του Νίκου Σίμου
Στο σημείωμα αυτό θα ήθελα να υπογραμμίσω από την αρχή ότι, όσοι και με όποια κίνητρα εξανίστανται για την τελευταία απόφαση της Μητσοτακικής Δεξιάς που αφορά την αποστολή του Ρωσικού οπλισμού των S-300 & TOR M1 στο ουκρανικό μέτωπο, προκειμένου να ενισχύσουν το οπλικό σύστημα της ήδη ηττημένης Ουκρανίας, ή αιθεροβάμωνες είναι, ή επιδιώκουν απλά μέσα από την επικαιρότητα την επίδειξη της προσωπικής τους παρουσίας στα ΜΜΕ, με την αμφίβολη ιδιότητα του «ειδικού» και με τα εκτιμώμενα προσωπικά οφέλη που η δημοσιότητα τους προσφέρει.
Είναι απόλυτα δεδομένο ότι, αν η χώρα θεωρείτο για δεκαετίες αμερικανικό προτεκτοράτο, που είχε κάποιες μικρές δυνατότητες ανεξάρτητων κινήσεων προς όφελος των εθνικών της δικαίων, εδώ και 13 χρόνια και αυτήν τη μικρή δυνατότητα μερικής ανεξαρτησίας κινήσεων στην εξωτερική της πολιτική, την έχει απωλέσει, εξ αιτίας του χρεοστασίου, στο οποίο την βύθισαν οι μνημονιακές συμβάσεις του απόλυτου ενεχυριασμού της από τον αμερικανογερμανικό άξονα, που ποδηγέτησε την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, μέσα από το δοτό εγχείρημα της Ε.Ε., στα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα του «νέου αγγλοσαξονισμού»
Μην ξεχνάτε τη φράση του συνταγματολόγου κ. Γ Κασιμάτης, που έχει δημόσια πει, ότι δηλαδή το έγγραφο που υπέγραψε ο Γ.Α. Παπανδρέου τον Μάιο του 2010 δεν υπογράφεται από επικεφαλής κράτους «ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο» και στην τοποθέτησή του αυτή, σε τηλεοπτική του παρουσία, το σημείωσε εμφατικά.
Η παράδοση της χώρας λοιπόν στα γεωστρατηγικά σχέδια του «νέου αγγλοσαξονισμού» και των ΗΠΑ είναι σήμερα περισσότερο από δεδομένη και βέβαια με την απουσία πολίτικη στη χώρα τα πράγματα γίνονται τραγικά και στα ζητήματα της ίδιας της εθνικής της υπόστασης, η οποία περιέρχεται στην διακριτική ευχέρεια του Αμερικανικού άξονα, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της χώρας.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ λοιπόν δεδομένο και αναμενόμενο ότι η ελληνική πλευρά υπερτονίζοντας τον εντολιδοχισμό και τον ευρωατλαντισμό της, με δεδομένες τις σε ενέχυρο χρέους κυβερνήσεις της, που στην περίοδο αυτή ως «βάρδια» εκτελείται από την ιδιότυπη και δυστοπική Μητσοτακική Δεξιά, αναλαμβάνει να στείλει εξοπλισμό στην Ουκρανία, καθώς οι ΗΠΑ λόγω αδυναμίας αποστολής οικονομικής βοήθειας στο Κίεβο έχουν μετακυλίσει τη στρατιωτική ενίσχυση του καθεστώτος Zelensky στις ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ.
Ο εξοπλισμός, που στέλνει η Ελλάδα στην Ουκρανία, εντάσσεται στο πακέτο της συμφωνίας με τις ΗΠΑ για τα F-35. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη δική της συμφωνία με τις ΗΠΑ η Τουρκία, για τα F-16, δεν ανέλαβε καμία υποχρέωση να αποστείλει στρατιωτικό υλικό στο Κίεβο, δείχνοντας για άλλη μια φορά την διαφορά πολιτικού μεγέθους –από την πλευρά των ηγεσιών– μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος.
Στην ιστορικά λανθασμένη πολιτική της απέναντι στη Ρωσία επιμένει η επί ενεχυρω Ελλάδα λοιπόν και τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, βαθαίνει την εμπλοκή της χώρας στην ουκρανική σύγκρουση, χάνοντας οριστικά τη φιλία ή την πρόθεση φιλίας της Μόσχας.
Να σημειωθεί ότι για τον Ελληνισμό η μοναδική στέρεα συμμαχία διαχρονικά θα μπορούσε να είναι αυτή με την ρωσική υπερδύναμη, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση του ανατολικού κόσμου και την ακύρωση του «Συμφώνου της Βαρσοβίας», αφού μεταξύ του Ρωσικού και του Ελληνικού Έθνους υπάρχει μια σταθερή γέφυρα επικοινωνίας που συγκροτείται από το ομόδοξο και αποτελεί ασφαλή οδό συνεννόησης μεταξύ των δύο εθνών ιστορικά.
Αυτό όμως για το «πολιτικό προσωπικό» των υπηρετών της διαχρονικής προτεκτοροποίησης αυτού του τόπου αποτελεί λεπτομέρεια άνευ αξίας, αφού διαχρονικά ο εντολοδοχισμός ήταν η σχεδόν αποκλειστική πολιτική έκφραση του «υπό εγγυήσεις» απελευθερωμένου κράτους των Ελλήνων.
Ο εξοπλισμός, που στέλνει η Ελλάδα στην Ουκρανία, εντάσσεται στο πακέτο της συμφωνίας με τις ΗΠΑ για τα F-35. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη δική της συμφωνία με τις ΗΠΑ η Τουρκία, για τα F-16, δεν ανέλαβε καμία υποχρέωση να αποστείλει στρατιωτικό υλικό στο Κίεβο, δείχνοντας για άλλη μια φορά την διαφορά πολιτικού μεγέθους
Στο θέμα της μεταφοράς ρωσικού οπλισμού στην Ουκρανία, που αποτελεί τον απόλυτα αναγκαίο εξοπλισμό για την άμυνα των ακριτικών περιοχών της χώρας μας, αποκαλύπτεται ότι η πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Antony Blinken στην Κρήτη (6/1/2024) και η συνάντηση με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη έγινε αποκλειστικά για την στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας, θέμα που συνδέθηκε απόλυτα με τα F-35.
Η Μόσχα έχει προειδοποιήσει σε αυστηρούς τόνους την Αθήνα να μη μεταφέρει όπλα ρωσικής κατασκευής στην Ουκρανία και κάνει λόγο για «παράλογη επίδειξη εχθρότητας». Πράγματι φαίνεται παράλογη η εχθρότητα προς την Ρωσία και το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Μην ξεχνούμε την «πολιτική» της κυβέρνησης Τσίπρα και την απέλαση Ρώσων διπλωμάτων λίγο πριν «πέσουν οι υπογραφές» της διαβόητης «Συνθήκης των Πρεσπων» που άνοιξε μακροπολιτικά τον ασκό του Αιόλου για την υπόθεση της «συνολικής διευθέτησης» της κεντροδυτικής Βαλκανικής με βάση τις γεωπολιτικές επιδιώξεις του «νέου αγγλοσαξονισμού» και του κυρίου εκφραστή του (ΗΠΑ).
Απλώς ο κ Μητσοτάκης αποτελεί έναν από τους επίλεκτους της δυστοπικής πολιτικής λογικής του καταρρέοντος δυτικού κόσμου και υπερακοντίζει τον αντιρωσισμό του, πιστός στις οδηγίες που λαμβάνει από τα νεοφεουδαρχικά κέντρα και ιδιαίτερα εκείνα που εδρεύουν εκείθεν του Ατλαντικού.
Σήμερα πιστεύω ότι με την αγγλοσαξονικά υποδειγμένη «πολιτική φόρμα» συμπεριφοράς της χώρας μας απέναντι στην ρωσοουκρανική διένεξη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη υπογράφει την ληξιαρχική πράξη θανάτου των ελληνορωσικών σχέσεων, εντάσσοντας βαθύτερα την, επί ενεχύρω χρέους, χώρα μας στο «στρατόπεδο των ηττημένων» αυτού του ιστορικού κύκλου, χάνοντας σχεδόν οριστικά και αμετάκλητα τη φιλία και την υποστήριξη της Ρωσίας.
ΝΑ ΘΥΜΙΣΩ εδώ ότι η Ελλάδα έχει ήδη αποστείλει στην Ουκρανία φορτία όπλων, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων οχημάτων μάχης πεζικού και εκατοντάδες αντιαρματικές ρουκέτες, μετά την έναρξη της ρωσικής ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης και συνεχίζοντας αποστέλλει τώρα έναν απόλυτα χρήσιμο και αποτελεσματικό οπλισμό άμυνας στην Ουκρανία μπαίνοντας οριστικά στην πλευρά των εχθρών της Ρωσίας με ό,τι αυτό σημαίνει για το ήδη σκοτεινό μέλλον αυτού του τόπου.
Ταυτόχρονα πρέπει να υπογραμμίσω ότι η Μόσχα επίσημα προειδοποίησε αυστηρά την Αθήνα για την επικείμενη μεταφορά ρωσικού οπλισμού στο ουκρανικό μέτωπο –στο οποίο να σημειώσω τίποτα ουσιαστικό ή καθοριστικό για την έκβαση της σύγκρουσης δεν θα προσφέρουν στον αποδεκατισμένο ουκρανικό στρατό– αναφέροντας μεταξύ των άλλων: «Μία τέτοια κίνηση της Αθήνας δεν θα ήταν μόνο μια παράλογη επίδειξη εχθρότητας προς τη Ρωσία, αλλά και ένα επικίνδυνο βήμα προς τα δικά της εθνικά συμφέροντα, καθώς η ελληνική κοινή γνώμη είναι ήδη ανήσυχη», έχει διαμηνύσει η ρωσική διπλωματία.
Το Ria Novosti εξήγησε ότι «η μεταφορά όπλων ρωσικής κατασκευής στην Ουκρανία, υπό την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών, θα σήμαινε ότι η ελληνική αεράμυνα θα στερηθεί των δυνατοτήτων που η τουρκική πλευρά δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.» Μάλιστα φέρνει ως παράδειγμα ότι «μία αντικατάσταση των S-300 με τους Patriots που θα μείωνε την εμβέλεια της επίγειας αεράμυνας από 150 σε 75 χιλιόμετρα».
Κλείνοντας αυτό το σημείωμα θα ήθελα να τονίσω κάτι που αποτελεί πάγια πολιτική θέση μου και δυστυχώς ταιριάζει απόλυτα στην παρακμιακή πορεία του δύσμοιρου αυτού τόπου και στη συνένοχο κοινωνική, αδρανούσα στις μέρες μας, κοινωνική πλειοψηφία των νεοελλήνων: «Η ιστορία δεν συγχωρεί τους ηττημένους, τους ριψάσπιδες, τους αδρανούντες και τους μειοδότες».
