Μόλις μία εβδομάδα έχει περάσει από τη στιγμή που οι μαχητές της Χαμάς και άλλων παλαιστινιακών οργανώσεων έριξαν το «πανέξυπνο και απρόσβλητο» τείχος, υπέργειο και υπόγειο, που επί 16 χρόνια κρατούσε εγκλωβισμένους στη μικροσκοπική Λωρίδα της Γάζας πάνω από 2 εκατομμύρια συμπατριώτες τους – πεινασμένους, αρρωστημένους και ανά τακτά διαστήματα βομβαρδιζόμενους. Και για πρώτη φορά μετέφεραν το πεδίο της μάχης στα στρατιωτικά φυλάκια και τους ένοπλους εποικισμούς της κατοχικής δύναμης. Εκεί δηλαδή που, πριν εξοριστούν στη Γάζα ως πρόσφυγες, ζούσαν οι οικογένειές τους.
Οι hi tech Ισραηλινοί πιάστηκαν στον ύπνο. Ο κόσμος όλος σάστισε. Κι έπειτα ο «σωστός» κόσμος θύμωσε: από πού κι ως πού εισβάλλουν οι ημιάγριοι σε μια ξένη χώρα; Μετά το πρώτο ξάφνιασμα, πήγε περίπατο η ιστορία, αναποδογυρίστηκε η πραγματικότητα, και μπήκε σε κίνηση η τεράστια πολεμική και προπαγανδιστική μηχανή για να απαντηθεί η ταπείνωση του αλαζόνα Γολιάθ από μια χούφτα μικρούς Δαβίδ. «Η Γάζα θα πάψει να υπάρχει», διακήρυξε έξω φρενών ο εγκληματίας πολέμου Νετανιάχου, που ξέρει ότι παίζει το κεφάλι του. Και στο πλάι του στάθηκε, γεμάτος κατανόηση, όλος ο καλός και σωστός κόσμος…
Μια εβδομάδα μετά, έχουμε τη μεθοδική, τετράγωνο με τετράγωνο, ανατίναξη των πυκνοκατοικημένων συνοικιών της Γάζας. Αφού έχει κοπεί κάθε παροχή ηλεκτρικού, νερού, τροφίμων κ.λπ. Σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία, υποδομές ισοπεδώνονται αδιακρίτως. Χιλιάδες νεκροί κάθε φύλου και ηλικίας. Και προειδοποίηση τάχα (για κατανάλωση από την Ευρώπη, που κάπως θέλει να καθησυχάσει την τρύπια συνείδησή της) να φύγουν από τη Γάζα οι λοιποί υποψήφιοι προς βομβαρδισμό. Για να πάνε πού; Ίσως πρέπει να αυτοκτονήσουν δια πνιγμού στη Μεσόγειο… Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί απαθής την υλοποίηση του ορισμού «έγκλημα πολέμου» και «εθνοκάθαρση». Αλλά το τελεσίγραφο «εκκένωσης» προκαλεί τριγμούς: ο ΟΗΕ διαμαρτύρεται, και μια σειρά κυβερνήσεις κουμπώνονται. Πόσοι θέλουν στ’ αλήθεια να κατέβουν το βαθύ σπιράλ που έχουν ετοιμάσει οι… «αμυνόμενοι»;
Πάντως για την ώρα ακόμη προέχει το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», δηλαδή το δικαίωμά του να εφαρμόσει τη συλλογική τιμωρία ενός ολόκληρου λαού. Και πώς θα εφαρμοστεί αυτή η εγκληματική τιμωρία χωρίς πολλές-πολλές διαμαρτυρίες; Αποδεικνύοντας ότι οι «επιτιθέμενοι» είναι «χειρότεροι κι από τον ISIS». Έχουν περάσει πια δυο-τρεις μέρες από τον αιφνιδιασμό, κι αρχίζει να δουλεύει φουλ ο βρώμικος επικοινωνιακός πόλεμος, με τα ψέματα της Δυτικής και ισραηλινής προπαγάνδας να βομβαρδίζουν όλη την ανθρωπότητα. Ο στόχος είναι να τρομοκρατηθεί και να φιμωθεί κάθε φωνή ψυχραιμίας, κάθε φωνή που υπενθυμίζει την αλήθεια και το δίκιο…
Κι όμως, στο μεταξύ οι συσχετισμοί τροποποιούνται. Τα αραβικά καθεστώτα και η Τουρκία που (με διαφορετικούς ρυθμούς) προσέγγιζαν το Ισραήλ κι ετοιμάζονταν να διαγράψουν τους «Παλαιστίνιους αδελφούς» κάνουν πίσω. Και την ίδια στιγμή η αντίδραση των ΗΠΑ και του Ισραήλ ανοίγει λίγο παραπάνω τους ασκούς του Αιόλου, φέρνει λίγο πιο κοντά το ενδεχόμενο γενίκευσης, διεθνοποίησης της σύρραξης. Στην περιοχή συσσωρεύονται κάθε είδους αρμάδες και οπλικά συστήματα, και οι Ισραηλινοί φρεσκάρουν το τελικό τους «επιχείρημα» – τα πυρηνικά όπλα που διαθέτουν, χωρίς να το παραδέχονται ανοιχτά και με τις Μεγάλες Δυνάμεις να παριστάνουν ότι δεν ξέρουν.
Στο παρόν φύλλο του Δρόμου προσπαθούμε να ρίξουμε λίγο φως σε μια κατάσταση που γίνεται ακόμη πιο χαοτική από κάθε άποψη, και το «διάβασμα» της οποίας δυσχεραίνεται από βουνά προπαγάνδας. Να καταλάβουμε τι έχει προηγηθεί, τι συμβαίνει τώρα και πώς (θα έπρεπε) να κινηθεί και η χώρα μας σε αυτό το ναρκοθετημένο πεδίο – σίγουρα όχι με την ανευθυνότητα και υποτακτικότητα βάσει των οποίων κινείται, δηλώνοντας ότι είμαστε το… στρατηγικό βάθος του Ισραήλ. Στις αρχικές σελίδες της εφημερίδας (σελ. 2-5) παρουσιάζονται λοιπόν οι εξελίξεις, καθώς και ένα κείμενο για τη σύγκρουση και το τι φέρνει, με έμφαση στο τι σημαίνει και από τη σκοπιά της Ελλάδας. Στις σελίδες που ακολουθούν (σελ. 14-21 και 30-31) παρατίθενται αναλύσεις και γνώμες που φωτίζουν από πολλές πλευρές τόσο το Παλαιστινιακό ζήτημα όσο και την τωρινή δραματική κατάσταση. Τέλος, στη σελ. 32 υπάρχει ένα κείμενο που καταπιάνεται με το «πιο αποτρόπαιο έγκλημα της Χαμάς».
Καλή ανάγνωση, με καθαρό μυαλό, κι έχοντας πάντα κατά νου ότι η γνώση, η συνειδητοποίηση του τι πραγματικά συμβαίνει, είναι το πρώτο βήμα προς μια ποιοτικά διαφορετική κατάσταση, προς ανάσες απελευθερωτικές, τις οποίες έχουμε όλοι ανάγκη!
«δ»
Το Παλαιστινιακό σε νέα κρίση πυροδοτεί ευρύτατες διεθνείς εξελίξεις
