Κομβικός κρίκος για την Αριστερά η στάση απέναντι στο πολιτικό σύστημα
Το πολιτικό σύστημα που διακυβέρνησε τη χώρα στη μεταπολιτευτική περίοδο επιχειρεί να αποκαθαρθεί με κινήσεις που προκαλούν εντύπωση, αλλά ελάχιστη ουσία έχουν, όπως για παράδειγμα η δίκη Τσοχατζόπουλου, η ποινή των ισοβίων στον Παπαγεωργόπουλο, η σύλληψη Λαυρεντιάδη και ορισμένων άλλων επιχειρηματιών. Ισχυροί παράγοντες του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, παροπλισμένοι όμως σήμερα, παρουσιάζονται με χειροπέδες στις τηλεοπτικές κάμερες. Στόχος είναι να πεισθεί ο λαός ότι, επιτέλους, «καθαρίζει» η κατάσταση, με απώτερη επιδίωξη το να υπομείνει μοιρολατρικά τη μνημονιακή λαίλαπα.
Πρόκειται για μια ακόμη «εικονική πραγματικότητα», καθώς ο νευρικός ιστός του συστήματος διαπλοκής και διαφθοράς παραμένει άθικτος και σε πλήρη λειτουργία. Και με τα ίδια γνωστά κέντρα, ακόμη και με τα ίδια γνωστά πρόσωπα να πρωταγωνιστούν. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η συστηματική και εξώφθαλμη επιχείρηση συγκάλυψης της υπόθεσης της λίστας Λαγκάρντ. Όπου, το όλο ζήτημα για τη συγκυβέρνηση εξαντλείται στην απόκρυψη των τριών συγγενών του Γ. Παπακωνσταντίνου και όχι στην ουσιαστική απόκρυψη των υπόλοιπων 2.059 ονομάτων της λίστας, απόκρυψη για την οποία κεντρική ευθύνη φέρουν ο Ευαγ. Βενιζέλος και ο Γ. Παπανδρέου. Και βλέπουμε τον Αντ. Σαμαρά να τους προσφέρει απόλυτη κάλυψη, να πρωταγωνιστεί στη συγκάλυψη, έχοντας στόχο τη διάσωση του σάπιου πολιτικού συστήματος.
Διαιώνιση της κλεπτοκρατίας
Τρανταχτά παραδείγματα ότι το καθεστώς της κλεπτοκρατίας συνεχίζεται άθικτο στην περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά, αποτελούν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η επανεκκίνηση των αυτοκινητόδρομων, η ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ και των άλλων δημόσιων οργανισμών και βέβαια η «χρυσοφόρα» επένδυση στις Σκουριές. Στις τράπεζες οι φωστήρες της τραπεζοκρατίας, υπό την μπαγκέτα του Γ. Προβόπουλου, εφηύραν μια παγκόσμια ελληνική πατέντα όπου οι βασικοί μέτοχοι βάζοντας μόλις 2 δισ. ευρώ διατηρούν τον έλεγχο των τραπεζών που έχουν λάβει 238 δισ. από το Ελληνικό Δημόσιο (βλ. ανάλυση του Π. Δερμενάκη στη σελ. 8). Ταυτόχρονα, με διαδικασίες απολύτως αδιαφανείς, στις οποίες πρόσβαση δεν έχει ούτε καν η Βουλή, «χαρίζουν» στον Σάλλα της Τράπεζας Πειραιώς την ΑΤΕ και μια σειρά μικρότερες τράπεζες, αναθέτοντάς του, όμως, σε αντάλλαγμα το καθήκον να «τακτοποιήσει» τα δάνεια του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., ύψους άνω των 200 εκατ. ευρώ, ενώ παράλληλα φροντίζουν να τον προστατεύσουν νομικά με τροπολογία τριών βουλευτών του στενού κύκλου Σαμαρά που περνάει «μεσάνυχτα» από τη Βουλή. Την ίδια στιγμή το MEGA παίρνει δάνειο 98 εκατ. ευρώ ενώ οι (διαπλεκόμενοι με ΜΜΕ) μεγαλοεργολάβοι παίρνουν «δώρο» 404 εκατ. ευρώ για να επανεκκινήσουν τους αυτοκινητόδρομους, τους οποίους έπρεπε οι ίδιοι να έχουν χρηματοδοτήσει με πάνω από 650 εκατ. ευρώ και όχι μόνο δεν έχουν βάλει ούτε ένα ευρώ αλλά έχουν επιπλέον με τα σημερινά δεδομένα εισπράξει πάνω από 170 εκατ. Αυτή τη «δουλειά», του 1,2 δισ. ευρώ, έχει κανονίσει ο στενός φίλος των Σαμαρά και Χατζηδάκη, αντιπρόεδρος του ΣΕΒ και εμφανιζόμενος στη λίστα Λαγκάρντ, κ. Ευθ. Βιδάλης. Ένας άλλος πρωθυπουργικός φίλος, ο Δ. Μελισσανίδης, που κατηγορείται για λαθρεμπόριο καυσίμων -και το οποίο σιγά μην ποτέ παταχθεί, παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις-, ετοιμάζεται να εξαγοράσει τον χρυσοφόρο ΟΠΑΠ. Τι άλλο προκύπτει, ακόμη και από τα ελάχιστα αυτά παραδείγματα, παρά το ότι μια μαφία κορυφαίων πολιτικών, τραπεζιτών, μιντιαρχών και μεγαλοεργολάβων συνεχίζει να λυμαίνεται το δημόσιο ταμείο στις σημερινές τραγικές για το λαό και τη χώρα συνθήκες;
Αυτό που γινόταν πάντα, αυτό γίνεται και σήμερα. Απλώς, παλιότερα διοικούσε το κύκλωμα Σημίτη-Άκη-Γιάννου Παπαντωνίου-Λουκά Παπαδήμου, μετά το κύκλωμα Καραμανλή-Σουφλιά-Αλογοσκούφη-Ρουσόπουλου-Βουλγαράκη, στη συνέχεια το κύκλωμα Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου-Βενιζέλου-Προβόπουλου, για να φθάσουμε σήμερα στην τριανδρία Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη με εξαπτέρυγα τον Χατζηδάκη, τον Στουρνάρα και το διαχρονικό Προβόπουλο.
Όχι «ήρεμα νερά» για την Αριστερά
Απέναντι στο διαιωνιζόμενο πολιτικό σύστημα της διαπλοκής και της κλεπτοκρατίας, που αποτελεί την άλλη αναπόσπαστη όψη του νεοφιλελευθερισμού και του Μνημονίου, η ευθύνη της Αριστεράς είναι μεγάλη. Οφείλει να το στοχοποιήσει, πράγμα που επί μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έκανε. Αποτελεί ανατρεπτική τομή σε αυτήν την ατολμία της Αριστεράς, η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ διά του Αλ. Τσίπρα, που καταγγέλλει το «τρίγωνο της αμαρτίας» και το αντιμάχεται με πραγματικά πυρά, όπως έδειξε η αποφασιστική στάση στη λίστα Λαγκάρντ και στο κουκούλωμα των ευθυνών της Siemens. Πρέπει να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί η αντιπαράθεση αυτή, παρ’ ότι ορισμένοι -υποτίθεται- «υπεύθυνοι» παράγοντες καλούν σε συνεννόηση και «ήρεμα νερά» με το χώρο της διαπλοκής. Σήμερα πρέπει να δοθεί η μάχη αυτή – κι αυτή η μάχη του «σήμερα» θα διαμορφώσει τους όρους άσκησης πολιτικής «αύριο», σε ενδεχόμενη κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά. Χωρίς αποφασιστικό χτύπημα στο «τρίγωνο της αμαρτίας», χωρίς συθέμελο γκρέμισμα του πολιτικού συστήματος, αυτός ο τόπος δεν μπορεί να δει άσπρη μέρα. Δεν μπορεί να δει Πραγματική Δημοκρατία, δεν μπορεί να δει Παραγωγική Ανασυγκρότηση και Πολιτιστική Αναγέννηση, δεν μπορεί να δει να μπαίνει τέλος στα μνημόνια και την καταστροφή.
Χρίστος Καραμάνος
