Από την αρχή της Μεταπολίτευσης, αλλά κυρίως μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981, εμφανίσθηκε στην ελληνική κοινωνία ένα πλαγκτόν, το οποίο, προϊόντος του χρόνου, εμφανιζόταν και στη συνέχεια κυριαρχούσε σε κρίσιμα γιοφύρια, όπως ΜΜΕ, ΑΕΙ και σχήματα ή κόμματα της Αριστεράς, καθοδηγώντας
τις μεταλλάξεις που σταδιακώς κατέληξαν στη μεταφόρτωση και την παραμόρφωση του πολιτισμικού μας εποικοδομήματος, των κομμάτων και της πολιτικής συμπεριφοράς χιλιάδων και χιλιάδων πολιτών.
……………
Ας ονομάσουμε αυτό το πλαγκτόν, για την οικονομία της συζήτησης, γλίτσα.
Η γλίτσα αυτή έκανε αισθητή την παρουσία της επί «εκσυγχρονισμού», όταν ένα νέο γλωσσάρι άρχισε να εμφανίζεται («απασχολήσιμοι» κ.τ.λ.) διαπερνώντας οριζοντίως τα κόμματα και μεταναστεύοντας κάθε φορά πιο κοντά στο εκάστοτε κέντρο ισχύος.
Όλη η μετάβαση στον νεοφιλελευθερισμό κι όλη η μετάλλαξη της κοινωνίας προς την ιδιοτέλεια και την ιδιώτευση, ενορχηστρώθηκε ιδεολογικά και καθοδηγήθηκε απ’ αυτήν τη γλίτσα
η οποία πλάσαρε εαυτήν ως αριστερή (πλην όμως σιτιζόμενη στο Πρυτανείο δαπάναις του Πραιτωρίου). Η ενσωμάτωση της Αριστεράς στο σύστημα συνοδεύτηκε από την ορολογία και τις έννοιες του μεταμοντερνισμού, του πολυπολιτισμού, του αυτοπροσδιορισμού, του δικαιωματισμού και κάθε άλλης αμερικανιάς,
που, για να διεισδύσει στον κοινωνικό ιστό και να διαβρώσει τις αντιστάσεις του, χρειαζόταν αριστερή δορά.
Τα μέλη αυτής της γλίτσας είχαν και έχουν την καταπληκτική ικανότητα να σταθμεύουν σε κόμματα, να μεταναστεύουν από κόμμα σε κόμμα, να είναι σε πολλά κόμματα ταυτοχρόνως, να έχουν άκρες παντού, να ηγεμονεύουν και να τρομοκρατούν, καθώς βεβαίως και να κονομάνε. Στο ΠΑΣΟΚ, στη ΔΗΜΑΡ, στον ΣΥΡΙΖΑ, σε άλλα σχήματα της Αριστεράς, σε ΜΚΟ, παντού, οι τύποι αυτοί «ξεβλάχεψαν» τη χώρα και τη βοήθησαν να γίνει Προτεκτοράτο.
Πρώτος στόχος τους και κυρίως θύμα τους ο πολιτισμός, λαϊκός και λόγιος. Στην αρχή η ασυνέχεια των ελληνικών (πράγμα που όμως κατέρρευσε γρήγορα), στη συνέχεια η ασυνέχεια του έθνους (πράγμα που μας βασανίζει ακόμα), η διάβρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, η υπονόμευση της εθνικής ταυτότητας, ο δικαιωματισμός (αρκεί να μην αναφέρεται σε ταξικά θέματα), ο εκφοβισμός των προσώπων – όλα τα κατόρθωσε αυτή η τοξική γλίτσα κάνοντας στην κοινωνία και τους πολίτες μεγαλύτερη ζημιά απ’ όση η τηλεόραση των σκουπιδιών και η λούμπεν υποκουλτούρα.
………….
Η γλίτσα αυτή λίμνασε πολλά χρόνια στον ΣΥΡΙΖΑ και άνθρωποι όπως η κυρία Ρεπούση, ο Λιάκος, ο Φίλης, ο Γαβρόγλου, ο Μπαλτάς, οι Ιοί (της πάλαι ποτέ «Ελευθεροτυπίας») έκαναν μεγαλύτερη ζημιά στον λαό απ’ όση θα μπορούσε το Σύστημα μόνο του.
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έκανε τη βρώμικη δουλειά του Νεοφιλελευθερισμού, διαλύεται και προσπαθεί να μεταμορφισθεί σε κάτι άλλο, εξίσου χρήσιμο για τους Επικυρίαρχους Αμερικανογερμανούς.
Όμως η πεμπτοφαλαγγίτικη γλίτσα, απ’ τον Λιάκο έως τον Μαραντζίδη, δεν πρόκειται να διαλυθεί, αλλά να αναζητήσει νέα σχήματα (όπως κάνει πάντα) και νέα αφεντικά. Και
όποιος της αντιμιλά (της γλίτσας) θα εξακολουθήσει να συκοφαντείται για εθνικιστής, αντισημίτης, ρατσιστής, σεξιστής και οτιδήποτε άλλο δολοφονεί χαρακτήρες, απαξιώνει προσπάθειες και διαλύει αντιστάσεις.
……………
Μεγαλύτερος χορηγός της Δεξιάς και εν τω άμα υπηρέτης της δεν υπήρξε απ’ αυτήν τη γλίτσα, απ’ αυτό το καρκίνωμα που δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο να ακουμπήσει ο λαός, να βρει απαντοχή, γνώση και ελπίδα.
Μια ακροκεντρώα γλίτσα στην πιο πρόσφατη μετάλλαξή της, που όμως φοράει ακόμα αριστερά φτερά και αλαζονικά πούπουλα, απρόσβλητη, ακαταδίωκτη σαν Ανεξάρτητη Αρχή για όλες τις (βρωμο)δουλειές…
***
Στα ζόρια που ζούμε και στα ζόρια που έρχονται, η γλίτσα αυτή, μια κινούμενη άμμος από κοπριά, θα συνεχίσει να πνίγει, έστω και ξεμπροστιασμένη, κάθε τι που θα μπορούσε να αμφισβητήσει ή να εναντιωθεί στη δικτατορία του Νεοφιλελευθερισμού. Και την προβιά του, την ενσωματωμένη Αριστερά…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
15•VI•2023
