του Γεώργιου Παπαδόπουλου-Τετράδη
Οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται να έρθουν αντιμέτωποι πολύ σύντομα με μια δυσκολία, έως αδυναμία, να ζήσουν με τις αποδοχές τους. Η Ευρώπη έχει αυτοκτονήσει οικονομικά, και η κοινωνική αναταραχή είναι προ των πυλών. Η ενέργεια, που είναι η κινητήριος δύναμη των πάντων, ακρίβυνε και σπανίζει πλέον. Kαι θα ακριβύνει και θα σπανίσει σε τέτοιο βαθμό, που η τιμή στα προϊόντα θα απογειωθεί πολύ δυσανάλογα σε σχέση με τα εισοδήματα των νοικοκυριών.
Παραλλήλως, η παράγωγη βαδίζει την κατιούσα εξαιτίας του ασύμφορου ή της έλλειψης του φθηνού και άφθονου ρωσικού καύσιμου, στο οποίο στηριζόταν απολύτως η μέχρι σήμερα ευδαιμονία της Γηραιάς Ηπείρου. Ταυτοχρόνως, η πολύ ακριβή και μη επαρκής εν’εργεια, με την οποία αποπειράται να αντικαταστήσει τη φθηνή και άφθονη ρώσικη η ευρωπαϊκή βιομηχανία, καθιστά τα παραγόμενα προϊόντα μη ανταγωνιστικά σε σχέση με αυτά της Κίνας, της Ινδίας, της Τουρκίας, της Ν. Αμερικής και της Ινδοκίνας.
Να προστεθεί ότι η ακριβή αυτή ενέργεια (βορειοαμερικανικό LNG, αφρικανικό LNG, ρεύμα από Αφρική κ.λπ.) χρειάζεται πολύ χρόνο και χρονοβόρες υποδομές, ενώ σύμφωνα με τους πιο αισιόδοξους υπολογισμούς δεν μπορεί να καλύψει παρά τις μισές από τις ανάγκες της Ευρώπης σε ενέργεια – τις οποίες καλύπτει ως τώρα το φθηνό ρωσικό αέριο. (Η Ευρώπη καλύπτει το 45% των αναγκών της, περίπου 400 δις. κυβικά, από τη Ρωσία,. Παράδειγμα: η Αυστρία, η Φινλανδία, η Λιθουανία είναι εξαρτημένες κατά 100% από το ρωσικό φυσικό αέριο, ενώ η Γερμανία, η Ιταλία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία κατά 40%-85%. Στην Ελλάδα περίπου 45% εισάγεται από Ρωσία, και άλλο ένα 45% είναι LNG, κυρίως από ΗΠΑ).
Ακόμη και εκείνα τα προϊόντα που παράγονται στις λεγόμενες φθηνές χώρες δεν είναι πλέον φθηνά εξαιτίας της αύξησης της τιμής της ανθρώπινης εργασίας (απο 160 δολάρια/μήνα, ο Κινέζος έχει σήμερα 700). Το πιο σημαντικό: Οι άλλοτε φθηνές χώρες εργασίας έχουν γίνει πλέον χώρες παραγωγής, αποκτώντας know how. Είναι ανταγωνιστικές. Τέλος, η Αφρική, που έχει απομείνει ως φθηνός παραγωγός εργασίας, έχει κατακτηθεί από τους Κινέζους, που εργάζονται εντατικά και αθόρυβα προς αυτό εδώ και 20 χρόνια.
Το παραμύθι που πουλιέται, ότι για την ακρίβεια φταίει ο πόλεμος στην Ουκρανία, θα ευσταθούσε αν οι Ευρωπαίοι της Κομισιόν δεν αρνιόντουσαν το φθινόπωρο να ανανεώσουν την ετήσια σύμβαση με τη Ρωσία για συνέχιση προμήθειας φθηνού φυσικού αερίου. Αντ’ αυτού αποφάσισαν να προσφύγουν στην «ελεύθερη αγορά» (λέγε με χρηματιστήριο της Ολλανδίας). Εκεί φυσικά η τιμή εκτινάχθηκε στα 130 δολάρια, από 31 δολάρια, ανά MW. Η ίδια η Μέρκελ, μετά το απονενοημένο διάβημα της Κομισιόν, δήλωνε ότι για τις αυξήσεις στις τιμές δεν φταίει η Ρωσία!*
Περιττεύει να επισημάνει κανείς τον παραλογισμό, να έχει η Ευρώπη στην ήπειρό της άφθονη φθηνή καθαρή ενέργεια, και να καταφεύγει σε πανάκριβες περιπέτειες μόνο και μόνο για τη γεωστρατηγική υστερία ηγετών, αμυντικών και ενεργειακών βιομηχανιών και λόμπις
Η αμερικανική επίθεση πώλησης του πανάκριβου και βρώμικου για το περιβάλλον σχιστολιθικού αερίου εδώ και 5 χρόνια («να απεξαρτηθεί η Ευρώπη από το ρωσικό αέριο») έχει βρει ευήκοα ώτα σε μερικούς ηγέτες της Ευρώπης, που επηρεάζουν τις αποφάσεις της Κομισιόν – ενώ υπάρχουν και εκείνοι που προωθούν την «πράσινη ενέργεια», χωρίς να υπολογίζουν το δυσβάσταχτο κόστος μετάβασης για τα νοικοκυριά. Λες και τα νοικοκυριά έχουν αποθέματα χιλιάδων ευρώ ώστε να συντηρηθούν για τα επόμενα 10 χρόνια, οπότε υπολογίζεται ότι η «πράσινη ενέργεια» θα αποδώσει.
Αυτό που δεν λέει κανείς είναι ότι ακόμα και έτσι, τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει την προμήθεια των 400 δισ. κυβικών του ρωσικού αερίου. Θα υπάρχει ένα έλλειμμα πάνω από 100 δισ. κυβικά!
Περιττεύει να επισημάνει κανείς τον παραλογισμό, να έχει η Ευρώπη στην ήπειρό της άφθονη φθηνή καθαρή ενέργεια (η Ρωσία είναι Ευρώπη ως τα Ουράλια), και να καταφεύγει σε πανάκριβες περιπέτειες από του διαόλου τη μάνα, μέσα από πολυδαίδαλες διαδρομές, μόνο και μόνο για τη γεωστρατηγική υστερία ηγετών, αμυντικών και ενεργειακών βιομηχανιών και λόμπις, που ταΐζουν τα πλήθη με τρόμο και απειλές, προκαλώντας ταυτόχρονα πόλεμους και συγκρούσεις για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους ή εκείνα που νομίζουν για συμφέροντά τους. Τα οποία δεν είναι πάντως τα συμφέροντα των πολιτών.
Από την αστική Ευρώπη λείπει δυστυχώς ένας Ντε Γκωλ και ένας Μπραντ, που είχαν για όραμα μια πολιτική ένωση η οποία θα περιελάμβανε και τη Ρωσία. Ποιος θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί σ’ ένα τέτοιο οικονομικό, αμυντικό και τεχνολογικό κράτος; Μια τέτοια συνένωση πολιτών θα έδινε τις ευκαιρίες για πολιτικές ζυμώσεις προς ένα πιο δίκαιο και ανθρώπινο κόσμο.
Τώρα, οι πολίτες χωρισμένοι σε μικρά φέουδα έχουν για ταγούς τη μετριοκρατία μιας βαρονίας. Τέτοιο είναι το σύστημα και τοσοδούτσικοι οι ταγοί. Ίσως η οικονομική λαίλαψ που έρχεται αμέσως μετά την καθίζηση της οικονομίας από την πανδημία, να γίνει ένα ξυπνητήρι.
* «Μέρκελ: Δεν φταίει η Ρωσία για την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου» (6/10/2021, www.bankingnews.gr).
