Έχουν ενδιαφέρον τα όσα καταμαρτυρά η κινέζικη πλευρά σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πανδημίας στο δυτικό κόσμο. Πίσω από αυτή την κριτική, υπάρχουν βέβαια πιο στρατηγικές επιδιώξεις όπως φαίνεται κι από την τελευταία φράση του άρθρου.
Γιατί η Δύση απέτυχε τόσο άσχημα; Από την αρχή οι δυτικές κυβερνήσεις απέτυχαν να αντιμετωπίσουν σοβαρά την πανδημία, αγνοώντας το γεγονός ότι αυτή ήταν πιθανό να μεταναστεύσει από την Ανατολική Ασία στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Εκδήλωσε μια ιδιαίτερα επαρχιώτικη νοοτροπία: ότι η Δύση ήταν διαφορετική και ότι κάπως θα έμενε ανεπηρέαστη. Μέχρι να φτάσει τον Μάρτιο, ήταν εντελώς απροετοίμαστη για την πανδημία. […]
Οι δυτικές κυβερνήσεις στερούνται μιας σαφούς στρατηγικής. Έχουν παγιδευτεί σε μια αέναη συζήτηση για το ποια πρέπει να είναι η προτεραιότητα. Τι έχει σημασία, ο ιός ή η οικονομία; Καμία κυβέρνηση δεν υιοθέτησε τη στρατηγική της Κίνας και άλλων χωρών της Ανατολικής Ασίας, ότι δηλαδή βασική προτεραιότητα είναι η εξάλειψη του ιού. Υπήρξε μια συνεχής συζήτηση σχετικά με την εξουσία της κυβέρνησης έναντι των δικαιωμάτων του ατόμου. Με αποτέλεσμα η κυβερνητική πολιτική να συγκρούεται μεταξύ του περιορισμού και της άρσης, δίνοντας προτεραιότητα στην οικονομία και έπειτα στην ανησυχία για την πανδημία. Στις ΗΠΑ, η πανδημία είχε πάντα τη δεύτερη θέση με τις τρομερές συνέπειες που μπορούμε όλοι να δούμε. Στην Ευρώπη, η προσέγγιση ήταν πιο διφορούμενη και το αποτέλεσμα όχι τόσο καταστροφικό.
Μετά από 10 μήνες σύγχυσης, χάους και άδικων θανάτων, η στρατηγική που έπρεπε να ακολουθηθεί είναι απολύτως σαφής. Πρωταρχική προτεραιότητα πρέπει να είναι η εξάλειψη του ιού. Μέχρι να επιτευχθεί αυτό, η οικονομία στην καλύτερη περίπτωση δεν γίνεται παρά να αδυνατίζει. Αυτό απαιτεί αυστηρότερα μέτρα απομόνωσης και καραντίνας, κοινωνική απόσταση, καθολική χρήση μάσκας, μαζικές δοκιμές και αποτελεσματική ιχνηλάτηση επαφών.
Αλλά οι δυτικές κυβερνήσεις έχουν αποδειχθεί ανίκανες να το κάνουν αυτό. Γιατί; Σε γενικές γραμμές, δεν σκέφτονται στρατηγικά. Οι προοπτικές τους είναι εξαιρετικά βραχυπρόθεσμες, ανησυχούν για τη δημοτικότητά τους και τις επόμενες εκλογές, μια νοοτροπία που έχει κυριαρχήσει με την πάροδο του χρόνου. Επίσης, υπολείπονται ικανοτήτων. […]
Είναι καθήκον της κυβέρνησης να παρέχει καθοδήγηση έτσι ώστε οι άνθρωποι να κατανοούν τις προτεραιότητες. Αυτός είναι ένας άλλος τομέας αποτυχίας. Εάν οι κυβερνήσεις συνεχώς πανηγυρίζουν, οι άνθρωποι λαμβάνουν μπερδεμένα μηνύματα.
Όμως η επιτυχημένη διαχείριση δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση αλλά και τον πολιτισμό και την κοινωνία. Εδώ υπήρξε ένα χάσμα μεταξύ της δυτικής στάσης και της απάντησης της Ανατολικής Ασίας. Είναι αδύνατον να καταπολεμηθεί επιτυχώς η πανδημία χωρίς ισχυρή αίσθηση κοινωνικής ευθύνης και κοινωνικής πειθαρχίας: σεβασμός στην κυβέρνηση και την εξουσία της, προθυμία να δοθεί προτεραιότητα στα συμφέροντα της κοινωνίας πάνω από εκείνα του ατόμου, αναγνώριση ότι η συμπεριφορά κάθε ατόμου είναι ζωτικής σημασίας για την ευημερία της κοινωνίας. Οι ρίζες της διαφοράς είναι πολύ βαθιές, είναι η αντίθεση μεταξύ του κομφουκιανικού χαρακτήρα των κοινωνιών της Ανατολικής Ασίας και του δυτικού ατομικισμού. […]
Υπάρχει εξαιρετική άγνοια στη Δύση για την επιτυχία της Κίνας και της Ανατολικής Ασίας στην καταπολέμηση της πανδημίας. Η Δύση θέλει να σκέφτεται τον εαυτό της ως κοσμοπολίτικο, για όλο τον κόσμο. Αλλά η πανδημία λέει μια διαφορετική ιστορία. Στην πραγματικότητα είναι εσωστρεφής, εμμονική με τον εαυτό της και στερείται περιέργειας. Η γνώση των Δυτικών για την πανδημία και το ενδιαφέρον για αυτήν δεν επεκτείνεται πέρα από τη Δύση. Αντί να είναι κοσμοπολίτικη, η Δύση γίνεται ολοένα και πιο επαρχιώτικη στις προοπτικές της. […]
* Ο συντάκτης του άρθρου Martin Jacques είναι Επισκέπτης Καθηγητής στο Ινστιτούτο Σύγχρονων Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Tsinghua και συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο Fudan. Το άρθρο μεταφράστηκε από το Globaltimes.cn
