Ετοιμάζεται «μεγάλος συνασπισμός», από κοντά και οι Πράσινοι
Δεν θα πρόκειται απλώς για κυβέρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά περισσότερο για κυβέρνηση Μέρκελ με τη σύμπραξη των Σοσιαλδημοκρατών. Τους όρους τους θέτει κυρίως η Μέρκελ, ακόμη κι αν χρειαστεί να απειλήσει με νέες εκλογές. Το SPD έχοντας απορρίψει, εκ προοιμίου, κάθε περίπτωση συνεργασίας με την Αριστερά (είναι το SPD κι όχι η Αριστερά που την απορρίπτει) επιβεβαιώνει απλώς την ψήφο των πιο ισχυρών κύκλων του γερμανικού κεφαλαίου προς τις πολιτικές Μέρκελ και τίποτα λιγότερο απ’ αυτές.
Αλλά δεν είναι μόνο το SPD. Οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες και τους Πράσινους που δεν τελεσφόρησαν, μπορούσαν κάλλιστα να έχουν αποδώσει αν δεν ήταν τόσο μεγάλη η επιθυμία για τη συγκρότηση του «μεγάλου συνασπισμού». Από τις δηλώσεις και τις πληροφορίες, οι διαφορές CDU-Πρασίνων κάθε άλλο παρά αγεφύρωτες αποδείχτηκαν και λιγότερο αφορούσαν τα ακανθώδη για τους Γερμανούς εργαζόμενους και την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση ζητήματα, στα οποία φαίνεται να υπάρχει μια ορισμένη «συναντίληψη», όπως και με τους Σοσιαλδημοκράτες. Σύμφωνα με τη Deutsche Welle, «οι μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών εντοπίστηκαν στα πεδία της πολιτικής έναντι των προσφύγων, της αποθήκευσης προσωπικών δεδομένων, των δικαιωμάτων ομοφυλόφιλων ζευγαριών»…
Μάλιστα, ο ίδιος ο επικεφαλής των Πρασίνων δήλωσε ότι «έγιναν σοβαρές προσπάθειες να χτιστούν γέφυρες μεταξύ των δυο πλευρών», αλλά «οι γέφυρες αυτές δεν είναι αρκετά σταθερές, για να αντέξουν τέσσερα χρόνια», ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο μελλοντικής συνεργασίας σε ομοσπονδιακό επίπεδο: «H πόρτα μεταξύ των δύο πλευρών δεν θα είναι για πάντα κλειστή με καρφιά απ’ αυτά που δεν μπορούν να βγουν»…
Οι πολιτικές Μέρκελ, συνεπώς, δεν κατήγαγαν απλώς μια εκλογική νίκη. Έχουν καταφέρει κάτι μεγαλύτερο. Έχουν καταφέρει να κυριαρχήσουν με όρους πολιτικής-ιδεoλογικής ηγεμονίας στο σύνολο του πολιτικού συστήματος, ενώ ακόμη και η Die Linke, το μόνο πρακτικά αντιπολιτευόμενο κόμμα, βρίσκεται σε αδυναμία να αμφισβητήσει την ηγεμονία αυτή.
Ωστόσο, αυτά ισχύουν σε επίπεδο πολιτικού συστήματος. Κάτω από το πολιτικό σύστημα, ανάμεσα στον κόσμο, τα πράγματα είναι πιο ρευστά και ευμετάβλητα. Για παράδειγμα, η ίδια η σοσιαλδημοκράτισσα πρωθυπουργός του κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, του πολυπληθέστερου της Γερμανίας, δήλωνε προ ημερών ότι «στο κρατίδιο το 90% των μελών (του SPD) είναι αντίθετο σε μία κυβέρνηση συνασπισμού με τους χριστιανοδημοκράτες». Θα βρει αυτή η αντι-μερκελική λαϊκή ανησυχία ρωγμές έκφρασης μέσα από το υπάρχον πολιτικό σύστημα της Γερμανίας;
Γιώργος Τσίπρας
