Στους «τύπους» που σιγά-σιγά χάνονται (το λούστρο, τον επιδιορθωτή αργαλειών, τον ποιητή, τον ταχυδρόμο, το ραβδοσκόπο) θα πρέπει λίαν συντόμως να προστεθεί κι ο μοναχικός, μελαγχολικός πότης, που κάθεται στην μπάρα και καπνίζοντας κοιτάζει τα διπλά μπουκάλια απέναντι…
Ουσιώδης πτυχή του επελαύνοντος νεοφιλελευθερισμού είναι ο απεχθής συνδυασμός υγειινισμού και πουριτανισμού (αν υποθέσουμε ότι δεν πρόκειται, απλώς, για ταυτολογία) κι ως εκ τούτου δεν θα επιτρέπεται πια πουθενά, εφόσον πρόκειται για δημόσιο χώρο, το κάπνισμα. Όσα μπαρ μπορούν να βγάλουν «τραπεζάκια έξω», θα φυτοζωήσουν για λίγο ακόμη: όσο ν’ αποδειχτεί ότι το ποτό παραείναι, έτσι κι αλλιώς, ακριβό. Αλλά η μπάρα (η ουσία του μπαρ) θα γίνει νεκρή ζώνη αμέσως. Αποτελεί, άλλωστε, πρόταγμα… Όταν στην εξουσία έρθουν δίχως προσμείξεις πουριτανοί, το κάπνισμα θ’ απαγορευτεί και στα πεζοδρόμια, στο δρόμο, στο σπίτι, αφού παντού φθείρει το σώμα που θα εκμισθώσουμε αύριο και είναι λογικό ο εργοδότης να κοιτάει τον καπνιστή με την ίδια απέχθεια που ο ιδιοκτήτης φυτείας θα κοιτούσε τον κουτσό νέγρο που πήγαινε να του πουλήσει ο Πορτογάλος. Εξίσου λογικό είναι αυτά τα κτήνη, που επιμένουν να μην είναι υγιέστατα, να μη δικαιούνται και περίθαλψης που, επίσης, κοστίζει. Όσο να έρθουν όμως οι απεσταγμένες εκείνες ημέρες, θα υπάρχει μια μεσοβέζικη κατάσταση: το τυχαίο πλήθος στα τραπεζάκια, έξω, που θα κάνει ακόμη το τσιγαράκι του και θ’ αυταπατάται, όπως πάντα, ότι μόνο το σπίτι του διπλανού μπορεί να καεί, θα κοιτάει μέσα,την άδεια πια μπάρα και θα δυσκολεύεται να καταλάβει πώς κι άδειασε. Δεν μπορούν κι οι μοναχικοί, μελαγχολικοί πότες, βρε αδερφέ, να βγαίνουν για κάνα τσιγάρο πότε-πότε κι αυτοί; Αλλά από πού ακριβώς να βγουν και πού θα επέστρεφαν εύκολα; Το ενιαίο βαρυτικό πεδίο που έξω, στα τραπεζάκια, μόλις και είναι αισθητό, γύρω απ’ την μπάρα ήταν ανέκαθεν ισχυρότατο, τόσο που να προκαλεί στρεβλώσεις του χωροχρόνου…
Γ.Κ.
Σχόλια
