Η προσπάθεια για ολοκληρωμένη πολυδιάστατη, πολυποίκιλη εξωτερική πολιτική ενοχλεί πολλούς,
που έσπευσαν και πάλι να κατηγορήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ για ό,τι βάζει ο νους. Του Κώστα Ήσυχου
Ενα πολύτιμο ταξίδι γεμάτο εμπειρίες στη Βραζιλία και την Αργεντινή, με «ψηφίδες» πολιτικών σχεδιασμών για το μέλλον στο πλαίσιο μιας πολυδιάστατης ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής, που δεν τελείωσε, αλλά μόλις άρχισε στην πραγματικότητα, ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες.
Ενώ τα κυρίαρχα ΜΜΕ και η τροϊκανή κυβέρνηση είχαν βάλει ως στόχο να συνεχιστεί η δική τους φαντασίωση για τη δήθεν διεθνή απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ, η αποστολή μας πέτυχε τους στόχους της 100%. Σε θεσμικό, πολιτικό αλλά και κινηματικό επίπεδο οι συναντήσεις υπήρξαν πολυποίκιλες, στο υψηλότερο επίπεδο. Η διεθνοποίηση της ελληνικής και ευρωπαϊκής κρίσης, η ανοδική πορεία της ριζοσπαστικής Αριστεράς, δεν έχει μόνο εγχώρια πτυχή αλλά κυρίως διεθνή. Το ενδιαφέρον τεράστιο για το πολιτικό μας εγχείρημα. Η αλληλεγγύη από λαούς και κυβερνήσεις που βίωσαν ό,τι βιώνουμε, στη φάση της κοινωνικής γενοκτονίας που έχουμε εισέλθει, είναι δεδομένη.
Η λογική των μοντέλων «προς αντιγραφή» είναι ξένη προς την ιδεολογική και προγραμματική μας λογική. Η ανάγκη βαθύτερης ανάλυσης μιας μετά-νεοφιλελεύθερης πραγματικότητας στις δύο χώρες και όχι μόνο, αναγκαία όσο ποτέ. Ο ισχυρός συμβολισμός μιας διεθνούς εκστρατείας μας που ξεκινά από δυο χώρες που υπήρξαν από τους καλύτερους «μαθητές» του ΔΝΤ, που πτώχευσαν η πρώτη το 1987 και η δεύτερη το 2001, μας επιβάλλει να μελετήσουμε τη μετά-νεοφιλελεύθερη σημερινή τους πραγματικότητα, χωρίς εξιδανικεύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψάχνει για «χώρες μοντέλα προς υιοθέτηση» αλλά για εμπειρίες, αντιφάσεις, προκλήσεις και δυσκολίες σε χώρες που αποβάλλουν την ακραία δογματική καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη ολοκλήρωση.
Επίσης η ανάγκη να δομηθούν στέρεες συμμαχίες με κυβερνήσεις, πολιτικά κόμματα όλου του «αριστερού τόξου» και κινήματα, είναι βασικές επιταγές που υλοποιούνται. Η ανάγκη μιας καινοτόμας αλλά και ιδιαίτερα αναβαθμισμένης διακρατικής σχέσης με τις χώρες της Λατ. Αμερικής σε τομείς όπως: ενεργειακά, φάρμακα, διατροφικός τομέας, πολιτισμός, τουρισμός κ.λπ., αποτελούν μια βαθύτερη στόχευση μιας αριστερής κυβέρνησης που πρέπει να αντιμετωπίσει τους εκβιασμούς και τους υπαρκτούς κίνδυνους από μια γερμανική ηγεμονία στην Ε.Ε., που δεν διανοείται να σπάσουν οι νεοφιλελεύθεροι κρίκοι με τους οποίους έχουν αλυσοδέσει τους λαούς.
Ενώ το ταξίδι μας βρισκόταν σε εξελιξη, ξαφνικά αποδόθηκε στον… ΣΥΡΙΖΑ η έκρηξη του ηφαιστείου Puyehue(!), στα σύνορα με τη Χιλή, τον περασμένο Μάιο, που άφησε χιλιάδες ακτήμονες χωρίς αντικείμενο εργασίας, αφού μια περιοχή όση το 1/3 της Πελοποννήσου καταστράφηκε ολοσχερώς. Η μεγάλη σύγκρουση της τοπικής κυβέρνησης στο Νεουκέν με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, όπου η έκτακτη βοήθεια, κυρίως χρηματική, δεν αποδόθηκε ποτέ, έφερε τους εξαθλιωμένους ακτήμονες στην απόλυτη οργή με τα γνωστά αποτελέσματα και τις γνωστές τηλεοπτικές «αναλύσεις». Η «αργεντινοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα νέο «φαινόμενο» που η τροϊκανή κυβέρνηση αξιοποιεί με επικίνδυνα αποτελέσματα για τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας μας, όχι μόνο με την Αργεντινή αλλά και άλλες χώρες της Λατ. Αμερικής.
Η «συσκότιση» της είδησης για την δικαίωση της Αργεντινής στον διεθνή δικαστικό στίβο, που αφορούσε την παράνομη κατάσχεση του εκπαιδευτικού πολεμικού πλοίου Λιμπερτάδ σε λιμάνι της Γκάνας, ελάχιστα είδε το φως της δημοσιότητας, σε αντίθεση με την πρώτη απόφαση δικαστηρίου των ΗΠΑ, που επέβαλε ουσιαστικά την κατάσχεση. Αυτό δείχνει το μέγεθος της υποκρισίας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και της καπιταλιστικής μιντιακής ολοκλήρωσης.
Η λεηλασία της αλήθειας γίνεται κυρίως από αυτούς που συνήθως γυροφέρνουν στον «τόπο του εγκλήματος». Εκτός από κοντά ποδάρια έχουν και την ηττοπάθεια ριζωμένη μέσα τους. Η Αριστερά δεν υπερασπίζεται μόνο τους αδύναμους και τους ταπεινούς, αλλά στο νέο διεθνισμό της εποχής μας έχει το δίκιο και την αλήθεια με το μέρος της. Η ανάγκη μιας ολοκληρωμένης πολυδιάστατης, πολυποίκιλης εξωτερικής πολιτικής ενοχλεί πολλούς. Ακόμη περισσότερο ενοχλεί χώρες και λαοί που έσπασαν τα δεσμά τους με το ΔΝΤ να δικαιώνονται. Γιατί απλά υπάρχει εναλλακτική οδός, η καθεμία διαφορετική ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες και τις συγκυρίες.
Όλες όμως οδηγούν στην τελική λεωφόρο της κοινωνικής δικαιοσύνης και του σοσιαλισμού.
*Ο Κώστας Ήσυχος είναι μέλος
της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
