Ναι, δεν είναι ανέκδοτο, δεν βγάζει γέλιο και έχει ορισμένες σοβαρές πλευρές. Χωρίς να αποτελεί μια προσωπική εσωτερική παρόρμηση η επανεμφάνιση του ΓΑΠ διεκδικώντας και πάλι την αρχηγία σε ένα κόμμα -που πρωταγωνιστώντας μετατράπηκε σε απλό συμπλήρωμα συστημικών διευθετήσεων (από το 2010 μέχρι σήμερα)- δημιουργεί μια μικρή αναστάτωση στο πολιτικό σκηνικό. Μέχρι τώρα συνεχίζονταν η αφαίμαξη του πρώην χώρου του ΠΑΣΟΚ με τη σημιτική κυρίως πλευρά να προσχωρεί σε καίριες θέσεις εντός των δύο μεγάλων κομμάτων (Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ), ενώ μια μικρή σταθεροποίηση γύρω στο 5-6% υπό τη Φ. Γεννηματά έδινε την εικόνα ενός σχηματισμού που θα το ήθελαν σαν τέτοιο τόσο η Ν.Δ. όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ για να πορευτούν σε κυβερνητικά σχήματα ή στη δημιουργία ενός μεγάλου Δημοκρατικού Κόμματος (στυλ Ιταλίας).
Το πράσινο φως που δόθηκε στον Γιώργο (από ποιους;) και οι πρώτες του δηλώσεις δείχνουν ότι έχει στραφεί το πολιτικό σκηνικό σε μια μορφή κεντροαριστερής βαρύτητας που θα προσπαθήσει να ρυμουλκήσει σε τέτοιες ράγες τις εξελίξεις. Επομένως άμεσα ο ΓΑΠ θα σηκώσει τους αντιδεξιούς αντισυντηρητικούς τόνους, θα ομιλεί περί δημοκρατικής συμπαράταξης και νέας αλλαγής. Πρωταρχικός στόχος είναι να επικρατήσει έναντι των άλλων μνηστήρων. Εδώ η στήριξη που ήδη έχει (γιατί αλλιώς δεν θα έθετε υποψηφιότητα) από οικονομικούς και μιντιακούς κύκλους θα κάνει τη μεγάλη διαφορά από τους υπόλοιπους διεκδικητές (που ίσως ένας-ένας να αποχωρήσουν). Τέλος η διαδικασία «ελάτε να ψηφίσετε αρχηγό» έχει δοκιμαστεί με καλά αποτελέσματα για ΓΑΠ, Μητσοτάκη κ.λπ. οπότε και στο επίπεδο αυτό έχει μια πείρα ο Γιώργος. Βέβαια, από το πουθενά, παρεμβάλλεται ένας τρίτος στο παιχνίδι των πολιτικών ανακατατάξεων και αυτό προκαλεί κάποιους πονοκεφάλους σε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι πίσω από τον ΓΑΠ υπάρχουν οικονομικά τζάκια που νοιώθουν παραγκωνισμένα από τη μητσοτακική διαχείριση και θέλουν να τον κάνουν πέρα, να τον κοντύνουν κ.λπ. Αυτό δεν σημαίνει διόλου ότι βλέπουν σαν αυριανό ηγέτη ξανά τον ΓΑΠ ή τον Τσίπρα, αλλά ότι το σημερινό ανακάτεμα της τράπουλας δημιουργεί προϋποθέσεις να περάσουν διάφοροι εκβιασμοί που κάνουν οι κύκλοι αυτοί ώστε να είναι μέσα στη μεγάλη μοιρασιά των δισ. του «Ταμείου Ανάπτυξης και Ανθεκτικότητας» υπό όποιο κυβερνητικό σχήμα προκριθεί. Άλλωστε τα μεγάλα οικονομικά τζάκια, όπως είναι γνωστό σε όλους τους παροικούντες, ενισχύουν όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων, δημιουργούν κόμματα μιας χρήσης, κόβουν την κάνουλα προς ορισμένα πρόσωπα, δημιουργούν γέφυρες με αντίπαλα στρατόπεδα αν αυτό τους εξυπηρετεί στους επόμενους γύρους και κάπως έτσι πορεύονται. Σιγά μην είδαν άστρο στον ΓΑΠ και είπαν ότι με το άλογο αυτό θα κερδίσουμε την κούρσα.
Ο ΓΑΠ εφόσον πάρει το ΚΙΝΑΛ και το επαναΠΑΣΟΚοποιήσει κάπως θα δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ. Με την έννοια ότι είναι πιθανή μια διαρροή από ΣΥΡΙΖΑ προς ΚΙΝΑΛ με την παλιννόστηση ορισμένων ψηφοφόρων, αφού η φόρμουλα ΣΥΡΙΖΑ δεν τους εξυπηρέτησε όσο περίμεναν. Επίσης ο ΓΑΠ θα έχει στήριξη από κύκλους της διεθνούς σοσιαλιστικής οικογένειας και των Αμερικανών με τους οποίους πάντα είχε καλές σχέσεις. Η πτέρυγα που προσανατόλιζε το ΚΙΝΑΛ σε συνεργασία με τη Ν.Δ. με πρωτεργάτη τον Ευ. Βενιζέλο και τώρα τον Λοβέρδο θα νοιώσει πίεση και θα δει τις μετοχές της να μειώνονται. Ο ΓΑΠ μπορεί να υποσχεθεί στην πασοκική νομενκλατούρα που έχει απομείνει ότι θα διαπραγματευθεί μια καλύτερη θέση σε ένα κυβερνητικό σχήμα κι ότι η παρουσία του θα παίξει ρόλο σε μια απομάκρυνση του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και σε μια άλλη ισορροπία σχέσεων με το ΣΥΡΙΖΑ εντός μιας μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης. Ποια άλλη τύχη μπορεί να έχει το ΚΙΝΑΛ με άλλο αρχηγό της τάξης των Χρηστίδη, Γερουλάνου, Λοβέρδου, Καστανίδη. Διαφορετική η περίπτωση του Ανδρουλάκη, αλλά τα πάντα κρίνονται και από το ποιος σπρώχνει και στηρίζει ποιόν. Η επιρροή του τελευταίου εντός του κομματικού μηχανισμού είναι ισχυρή μεν αλλά οι διασυνδέσεις του ΓΑΠ μεγαλύτερες. Δεν αποκλείεται μια ιδιότυπη συγκατοίκησή τους με διαφορετικούς ρόλους.
Στα επίπεδα αυτά θα παίξει ρόλο η επιρροή σε ανθρώπους που κατέχουν θέσεις στο συνδικαλιστικό και αυτοδιοικητικό χώρο, που αν και δεν πολυφαίνονται μπορούν να ασκήσουν κάποιο ρόλο στις ανακατατάξεις.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ άλλη ανάγνωση. Ο χώρος του ΚΙΝΑΛ να έχει την τύχη της ΕΔΗΚ. Δηλαδή της ουσιαστικής διάλυσης και της αφομοίωσης δύο τμημάτων του από τα δύο μεγάλα κόμματα. Αυτό θα προϋπόθετε βαθιές αποσυνθετικές διαδικασίες και έντονη επιρροή από τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ στα εσωτερικά του ΚΙΝΑΛ. Προς το παρόν ο πιο ικανός για κάποιο σημαντικό ρόλο σε έναν προσανατολισμό αρκετά πιο κοντινό με τη Ν.Δ., ο Βενιζέλος, μάλλον έχει καταλάβει πως ο Μητσοτάκης συναντά μια δυσφορία από οικονομικούς ισχυρούς παράγοντες και είχε προσανατολιστεί σε μια κάπως αυτόνομη αλλά και πιο κοντινή στον ΣΥΡΙΖΑ στάση, κάτι που επισήμανε κι ο Μητσοτάκης στη συζήτηση για τη συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας. Τους δύο πολιτικούς, τον ΓΑΠ και τον Βενιζέλο τους χωρίζει μεγάλη έχθρα από το 2010 και επομένως δεν αποκλείεται μια αλλαγή πλεύσης του Βενιζέλου που ακόμα δεν έχει μιλήσει ενώ γενικά είναι λαλίστατος.
Πάντως με αυτά και με αυτά, δεν πλήττουμε…
