Ξεσπάθωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την άρνηση του ΚΚΕ να αποδεχτεί την πρωτοφανή διαδικασία κατάθεσης των προστατευόμενων μαρτύρων για την υπόθεση Novartis στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής χωρίς τη φυσική παρουσία τους, με αλλοιωμένη φωνή μέσα από αίθουσα της ΓΑΔΑ.
***
Τη γραμμή έδωσε ο συνήθης γραμμιτζής της Αυγής Θανάσης Καρτερός που αναλαμβάνει σχεδόν πάντα αυτές τις υποθέσεις. Θαυμάστε την ιστορική αναλογία που σκέφτηκε: «Η απόκρυψη της ταυτότητας δεν είναι σώνει και καλά ίδιον της αντίδρασης. Η Ελλάδα έζησε μια άγρια εποχή, κατά την οποία υποχρεώνονταν άνθρωποι να κυκλοφορούν κρύβοντας το ονοματεπώνυμό τους. Με πλαστές ταυτότητες, πλαστά διαβατήρια, ψεύτικα ονόματα, αχρείαστες περούκες, αχρείαστα γυαλιά. Που δεν ήξεραν τα πραγματικά τους ονόματα ούτε οι στενοί συνεργάτες τους. Τους έκανε αυτό ύποπτους για κάτι;». Μιλάμε για επιχειρήματα τώρα, όχι αστεία… Οι προστατευόμενοι μάρτυρες της Novartis είναι κάτι σαν τους παράνομους του μετεμφυλιακού κράτους. Το να κρύβεται κάποιος που αγωνίζεται ενάντια σε ένα καθεστώς με άμεσο κίνδυνο να χάσει τη ζωή του, είναι ένα γεγονός αντίστοιχο με το να καταθέτουν οι μάρτυρες με κουκούλες στα δικαστήρια ή στο κοινοβούλιο.
***
Τη σκυτάλη πήρε ο Μάκης Κοψίδης, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, που αναρωτήθηκε ενθυμούμενος κι εκείνος τα παλιά: «Μήπως θυμάται την “στάση αρχών” που κράτησαν όλοι αυτοί οι κομμουνιστές στα άγρια χρόνια της παρανομίας του κόμματος ή μια σειρά αγωνιστές στα χρόνια της χούντας;». Βέβαια ο Μ. Κοψίδης έχει τους λόγους του. Να θυμίσουμε ότι υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ και δεξί χέρι της Αλ. Παπαρήγα, στη συνέχεια έφυγε με την ΚΕΔΑ που έγινε αριστερή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, αργότερα την εγκατέλειψε και μετακόμισε στην ανανεωτική πτέρυγα του Συνασπισμού, μετά έφυγε από τον ΣΥΝ και εντάχτηκε στο… «ρεύμα Βενιζέλου» του ΠΑΣΟΚ, στη συνέχεια μεταπήδησε στους Οικολόγους Πράσινους, για να καταλήξει τα τελευταία χρόνια πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ! Πάντα βέβαια ως αμειβόμενο επαγγελματικό στέλεχος (κάτι σαν τους επαγγελματίες επαναστάτες στην προεπαναστατική Ρωσία, μην ξεχνάμε τις ιστορικές αναλογίες). Αν φόραγε μια κουκούλα ο Μάκης σε όλα αυτά τα αγωνιστικά του ρεσάλτα, αν διατηρούσε την ανωνυμία του, δεν θα την είχε γλυτώσει την ξεφτίλα;
***
Τρίτο «Κάπα» ο γνωστός μας Γιώργος Κυρίτσης. Ο άνθρωπος που έγινε βουλευτής από σπόντα τις μέρες που κατατέθηκε το τρίτο Μνημόνιο και δήλωσε ότι ένιωσε σαν να κατουρήθηκε πάνω του ψηφίζοντάς το. Εδώ που τα λέμε, ένα δίκιο το έχει. Αναλογιζόμενος τη δική του εμπειρία, θα σκέφτηκε τι μπορεί να πάθει ένας μάρτυρας που θα κατέθετε σε μια τέτοια υπόθεση. Ο Γ. Κυρίτσης βέβαια δεν προχώρησε σε απαράμιλλες ιστορικές συγκρίσεις όπως οι προηγούμενοι. Πιο ντελικάτος και «κινηματικός», αφού κατήγγειλε βέβαια κι εκείνος ότι «συμπλέει με τη Δεξιά» όποιος δεν θέλει κουκουλοφόρους μάρτυρες, έγραψε: «Επιφυλάξεις για τον θεσμό είχε και ο ΣΥΡΙΖΑ» μήπως χρησιμοποιηθεί εναντίον των κοινωνικών αγώνων, αλλά η διεθνής εμπειρία των τελευταίων χρόνων έδειξε ότι οι μάρτυρες «είναι από τη σωστή πλευρά της ιστορίας»… Κατά τον ρουν της ιστορίας, λοιπόν, αποδείχτηκε ότι ο θεσμός των προστατευόμενων μαρτύρων είναι θεσμός οργανικά προλεταριακός που επ’ ουδενί δεν μπορεί να αξιοποιηθεί από τον ταξικό εχθρό.
***
Βέβαια το θέμα δεν είναι οι γραμμιτζήδες του ΣΥΡΙΖΑ και οι προσωπικές τους ιστορίες. Το αισχρό είναι ο τρόπος με τον οποίο αξιοποιεί το κόμμα αυτό μια βρώμικη ιστορία από όλες τις απόψεις, αυτή της Novartis, για πολιτικάντικους σκοπούς. Αλλά και πώς στον βωμό αυτών των σκοπών δεν υπολογίζει απολύτως τίποτα. Γιατί είναι γνωστό πώς προήλθαν αλλά και πώς υπέστησαν χειρισμούς οι μαρτυρίες για αυτό το σκάνδαλο. Μια πραγματική υπόθεση αξιοποιήθηκε σαν ένα δωράκι των μηχανισμών των ΗΠΑ προς τον ΣΥΡΙΖΑ για τις εκδουλεύσεις που αυτός τους πρόσφερε. Και ένα πραγματικό σκάνδαλο καθόλου δεν αποκαλύφθηκε στην έκτασή του εδώ και χρόνια (όπως και τόσα άλλα που «έκλεισαν» επί ΣΥΡΙΖΑ, λίστες Λαγκάρντ κ.λπ.) αλλά χρησιμοποιήθηκε μικροπολιτικά. Και βέβαια οι μάρτυρες δεν ομοιάζουν τόσο με… παράνομους κομμουνιστές του 1950, αλλά είναι προϊόντα άλλων διαδικασιών. Ας θυμίσουμε στους τρεις αρθρογράφους του ΣΥΡΙΖΑ μόνο τι έλεγε ένας δικός τους, ο Π. Πολάκης: «Τι είναι, από τον Άρη ήρθαν; Δεν είναι αγαθά παιδιά, βρήκαν τον πλουτισμό, τους πίεσαν και κελάηδησαν». Συντονιστείτε, παιδιά…
***
Το επιχείρημα ότι αφού φοβούνται οι μάρτυρες θα πρέπει να καταθέτουν με κουκούλες, πού οδηγεί; Ένας δικαστής για οποιαδήποτε σοβαρή υπόθεση, δεν είναι λογικό να φοβάται; Γιατί να μη δικάζει ανώνυμα και με κουκούλα; Έχει εφαρμοστεί σε αρκετές χώρες της Λατινικής Αμερικής, να περιμένουμε αύριο να προταθεί κι εδώ από τη φιλοαμερικάνικη Αριστερά; Και βέβαια, μην τρελαθούμε, αυτοί που ενδιαφέρονται γνωρίζουν μια χαρά τα ονόματα των «προστατευόμενων». Θα θυμίσουμε μόνο αυτό που είπε σε συνέντευξή του ο Κ. Παπαδάκης, συνήγορος πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ο οποίος αρνήθηκε να δεχτεί τη διαδικασία ακρόασης προστατευόμενων μαρτύρων παρ’ όλο που αυτοί θα κατέθεταν κατά της Χ.Α.: «Ανώνυμοι μάρτυρες σημαίνει αδιαφανής δίκη, διεξαγωγή δίκης χωρίς τις στοιχειώδεις αρχές του δικονομικού δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα και οι οποίες υπαγορεύουν την αρχή της αμεσότητας, τη δυνατότητα της κατ’ αντιπαράσταση εξέτασης, τη δημοσιότητα. Η δίκη δε γίνεται μόνο για τους διαδίκους, γίνεται και για το ακροατήριο, για να μπορεί ο κόσμος να ελέγξει την ποιότητα της απονομής της δικαιοσύνης και την αιτιολόγηση των δικαστικών απόψεων, την άσκηση των υπερασπιστικών δικαιωμάτων, τον έλεγχο της αξιοπιστίας του μάρτυρα με την υποβολή αμέσων ερωτήσεων και τον έλεγχο της γλώσσας και του σώματός του στην στάση του στο δικαστήριο». Ψιλά γράμματα βέβαια αυτά, στον υπέρ πάντων αγώνα κατά της Δεξιάς…
