Η πανθομολογούμενη Δυτική εμπλοκή στο σχεδιασμό και την τεχνική υποστήριξη της ουκρανικής επίθεσης σε στρατιωτικές βάσεις στην ενδοχώρα της Ρωσίας* αποτελεί την αφορμή για δραστική αλλαγή όποιων τάσεων είχαν διαμορφωθεί για μια –έστω και προσωρινή– διευθέτηση του πολέμου στην Ουκρανία. Το ίδιο και οι επιθέσεις σε πολιτικές υποδομές της Ρωσίας, στο σιδηροδρομικό δίκτυο στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα, στη γέφυρα της Κριμαίας και σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Η προφανής, αναμενόμενη συνέπεια ήταν βέβαια η κατάρρευση των συνομιλιών στην Κωνσταντινούπολη. Τα όσα ακολούθησαν, δηλαδή η παράδοση των σορών χιλιάδων Ουκρανών πεσόντων στα πεδία των μαχών, η άρνηση της Ουκρανίας να τους παραλάβει και η μερική ανταλλαγή αιχμαλώτων, αποτελούν πτυχές ενός υπόγειου πολέμου εντυπώσεων που κλιμακώνει την αντιπαράθεση αντί να την αμβλύνει.
Το «κόμμα του πολέμου» σε δράση
Είναι άγνωστο το μέγεθος της ζημιάς που υπέστη η ρωσική πολεμική μηχανή. Είναι πιο σημαντικό το κόστος που υπέστη το γόητρο της Ρωσίας. Η πρόσφατη «αυτοκριτική» Πούτιν και η δημόσια απολογία του για τα κενά ασφάλειας στις ρωσικές στρατηγικές υποδομές, αλλά κυρίως για τις αδυναμίες του ρωσικού στρατού να εκπληρώσει τους στόχους της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» μετά από τριάμισι χρόνια πολέμου, είναι ενδεικτική για μια αλλαγή και επανεξέταση της στάσης της Ρωσίας συνολικά στον πόλεμο.
Το κομβικό σημείο είναι ότι η στοχοποίηση των στρατηγικών βομβαρδιστικών της Ρωσίας και η καταστροφή ενός αριθμού από αυτά συνιστά πράξη που ελάχιστη σχέση έχει με την εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία. Πρακτικά η Ουκρανία δεν έχει σε τίποτα να ωφεληθεί από το χτύπημα, πέρα από το να εξοργίσει υπέρμετρα τη Ρωσία και να την αναγκάσει σε ένα χτύπημα που θα εμπλέξει ευθέως το ΝΑΤΟ στον πόλεμο. Επιθυμία βέβαια που δεν κρύβει ο ίδιος ο Ζελένσκι σε κάθε παρέμβασή του. Με τη διαφορά ότι η Ρωσία βλέπει την παγίδα και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα «τσιμπήσει», ιδιαίτερα τώρα που καταγράφει κέρδη στα πεδία των μαχών.
Μοναδικές ωφελημένες από το ουκρανικό κτύπημα παραμένουν οι χώρες του ΝΑΤΟ, που όχι απλά δοκιμάζουν στο πεδίο «ευφάνταστα» σενάρια σύγχρονου πολέμου, αλλά καταγράφουν επιτυχίες, αποδυναμώνοντας στρατιωτικά μέσα που σχεδιάστηκαν και υπάρχουν για έναν ενδεχόμενο, πυρηνικό ή συμβατικό, πόλεμο ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσία. Αυτή ακριβώς η παραδοχή αποκαλύπτει και τον πραγματικό εμπνευστή και καθοριστικό συνεργάτη της επίθεσης. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ισχυροί της Ευρώπης (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία) έσπευσαν να πανηγυρίσουν για τις δυνατότητες της Ουκρανίας να ανατρέψει τα δεδομένα του πολέμου και εξήγγειλαν νέα πακέτα στήριξης και στρατιωτικοποίησης. Ανεβάζουν μάλιστα την κλίμακα της στρατιωτικής εμπλοκής της Ε.Ε. στον πόλεμο της Ουκρανίας σχεδιάζοντας πλέον πρωτοβουλίες για την «ασφάλεια» της Μαύρης Θάλασσας, με την Ελλάδα του Κ. Μητσοτάκη σε ρόλο «χρήσιμου ηλίθιου» που στέλνει 8 μαχητικά F16 στη Ρουμανία για κάθε χρήση…
«Πολιτικές» αντιδράσεις
Η σπουδή Τραμπ να διευκρινίσει απευθείας στον Πούτιν ότι ο ίδιος «δεν γνώριζε» μαρτυρά τις αποστάσεις που εξακολουθεί να κρατά η αμερικάνικη πολιτική στον ουκρανικό πόλεμο. Η προεδρική διαβεβαίωση δεν διευκρινίζει βέβαια αν το βαθύ και μη ελεγχόμενο από τον ίδιο αμερικάνικο κράτος και γνώριζε, και συμμετείχε. Θα ήταν άλλωστε παράλογο να υποθέσει κανείς ότι οι ΗΠΑ δεν θα επιθυμούσαν μια στρατιωτική αποδυνάμωση της Ρωσίας μέσω ενεργειών στις οποίες οι ίδιες δεν θα φαίνονταν να έχουν επίσημη ανάμιξη.
Υπό το βάρος αυτών των εξελίξεων, και με δεδομένη την καταρράκωση των «κόκκινων γραμμών» της Ρωσίας, αναμένονται οι αντιδράσεις Πούτιν. Σίγουρα αναμένεται μια κλιμάκωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Οι κρίσιμες αποφάσεις όμως θα είναι κυρίως πολιτικές: Διατήρηση του κλίματος αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ΗΠΑ-Ε.Ε., συνέχιση των επαφών με τις ΗΠΑ και διπλωματική υποστήριξη πρωτοβουλιών Τραμπ έναντι των πιέσεων που αυτός δέχεται σε Ε.Ε. και ΗΠΑ, και εμβάθυνση των σχέσεων με Κίνα – που, ανάμεσα στα άλλα, σημαίνει και ισχυρές δόσεις αυτοσυγκράτησης. Κατά τα άλλα ο πόλεμος θα συνεχίζεται αιματηρός, μέχρι μια νέα στροφή των εξελίξεων…
* «Ουκρανικό(;) πλήγμα στα στρατηγικά βομβαρδιστικά της Ρωσίας» (φύλλο 734).
