Τα όσα γίνονται ετούτες τις μέρες στο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν σαν την τελευταία πράξη μιας θεατρικής επιθεώρησης, μοιάζουν με γκροτέσκο θέαμα ενός μπουλουκιού που δεν έχει καν συνείδηση τού τι γίνεται γύρω του, στη χώρα και στην κοινωνία. Και το τραγικότερο μοιάζει να μην νοιάζονται (ΟΛΟΙ) για τι ευθύνες φέρουν για το τι γίνεται και πού βαδίζει η κοινωνία, ο λαός και η χώρα.
ΕΧΟΥΜΕ επανειλημμένα τονίσει ότι η κρίση στο χώρο της κεντροαριστεράς θα είναι μακρά, ότι θα περιλάβει και τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Αυτό που συμβαίνει είναι μια επιτάχυνση όλων των διεργασιών αποσύνθεσης και διάλυσης ενός κόμματος που πριν λίγα χρόνια ήταν κυβέρνηση και μετά αξιωματική αντιπολίτευσης με ένα ποσοστό γύρω στο 30%, που μετά από δύο ήττες το καλοκαίρι του 2023 μπήκε σε βαθιά κρίση.
Κρίση παρατεταμένη και με πολλά στοιχεία γελοιότητας και θεάματος, που ακούμπησε από το καλοκαίρι, με πρωτοβουλία του Αλ. Τσίπρα μετά το πολυήμερο ταξίδι του στις ΗΠΑ, σε ένα αμερικανικό σχέδιο άλωσης και ανασύνθεσης ολόκληρου του χώρου της κεντροαριστεράς ώστε να υπάρχει ένα θεσμικό αντίβαρο, κάτι σαν ένα ιδιότυπο δικομματικό παιχνίδι, ελεγχόμενο και αποδοτικό απέναντι στο «ολιγοπώλιο» Μητσοτάκη. Αυτή η πλευρά αμερικανοποίησης περνούσε μέσα από τη δημιουργία ενός φορέα τύπου Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και όλες οι προσπάθειες που είχε κάνει ο Αλ. Τσίπρας πριν τις εκλογές προς αυτήν την κατεύθυνση συναντούσαν εμπόδια από την «κομματική κουζίνα» – η έκφραση είναι δική του.
Το βράδυ των δεύτερων εκλογών ο Αλ. Τσίπρας μετά από την εκλογική συντριβή δεν παραιτείται. Δηλώνει παρών. Μεσολαβούν τρεις μέρες με πολλές διαβουλεύσεις, εκβιασμούς, μηνύματα κ.λπ. και φτάνει στην παραίτηση. Αν ξαναδιάβασει κανείς το κείμενο της παραίτησης θα δει πως υπεραμύνεται όλης της πολιτικής και θέτει σαν ευχή την «επανεφεύρεση του ΣΥΡΙΖΑ». Από τις ΗΠΑ φέρνει στις αποσκευές του και τη «λύση Κασσελάκη», πρόταση που περπατάει και όλοι οι στενοί συνεργάτες και άνθρωποι του Αλ. Τσίπρα μια προηγούμενοι περίοδο τη στηρίζουν. Ο Στ. Κασσελάκης κερδίζει το κόμμα πανηγυρικά, ο Αλ. Τσίπρας τον υποδέχεται στο γραφείο του αγκαλιές και φιλιά κ.λπ. Το σχέδιο προχωρά και ο νέος CEO προχωρά στην εκκαθάριση και έτσι φεύγουν όσοι «υπονόμευαν» τον ΑΛ. Τσίπρα και φτιάχνουν τη Νέα Αριστερά και έχουν μάλιστα «κοινοβουλευτική ομάδα»με τη συνδρομή των δύο μουσουλμάνων βουλευτών.
ΟΜΩΣ Ο Στ. Κασσελάκης δεν τραβά, τα ποσοστά πέφτουν, αρχίζει μια γκρίνια, κι ο Αλ. Τσίπρας βλέπει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει τις «μετοχές» που αυτός υπολόγιζε στο μετέπειτα «παιχνίδι» της ανασύνθεσης του κεντροαριστερού χώρου α λα Δημοκρατικό Κόμμα ΗΠΑ. Πάλι ο Αλ. Τσίπρας ταξιδεύει σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, συναντά πρώην πρωθυπουργούς, «κόβει κλίμα» και στην οδό Αμαλίας στο νέο γραφείο του προετοιμάζεται να φτιάξει ένα ινστιτούτο… Συναντιέται με Γ. Σακελλαρίδη, μετά με Δ. Τεμπονέρα και αρχίζουν να διαφοροποιούνται και να μιλούν οι «ασίγαστοι ογκόλιθοι», ο Αλ. Φλαμπουράρης και η Ο. Γεροβασίλη, άνθρωποι της απολύτου εμπιστοσύνης του Τσίπρα. Το τριολέ, Θ. Θεοχαρόπουλος, Κ. Ζαχαριάδης, Γ. Ραγκούσης προτείνουν να προσχωρήσουν στη σοσιαλιστική ευρωομάδα και να φύγουν από την αριστερή ομάδα του ευρωκοινοβουλίου και τελευταίοι ο «Ξάδελφος» και ο «Σφακιανός» άρχισαν κι αυτοί να διαφοροποιούνται. Ο μεγάλος ανακατώστρας και ενορχηστρωτής, αυτός που έφερε τον Στ. Κασσελάκη, τώρα ετοιμάζει την εκπαραθύρωσή του. Και με κυνισμό απερίγραπτο, δύο ώρες πριν το 4ο συνέδριο κάνει μια «ανάρτηση». Τι σοβαρή στάση… Οκτώ μήνες δεν μιλά, δεν κάνει καμία αυτοκριτική, κινεί νήματα και ραδιουργεί και τώρα, χωρίς καν να εμφανιστεί στο συνέδριο, το «μπουρλοτιάζει», τινάζει στον αέρα τον ΣΥΡΙΖΑ και ό,τι έχει απομείνει από αυτόν. Κι όλα στο όνομα των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα στην ανάρτησή τονίζει πώς είναι η «ώρα για να ειπωθεί η αλήθεια… η μόνη λύση είναι η απόλυτη πολιτική ειλικρίνεια. Από όλους και για όλα». Ποια αλήθεια έχει πει ο κύριος Τσίπρας; Ότι δεν μπόρεσε ποτέ να συγκρουστεί με κανέναν και τίποτα; Ότι είχε μάθει όλα να τα λύνει με τακτικισμούς; Ότι εμφανιζόταν μόνο όταν είχε ήδη δέσει την πλειοψηφία; Ότι αδιαφόρησε για το κίνημα, το κόμμα, για τη χώρα και τον τόπο; Και τώρα προς τα πού το πάει; Μα το λέει καθαρά: Προς μια «προοδευτική παράταξη». Γράφει τίτλους «τέλους» ο ίδιος για τον ΣΥΡΙΖΑ. «Αποδεσμεύετε» εντελώς… Αυτό λέγεται «Απόλυτη πολιτική ειλικρίνεια…»
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ στο «μαγαζί». Χαμός! Ο Στ. Κασσελάκης σήκωσε το γάντι, πιθανά να ξαναπάρει το «κόμμα», αλλά η κονιορτοποίηση θα συνεχιστεί και θα έχουμε έναν μικρό αυτοαναφορικό γαλαξία θραυσμάτων του ΣΥΡΙΖΑ: Κοντά στα ήδη υπάρχοντα Μέρα25, Πλεύση Ελευθερίας, ΛΑΕ, Νέα Αριστερά, ίσως να προστεθεί και κάτι άλλο. Τον τίτλο ΣΥΡΙΖΑ και ένα χαμηλό ποσοστό κάποιος θα τον έχει, αλλά ούτε αξιωματική αντιπολίτευση θα είναι ούτε θα φαντάζει ως κόμμα που θα νικήσει τον Μητσοτάκη. Τι θα υπάρχει στον ορίζοντα; Μα η «δημοκρατική παράταξη» με άλλες μορφοποιήσεις και με πλήρη συντονισμό με κάποιες ελίτ και την Πρεσβεία. Η κουτάλα γυρίζει και ανακατεύει…
Πολλές υπηρεσίες προσέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα και στην αμερικανοποίησή του. Όλος ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2015. Εμφατικά ο Αλ. Τσίπρας, οι άνθρωποί του, όλοι όσοι τώρα είναι στη Νέα Αριστερά, όσοι τώρα είναι με τον ΣΤ. Κασσελάκη. All together! Ο εξευτελισμός, η γελιοποίηση, η κονιορτοποίηση πάνε μαζί. Για τους πρωταγωνιστές, don’t worry, be happy!
Το εντυπωσιακό για όλη την «παρέα» είναι πως αισθάνονται και περήφανοι. Για το τι έκαναν το 2015-2019 ψηφίζοντας και εφαρμόζοντας το Τρίτο Μνημόνιο, για τη Συμφωνία των Πρεσπών, για όσα ψηφίζουν μαζί με τη Ν.Δ. από το 2019 μέχρι και σήμερα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν νοιώθουν διόλου ντροπή για όσα έκαναν και κάνουν, δεν νοιώθουν ότι πλέον ενοχλούν με τα καμώματά τους. Είναι εθισμένοι στη νοσηρότητα και δεν μπορούν ούτε να νοιώσουν που οδηγείται η χώρα.
