Να ‘μαστε πάλι εδώ, αγαπητό μου κοινό (πελάτες του δρόμου)! Αλήθεια λέτε ότι σας άρεσε το πρώτο γραπτό μου ή το λέτε για να μην πικραθώ; Και τα δύο μαζί. Ε, κατάλαβα. Θα γυρίσω κάποτε στο τραγούδι και το σκίτσο, μην ανησυχείτε.
Που λέτε, τρεις βδομαδούλες μείνανε μέχρι τις κάλπες. Θα δούμε εκπλήξεις πολλές, ο ταξιτζής του δρόμου είναι μεγάλος γκαλοπατζής. Πρώτη θα είναι η αποχή και δεύτερη πιθανολογώ ότι θα ’ναι η Ελεύθερη Αττική με διψήφιο νούμερο! Βάλτε πλάτη, το κουπόνι στο χέρι (χρειάζονται φράγκααα, από αυτά πού μείνανε από τον Πάγκαλο). Και πού είστε; Ο κάθε αναγνώστης του Δρόμου πουλάει άλλον ένα σε κάποιον κολλητό του, έτσι διπλασιάζουμε το Δρόμο.
Έχω που λέτε αποβίβαση στη Μεταμόρφωση και παίρνω μια ηλικιωμένη για Χαλάνδρι. Στο δρόμο η κυρία μού υποδεικνύει συνεχώς την πορεία, σαν να την έχει πατήσει άλλη φορά και δυσπιστεί συνεχώς. «Μην ανησυχείτε, δεν σας κάνω βόλτες» της λέω συνεχώς… «Θα πάθετε τίποτα από το άγχος» (γέλια). Αφού σκέφτομαι όλα αυτά, ένας νεαρός έξαλλος πετάγεται στο δρόμο, φωνάζοντας «ταξίιιιι». Φρενάρω απότομα. «Τι έγινε ρε μάγκα; Πηγαίνεις ευθεία;», «ναι», «μπες». «Πού πας», τον ρωτάω. «Στη Φιλοθέη, στην κατάληψη του σχολείου μου». «Ξεκίνησαν τα όργανα και δεν το πήρα χαμπάρι» του λέω; «Ναι, η υπουργός μας πρεσάρει πάλι».
Το μυαλό μου παίρνει στροφές, του δίνω αμέσως το φυλλάδιο της Ελεύθερης Αττικής, το κοιτάει, διαβάζει «Ελεύθερη Αττική, Αλέκος Αλαβάνος» και με ρωτάει αυστηρά: «Ο Αλέκος είναι με τις καταλήψεις;» «Στο φουλ» του απαντάω και αφού γεμίζει χαρά, σηκώνει το χέρι αθλητικά, χτυπάει το δικό μου και λέει: «κι εγώ Αλέκος» (γέλια, όλε!). «Τι σου χρωστάω;», «για σένα 1 δίφραγκο (μαθητικό) για την κατάληψη ντε, άντε γεια!».
Κάθομαι και σκέφτομαι. Η κυρία φέρνει όλα τα βιώματα, τα βάσανα, το σύστημα, το ψέμα των πολιτικάντηδων και δυσπιστεί συνεχώς. Ενώ ο νεαρός με ανοιγμένα τα φτερά, πετώντας προς το μέλλον, με τη χαρά της νιότης, δεν διστάζει και μου λέει «κι εγώ με τον Αλέκο είμαι».
Ακούστε κι αυτό: Ρωτάω για πλάκα πριν λίγο καιρό τη θεία μου στο χωριό. «Θεία, θέλεις να βάλουμε φωτοβολταϊκά στο κτήμα σου στην πλαγιά;». Κι εκείνη τι μου λέει; «Και ποιος θα τα ποτίζει Γιάννη μου που λείπεις στην Αθήνα;» Κάγκελο εγώ.
Επίλογος: Τι τον ήθελες τον Κικίλια, βρε Αντωνάκη; Με τον Βασιλάκη τον Καΐλα θα ’σπαγες τα ταμεία. Πάνω που πας να διώξεις το Μνημόνιο να σου ο αφορεσμένος ο Μητσοτάκης και σου χαλάει τα σχέδια…
Το μυαλό μου παίρνει στροφές, του δίνω αμέσως το φυλλάδιο της Ελεύθερης Αττικής, το κοιτάει, διαβάζει «Ελεύθερη Αττική, Αλέκος Αλαβάνος» και με ρωτάει αυστηρά: «Ο Αλέκος είναι με τις καταλήψεις;» «Στο φουλ» του απαντάω και αφού γεμίζει χαρά, σηκώνει το χέρι αθλητικά, χτυπάει το δικό μου και λέει: «κι εγώ Αλέκος» (γέλια, όλε!). «Τι σου χρωστάω;», «για σένα 1 δίφραγκο (μαθητικό) για την κατάληψη ντε, άντε γεια!».
Κάθομαι και σκέφτομαι. Η κυρία φέρνει όλα τα βιώματα, τα βάσανα, το σύστημα, το ψέμα των πολιτικάντηδων και δυσπιστεί συνεχώς. Ενώ ο νεαρός με ανοιγμένα τα φτερά, πετώντας προς το μέλλον, με τη χαρά της νιότης, δεν διστάζει και μου λέει «κι εγώ με τον Αλέκο είμαι».
Ακούστε κι αυτό: Ρωτάω για πλάκα πριν λίγο καιρό τη θεία μου στο χωριό. «Θεία, θέλεις να βάλουμε φωτοβολταϊκά στο κτήμα σου στην πλαγιά;». Κι εκείνη τι μου λέει; «Και ποιος θα τα ποτίζει Γιάννη μου που λείπεις στην Αθήνα;» Κάγκελο εγώ.
Επίλογος: Τι τον ήθελες τον Κικίλια, βρε Αντωνάκη; Με τον Βασιλάκη τον Καΐλα θα ’σπαγες τα ταμεία. Πάνω που πας να διώξεις το Μνημόνιο να σου ο αφορεσμένος ο Μητσοτάκης και σου χαλάει τα σχέδια…
Ο ταξιτζής
του Δρόμου της Αριστεράς
Σχόλια
