι λέξεις είναι καρφιά για να κρεμάμε πάνω τους ιδέες!
Να αναστήσουμε τις δικές μας λέξεις, να τις ανατροφοδοτήσουμε με τα όνειρά μας και πάνω στα «καρφιά τους να κρεμάσουμε την όμορφη, εξεγερτική πρότασή μας:
Θέλουμε έναν κόσμο χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Γιατί και οι ιδέες είναι καρφιά.
Μπορούμε;
