Του Αριστοτέλη Γ. Καλλή
Βήμα-βήμα σε καθημερινή βάση η άλλοτε κραταιά δύναμη των μικρομεσαίων που πίσω απ’ αυτούς συνυπήρχαν και ακόμη συνυπάρχουν η οικογένεια, η παράδοση, η συνέχεια, το όραμα, οδηγείται σε ένα μόνιμο αδιέξοδο χωρίς επιστροφή από κάποιους που δεν βίωσαν ποτέ τη στέρηση, την αγωνία του αύριο μέσω της εργασίας, τη χαρά της δημιουργίας εκ τού μηδενός, τον αγώνα για μια άλλη Ελλάδα που σέβεται τα όσα παρέλαβε από τους προγόνους της, και δεν τα ξεπουλά, δεν τα καταστρέφει, δεν τα ισοπεδώνει, δεν τα παραδίδει σε ξένα ιδιωτικά συμφέροντα.
Όλα συντείνουν στο να αφανιστούν εκείνα τα σημαντικά πού συνδέονται με την ιστορία μας και εγγυώνται το μέλλον της νέας γενιάς.
Όλα συντείνουν στο να μετατραπεί ένας λαός με παράδοση στο εμπόριο, στη γεωργία, στην επιχειρηματικότητα σε δούλο, σε ζητιάνο, σε ξένο μέσα στον ίδιο του τον τόπο, σε έναν εργασιακό μεσαίωνα που δεν οδηγεί πουθενά, γιατί κυβερνάται από ξενόδουλες κυβερνήσεις άμεσα συνδεδεμένες με την ανομία και τον μισελληνισμό.
ΑΣ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ όμως τα τρέχοντα που συμβάλλουν τα μέγιστα σ’ αυτή τη γενοκτονία της μεσαίας τάξης και συγκεκριμένα στο ενεργειακό κόστος… όπου αποτελεί την τελευταία πράξη του δράματος μαζί με τα υψηλά ενοίκια (βλέπε στεγαστικό πρόβλημα), τη φορολόγηση βάση τεκμηρίων για τους μικρομεσαίους που ο ένας πίσω από τον άλλο καταρρέει, κλείνει, αφανίζεται, χρεώνεται με αποτέλεσμα η λεγόμενη ραχοκοκαλιά της οικονομίας όπως έλεγαν κάποτε οι εκ του ασφαλούς πολιτικοί σωτήρες από τα μπαλκόνια, να σπάει σε εκατό κομμάτια και να οδηγείται στην ανεργία προς όφελος των πολυεθνικών εταιρειών πού αλώνουν πλέον όλη την αγορά, από το ένα άκρο της χώρας έως το άλλο.
Η απάντηση της κυβέρνησης στις δικές μας εκκλήσεις για βοήθεια, είναι μόνιμη και σταθερή (βλέπε άρνηση, απαξίωση, χλευασμός, τιμωρία) πρωτίστως από τον «κύριο» Χατζιδάκη που υποστηρίζει πως οι μικρές επιχειρήσεις στην Ελλάδα σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, είναι πολλές και πρέπει να κλείσουν, και ακολούθως από τον αμετακίνητο και σε διατεταγμένη υπηρεσία «κύριο» Στουρνάρα, διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας (;) ο οποίος σε ερώτηση δημοσιογράφου που επεσήμανε τη διαμαρτυρία των μικρομεσαίων που αδυνατούν να ανταποκριθούν στην υψηλή φορολόγηση βάση των τεκμηρίων, απάντησε κυνικά: «ας μεταναστεύσουν»…
Αυτός λοιπόν ο θίασος των ατάλαντων που κυβερνά (τη χώρα, αυτοί οι ανθρωποφύλακες ιδιωτικών και ξένων συμφερόντων, αυτοί οι δολοφόνοι της ιστορίας ενός λαού που αγωνίστηκε για Ελευθερία, Δημοκρατία, ευημερία, εθνική Ανεξαρτησία με χιλιάδες θύματα, αυτοί οι νεκροθάφτες των μικρομεσαίων εμπόρων, επιχειρηματιών, αγροτών, εργαζομένων, αυτοί οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος, των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και ενισχύσεων, μέσω των επιδοτήσεων και των απευθείας αναθέσεων σε ημέτερους, αντί να στηρίξουν αυτούς που δίνουν μάχη επιβίωσης και συνέβαλαν τα μέγιστα διαχρονικά από τη μεταπολεμική περίοδο έως τα σήμερα στην ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας, επιλέγουν να περάσουν όπως οι ναζί στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όταν έβλεπαν πως έχαναν τον πόλεμο, στην «τελική λύση», στην τελική δηλαδή εξόντωση όλων αυτών που είχαν το «θράσος» να κοιτούν την εργασία τους, την οικογένειά τους και να μην συντρώγουν, να μην συναλλάσσονται με απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου, κομματικούς εγκάθετους και παράγοντες που κυβερνούν από το παρασκήνιο με την ανοχή του πολιτικού συστήματος, όσο κι αν αυτό το αρνείται ψευδώς.
Βλέπεις τα περιουσιακά στοιχεία των παραγόντων αυτών, πριν και μετά την κάθοδο τους στον πολιτικό στίβο, αποδεικνύουν το μέγεθος της «θεσμοθετημένης» απάτης.
ΑΥΤΟΙ ΛΟΙΠΟΝ σήμερα οι καταχρεωμένοι Έλληνες από τις εκάστοτε καταχρήσεις και τις λάθος επιλογές και αποφάσεις των κυβερνώντων που δεν λογοδοτούν σε κανέναν και για τίποτα, με μια δικαιοσύνη που λειτουργεί κατά παραγγελίαν και καθ’ υπόδειξη (πλην εξαιρέσεων όπως πάντα) έχει φτάσει και έχει ξεπεράσει τα όρια της στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα οργής, που αν δεν ληφθεί σοβαρά υπόψιν από τους ιθύνοντες, μπορεί να φτάσει να εξελιχθεί σε έναν εμφύλιο σπαραγμό ανάμεσα σ’ αυτούς που αυξάνουν διαρκώς την περιουσία τους χωρίς να το αξίζουν κι αυτούς που μονίμως χάνουν πληρώνοντας πάντα τις ατασθαλίες των άλλων που έχουν τη μόνιμη στήριξη του πολιτικού κατεστημένου που νομοθετεί για να καλύπτει και να δικαιώνει τους επαγγελματίες κλέφτες του δημοσίου χρήματος.
Και πραγματικά, είναι άδικο για έναν λαό όπως είναι ο δικός μας να συνεχίσει μια θλιβερή και επιζήμια «παράδοση εμφυλίων» από την αρχαιότητα έως τα σήμερα, που πολλές φορές μας έφερε στο χάος, στην απόγνωση και την καταστροφή προς όφελος πάντα των ξένων δυνάμεων που περιμένουν πάντα να μας κατακτήσουν και να μας εξοντώσουν δια παντός μιας και είμαστε καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας μας, οι συνήθεις απρόθυμοι, ύποπτοι, απρόβλεπτοι και ανατρεπτικοί ως προς τας εντολάς τών ασπονδων αυτών «φίλων» μας…
ΑΝ ΑΥΤΟ θέλουμε συνειδητά ή υποσυνείδητα, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Αν όμως όχι, ας αγωνιστούμε όλοι μαζί για μια Ελλάδα πραγματικά των αρίστων (και όχι των αχρήστων που πλασάρονται ως άριστοι από τους θλιβερούς και επιζήμιους κομματάρχες) που δεν είναι άλλοι από τους άφθαρτους νέους επιστήμονες (και όχι μόνο) που ζουν εξόριστοι (εντός ή εκτός χώρας) γιατί το αποφάσισαν κάποιοι κατάπτυστοι, ημιμαθείς, ελάχιστοι και άφρονες καταχραστές του δημοσίου συμφέροντος.
