του Γιώργου Κυριακού
Μετά τις ασυνήθιστα μεγάλες πυρκαγιές [1] αλλά και ένα επίσης ασυνήθιστο κύμα εθελοντισμού που κυριολεκτικά έδωσε μάχη σβήνοντας επικίνδυνες εστίες, ένας προβληματισμός αναπτύχθηκε σε ένα σημαντικό τμήμα της Ομογένειάς μας στην Αλβανία. Το πλαίσιό του κινείται στην κατεύθυνση της εθελοντικής προσφοράς για την πυροπροστασία των εδαφών της Εθνικής μας Μειονότητας. Επί παραδείγματι, μεταξύ άλλων, η Νεολαία Δήμου Φοινικαίων [2] με μια καμπάνια λίγων ημερών κατάφερε εντυπωσιακά να πλησιάζει το ποσό των 20.000 ευρώ προκειμένου να αγοραστεί εξοπλισμός για την πυροσβεστική υπηρεσία του Δήμου (οι πυροσβέστες της οποίας δεν είχαν ειδικά παπούτσια, κράνη, μάσκες κατά τη διάρκεια της πυρόσβεσης, σύμφωνα με τους εθελοντές). Μια άλλη πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση δομικών υλικών ξεκίνησε για την αποκατάσταση τριών ναών που καταστράφηκαν, ενώ η ομάδα lesinitsa.gr [3], η οποία είχε έντονη παρουσία και στις καταστροφικές φωτιές του Ιουλίου [4], επαναφέρει την τότε πρότασή της για την ενίσχυση του Δήμου με ένα ευέλικτο πυροσβεστικό όχημα, τονίζοντας ότι η υλοποίηση μιας τέτοιας ιδέας μπορεί να επιτευχθεί μόνο συλλογικά, με τη συμβολή όλων των φορέων και συλλόγων.
Η Βορειοηπειρωτική Κοινότητα, όντας εγκαταλειμμένη από τα δύο κράτη που τη θέλουν «γέφυρα» (για να περπατούν πάνω της), ανέκαθεν προσανατολίζεται στον εθελοντισμό για τα πάντα, γεγονός που πιστώνει την (μη επιθυμητή;) παρουσία της. Όμως ο εθελοντισμός αδυνατεί να υποκαταστήσει τις υπηρεσίες του αλβανικού κράτους και τις συνταγματικές υποχρεώσεις του ελλαδικού κράτους στο να συνδράμει άμεσα. Συνεπώς δίπλα στον εθελοντισμό και την ανάληψη ευθύνης είναι απαραίτητος ένας μακρόπνοος σχεδιασμός για την πρόληψη της καταστροφής, όπως: Προστασία των χωριών από τις πλημμύρες στις καμένες εκτάσεις, δημιουργία αντιπυρικών ζωνών, εγκατάσταση δεξαμενών πυρόσβεσης, εκπαίδευση στο αντιπύρ κ.ο.κ.
Προς το αλβανικό κράτος είναι σημαντικό να διατυπωθεί ένα σύνολο αιτημάτων ενίσχυσης της Δασοπυρόσβεσης, καθώς και η αντίθεση στον νόμο 20/2025 (paketa e maleve), σύμφωνα με τον οποίο επενδυτές μπορούν αγοράσουν μεγάλη έκταση με 1 ευρώ, να έχουν χρηματοδοτική κάλυψη από την Τράπεζα της Αλβανίας, και 500 από αυτούς να εξασφαλίσουν το αφορολόγητο για 10 χρόνια [5]. Στην περίσταση κρίνεται σημαντική η συνεργασία στην Αλβανία με φορείς, κόμματα, οικολογικές οργανώσεις κ.ά. στο πλαίσιο ενίσχυσης της πυροπροστασίας συνολικά των δασών στη χώρα.
Όσον αφορά στο ελλαδικό κράτος, μια φωτιά στη Βόρειο Ήπειρο είναι όπως μια φωτιά στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία ή στην Πελοπόννησο. Χρειάζεται: πρώτον, η βούληση που υπακούει στο γεγονός ότι τα εδάφη της Ομογένειας είναι η γεωγραφική συνέχεια του Ελληνισμού μετά τα σύνορα και, δεύτερον, ένα ευέλικτο πλαίσιο συνεργασίας με το αλβανικό κράτος για την ενίσχυση των υποδομών, καθώς και την άμεση συνδρομή σε εναέρια ή επίγεια μέσα κατάσβεσης.
Στις 28 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί σύσκεψη στην Αθήνα για το ζήτημα της πυροπροστασίας, καθώς και διαδικτυακή σύνδεση με αυτούς που ζουν μακριά.
[1] «Το Σχέδιο – Φωτιές στη Βόρεια Ήπειρο» (www.edromos.gr, ηλεκτρονική έκδοση, 15/8/2025).
[2] «Νεολαία Δήμου Φοινικαίων: Μια παρέα που ονειρεύεται» (φύλλο 710).
[3] «Κάποιοι ονειροπόλοι και πεισματάρηδες από τη Λεσινίτσα» (φύλλο 702).
[4] «Φωτιές και εγκατάλειψη» (φύλλο 741).
[5] Ιδού ο νόμος 20/2025 για την αρπαγή των βουνών: oiapedw.blogspot.com/2025/08/202025.html
