- 27 Μαΐου, μέρα μεσημέρι, στο προάστιο Σαν Τζουλιάνο του Μιλάνο, έξω από τα γραφεία της πολυεθνικής μεταφορικής εταιρίας FedEx: το συνδικάτο βάσης Si Cobas πραγματοποιεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στις μαζικές αλλά στοχευμένες απολύσεις εργαζομένων (280 απολύσεις, που αφορούν αποκλειστικά μέλη του Si Cobas…). Οι σεκιουριτάδες της εταιρίας, οπλισμένοι με γκλομπ και τέιζερ, επιτίθενται στους συγκεντρωμένους. Η αστυνομία παρακολουθεί. Καμία αντίδραση από την κυβέρνηση του «σωτήρα» Ντράγκι, ούτε από τα επίσημα συνδικάτα.
- Ξημερώματα 11ης Ιουνίου, κωμόπολη Ταβατσάνο στη Λομβαρδία, έξω από τις αποθήκες της FedEx: περίπου 40 απεργοί έχουν βάρδια στην πύλη των εγκαταστάσεων, και εμποδίζουν τα φορτηγά να βγουν. Ξαφνικά εμφανίζονται 50 άτομα οπλισμένα με σιδερολοστούς και τους επιτίθενται: επί δέκα λεπτά γίνεται μακελειό, με την αστυνομία που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πέρα να μην επεμβαίνει. Απολογισμός: 9 εργάτες τραυματισμένοι στο νοσοκομείο, εκ των οποίων ένας, μέλος του συνδικάτου βάσης Si Cobas, παραμένει σε κώμα με κεφάλι ανοιγμένο από σιδερολοστό… Οι εργάτες καταγγέλλουν ότι η FedEx προμηθεύτηκε τους τραμπούκους από τη ναυτιλιακή εταιρία Ζαμπιέρι που εδρεύει στο γειτονικό Λόντι και ελέγχεται από τοπικούς μαφιόζους. Η κυβέρνηση Ντράγκι σιωπά. Τα επίσημα συνδικάτα παρομοίως.
- Πρωί της 18ης Ιουνίου, έξω από τις αποθήκες του Lidl στην κωμόπολη Μπιαντράτε του Πιεμόντε: δεκάδες απεργοί έχουν μπλοκάρει την πύλη. Ένα φορτηγό κινείται εναντίον τους. Οι απεργοί στέκονται μπροστά του. Ο οδηγός, μπράβος της εργοδοσίας, πατάει γκάζι: πρώτα χτυπά και τραυματίζει δύο εργάτες κι έπειτα στοχεύει τον 37χρονο Αντίλ Μπελακντίμ, μέλος του εθνικού συντονιστικού του συνδικάτου βάσης Si Cobas. Τον πατά και τον αφήνει στον τόπο. Αυτή τη φορά υπάρχουν κάποιες αντιδράσεις: Η αστυνομία σχολιάζει ότι «όλα έγιναν πολύ γρήγορα». Ο Ντράγκι εκφράζει τη λύπη του και καλεί «να χυθεί άπλετο φως στο συμβάν». Τα επίσημα συνδικάτα κηρύσσουν απεργία…
Αυτά είναι μερικά από όσα συμβαίνουν τελευταία στην Ιταλία του «σωτήρα» Ντράγκι, αλλά περνούν στα ψιλά – όταν δεν αποσιωπούνται εντελώς, για να μην χαλάσει το αφήγημα της «κυβέρνησης τεχνοκρατών/εθνικής ενότητας» που στηρίζεται από όλο το επίσημο πολιτικό φάσμα, πλην της Ακροδεξιάς. Πρόκειται για ποιοτική αναβάθμιση: τα ΜΑΤ δίνουν τη θέση τους σε μαφιόζους και μπράβους που αναλαμβάνουν να «καθαρίσουν» για λογαριασμό των αφεντικών. Κι αυτά δεν συμβαίνουν στην Κολομβία ή το Ουζμπεκιστάν, αλλά στην καρδιά της «δημοκρατικής Ευρώπης»! Η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά ενοχλείται, εκτός κι αν υπάρξουν «υπερβολές», όπως η εν ψυχρώ δολοφονία του συνδικαλιστή Αντίλ Μπελακντίμ. Τότε επεμβαίνει κατευναστικά, ώσπου η υπόθεση να θαφτεί στα συρτάρια και να ξαναμπεί μπροστά η φάμπρικα της συντριβής των «ακραίων» πληβείων. Και η ζωή συνεχίζεται: η κυβέρνηση Ντράγκι και οι ολιγάρχες φίλοι της ετοιμάζονται για το πάρτι των «ευρωπαϊκών ενισχύσεων», η Δεξιά ανασυγκροτείται (ο αειθαλής Μπερλουσκόνι και ο λύκος-που-έγινε-αρνάκι Σαλβίνι ετοιμάζονται να συγχωνεύσουν τα κόμματά τους), η Ακροδεξιά της Μελόνι εξακολουθεί να «αντιπολιτεύεται». Και τα υπολείμματα των 5 Αστέρων και της (κεντρο)αριστεράς αγωνιούν μόνο για το αν θα καταφέρουν να μείνουν γραπωμένα στα κυβερνητικά έδρανα. Μετά θα απορούν γιατί δεν κάνουν οι πληβείοι τον κόπο να τους ψηφίσουν.
