Οι επενδύσεις είναι στην ουσία εξαγορές πλούτου. Οι επενδυτές αγοράζουν, έναντι ψυχίων, το διαθέσιμο πλούτο και τα έτοιμα που τα έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός πανάκριβα και του ανήκουν εξ αδιαιρέτου.
Κανένας δεν έρχεται να φτιάξει ένα εργοστάσιο, ένα λιμάνι ή ένα αεροδρόμιο που θα μείνει στον τόπο. Είναι σαν τις επενδύσεις που έχουν κάνει σε όλη την Αφρική, που παράγει μεγάλο πλούτο, αλλά μαστίζεται από τη φτώχεια, την πείνα, τις αρρώστιες και τους πολέμους. Αυτού του είδους οι επενδύσεις, αυτού του είδους την ανάπτυξη συνεπάγονται. Η Νιγηρία βγάζει τεράστιες ποσότητες πετρελαίου, που το εκμεταλλεύονται οι δυτικές εταιρίες, και είναι μία χώρα πάμφτωχων. Το Κονγκό βγάζει της Παναγιάς τα μάτια, από διαμάντια μέχρι ουράνιο, που τα εκμεταλλεύονται οι δυτικές εταιρίες, και έχει πέντε εκατομμύρια νεκρούς μέσα στην τελευταία δεκαετία από πολέμους υποκινούμενους για την αρπαγή του πλούτου της. Ακόμα και τα χλιδάτα εμιράτα και η βασιλική Σαουδική Αραβία, είναι αισχρές ολιγαρχίες με εκατομμύρια φτωχούς υπηκόους και ξένους σχεδόν-δούλους, χωρίς δικαιώματα. Σε καμία χώρα, αυτό το μοντέλο επενδύσεων και ανάπτυξης, δεν έφερε πρόοδο και ευημερία. Μόνο το αντίθετο. Καθυστέρηση και ένδεια.
Επενδύσεις-μαϊμού
Ισχυρίζονται ότι με τις επενδύσεις θα αντιμετωπίσουν την ανεργία, ενώ δημιουργούν κάθε μέρα χιλιάδες νέους άνεργους που προστίθενται στους ήδη 1.350.000 καταγραμμένους, χωρίς να υπολογίζονται οι μερικής απασχόλησης και εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες που έχουν κλείσει τα γραφεία, τις εταιρίες, τις βιοτεχνίες και τα μαγαζιά τους.
Μόνο για να επανεντάξουν στην παραγωγή 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους θα έπρεπε αφενός να σταματήσει αμέσως η διόγκωση της ανεργίας, αφετέρου να δημιουργούνται συνεχώς νέες θέσεις και μάλιστα, μεγάλης κλίμακας. Για να γίνει πιο κατανοητό, αρκεί να σκεφτούμε ότι για να βρουν δουλειά 1,5 εκατ. άνθρωποι που τώρα είναι άνεργοι, θα χρειαζόμασταν 1.500 μονάδες (εργοστάσια, εμπορικά κέντρα και εταιρίες υπηρεσιών) που η κάθε μία θα απασχολούσε 1.000 εργαζόμενους! Εάν σκεφτεί κανείς πόσες λίγες τέτοιες μονάδες είχαμε όταν η οικονομία βρισκόταν στην καλύτερη φάση της, αντιλαμβάνεται πόσο ψεύτικοι είναι οι υπολογισμοί των μνημονιακών συνεργών. Μέχρι σήμερα, οι μεγάλοι αριθμοί εργαζομένων απασχολούνταν στις δημόσιες υπηρεσίες, που είναι οι μόνες που προσφέρουν εργασία μεγάλης κλίμακας. Πετσοκόβοντας τον δημόσιο τομέα, σε φάση αποβιομηχάνισης και συρρικνώνοντας τις μικροεπιχειρήσεις, πού θα βρουν δουλειά οι πολίτες;
Ακόμα κι αν η Ελλάδα προσφερόταν για επενδύσεις κλίμακας, η διεθνής κρίση έχει περιορίσει πάρα πολύ τα επενδυτικά κεφάλαια, τα οποία, εκτός από τις «αρπαχτές», στρατηγικά επενδύονται σε οικονομίες μεγάλων δυνατοτήτων όπως είναι η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία κ.λπ. Σύμφωνα με την Επιτροπή Εμπορίου και Ανάπτυξης του ΟΗΕ, καταγράφεται μείωση των επενδύσεων διεθνώς κατά 18%. Ποιος, λοιπόν, σώφρων επενδυτής θα επενδύσει σε μια Ελλάδα που διαλύεται από κάθε άποψη; Που δεν διαθέτει ούτε σοβαρές υποδομές, ούτε μεγάλη εσωτερική αγορά, ούτε μπορεί να προσφέρει μεροκάματα πιο χαμηλά από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Τουρκία κι άλλες εκατό χώρες, κοντινές και μακρινές.
Μιλάνε συνεχώς για νέες επενδύσεις, ενώ βουλιάζουν οι υπάρχουσες. Είναι χαρακτηριστικό της φθίνουσας κατάστασης ότι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Beta Χρηματιστηριακής, για το 2012, μόνο 42 εταιρίες σε σύνολο 260 θα καταβάλλουν μέρισμα συνολικής αξίας 768 εκατ. ευρώ, ενώ, το 2007, 176 εταιρίες κατέβαλαν μέρισμα αξίας 5 δισεκατομμυρίων 361 εκατομμυρίων ευρώ! Κι απ’ αυτές, τις λίγες που θα καταβάλλουν μέρισμα φέτος, ορισμένες είναι δημοσίου συμφέροντος (ΟΠΑΠ, ΕΥΑΘ, ΟΛΠ κ.λπ.) και άλλες πραγματοποιούν το μεγαλύτερο κομμάτι του τζίρου τους στο εξωτερικό!
«Η υψηλή μερισματική πολιτική αποτελούσε μέχρι και το 2008 το ισχυρό πλεονέκτημα που είχε η ελληνική αγορά και γι’ αυτό προσέλκυσε μεγάλο αριθμό ξένων επενδυτικών οίκων», επισημαίνει ο Ανέστης Ντόκας στην Καθημερινή (23 Φεβ. 2013). «Περιθώρια εξεύρεσης κεφαλαίων δεν υπάρχουν, τουλάχιστον όσο η κατάσταση στις τράπεζες παραμένει ως έχει, ενώ οι εξοικονομήσεις μέσω αναδιαρθρώσεων και περιορισμού κόστους έχουν εξαντληθεί στις περισσότερες περιπτώσεις. Τα χρονικά περιθώρια των εισηγμένων για να αλλάξει το μείγμα πωλήσεων και να κατευθυνθεί προς το εξωτερικό είτε δεν υπάρχουν είτε δεν μπορούν να υποστηριχθούν από τους υπάρχοντες πόρους», τονίζει ο επικεφαλής ανάλυσης της Beta Χρηματιστηριακής, Μάνος Χατζηδάκης. Αυτή η πραγματικότητα δεν αντανακλάται ούτε στις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών ούτε στην προπαγάνδα των τηλεοπτικών φερέφωνών τους.
Και η περίφημη επένδυση της Eldorado Gold, με λίγο από Μπόμπολα, δεν είναι λιγότερο μαϊμού από τις άλλες. Δόθηκε ένα ολόκληρο δασώδες βουνό, από τα ομορφότερα της χώρας, με τίμημα 11 εκατ. ευρώ, όσο δηλαδή κοστίζει ένα μεγάλο κτήριο στην Αθήνα ή μια πολυτελής βίλα στη Μύκονο, χωρίς να αποφέρει εφεξής οποιοδήποτε έσοδο στο ελληνικό δημόσιο από την εξόρυξη του χρυσού που η αξία του μόνο μέχρι το 2016 υπολογίζεται από το Bloomberg σε πάνω από 500 εκατ. δολάρια. Και με ανυπολόγιστες βλάβες στο φυσικό και οικιστικό περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής. Η επίκληση της δημιουργίας θέσεων εργασίας στα ορυχεία αναιρείται από το γεγονός ότι με την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η περιοχή θεωρείται βιομηχανική και χάνει το χαρακτηρισμό της ως πρώτης ποιότητας τουριστικός προορισμός με άμεση συνέπεια την απώλεια εκατοντάδων θέσεων εργασίας στον τουριστικό τομέα από τον οποίο ζει η Χαλκιδική. Έτσι όχι μόνο δεν μειώνεται η ανεργία, αλλά καταστρέφεται και το υπέροχο φυσικό τοπίο και μολύνεται ο υδροφόρος ορίζοντας. Μόνοι κερδισμένοι είναι οι «επενδυτές», και όσοι λαδώνονται απ’ αυτούς, που παίρνουν τον ελληνικό χρυσό εντελώς δωρεάν, τζάμπα!
Φόροι και εφοριακοί
Ούτε, βέβαια, το παραμύθι ότι πρέπει να μειωθεί η φορολογία για να έχουμε ανάπτυξη ευσταθεί. Αν ο φόρος των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι 26%, στο Λουξεμβούργο είναι 28,8%, στη Γερμανία 29,48%, στη Γαλλία 33,33%, στο Βέλγιο 33,99%, στη Μάλτα 35% κ.λπ. Στη Δανία, το 2010, τα φορολογικά έσοδα αποτελούσαν το 47,6% του ΑΕΠ και στη Σουηδία η φορολογία εισοδήματος φτάνει μέχρι το 51,5%. Αντιθέτως, στις χώρες-προτεκτοράτα, η χαμηλή φορολογία, μαζί με τα πολύ χαμηλά μεροκάματα και την έλλειψη εργασιακής νομοθεσίας, δεν έφεραν καμία ανάπτυξη. Ούτε στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ούτε στην Αλβανία που έχουν την πιο χαμηλή φορολογία επιχειρήσεων σε όλη την Ευρώπη με 10%! (Καθημερινή, 27 Φεβ. 2013)
Επιπροσθέτως, το σύστημα είσπραξης φόρων στην Ελλάδα είναι διάτρητο! Συγκροτήθηκε απ’ αυτούς που κυβερνούν με χαρακτηριστικά κομματικά, πελατειακά και μιζαδόρικα. Είναι πασίγνωστο στους διαδρόμους του υπουργείου Οικονομικών ότι ο υπουργός και ο Γενικός Γραμματέας διορίζουν τους διευθυντές των εφοριών με δύο κριτήρια. Πόσο πιστοί είναι στο κόμμα και πόσα θα δώσουν για τη θέση. Η ταρίφα ορίζεται με βάση τη «δυναμικότητα» της εφορίας. Η θέση του διευθυντή σε μια εφορία σε εμπορικό κέντρο με πολλές επιχειρήσεις κόστιζε εκατό εκατομμύρια δραχμές. Που σημαίνει ότι οι μαύρες «εισπράξεις» του διευθυντή έπρεπε να είναι ανάλογες της ταρίφας. Έτσι, δημιουργήθηκε ένα δίκτυο ελεγκτών, διευθυντών, γραμματέων και υπουργών που δούλευε για το κόμμα και για τις τσέπες των εμπλεκομένων. Γι’ αυτό, σήμερα, κανένας δεν απορεί που έχουν ήδη εντοπιστεί από τους ελεγκτές της τρόικας 130 εφοριακοί με καταθέσεις στο εξωτερικό! Και επιπλέον, διαπιστώνεται το γνωστό σε όλους μας, κουρελέ σύστημα υποδομής των εφοριών που στήθηκε σκοπίμως από τους «εθνικούς προμηθευτές» με ξεπερασμένη και ανεπαρκή τεχνολογία που αφενός υπερτιμολογήθηκε και αφετέρου χρειάζεται διαρκή αναβάθμιση που σημαίνει ολοένα νέες υπερτιμολογήσεις κ.ο.κ.
Ας σκεφτούμε εδώ, προς στιγμήν, ποιοι διετέλεσαν υπουργοί και γραμματείς Οικονομικών τα τελευταία χρόνια…
Έρχονται ή φεύγουν οι επενδύσεις;
Στην Ελλάδα, έχοντας διαλύσει την οικονομία εκ θεμελίων, κάθε μικρή επένδυση ή περιορισμένης απόδοσης εσόδων, παρουσιάζεται ως μέγα κατόρθωμα για να καλυφθεί η αποτυχία των πολιτικών που εφαρμόζονται. Ταυτόχρονα αποκρύβεται όχι μόνο η συρρίκνωση των υπαρκτών επενδύσεων, αλλά και η αποχώρηση μεγάλων συγκροτημάτων, καθώς και η αποτυχία νέων εγχειρημάτων. Τα έσοδα του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος έχουν βουλιάξει, μεγάλες αεροπορικές εταιρίες διακόπτουν τα δρομολόγιά τους ή φεύγουν από την Ελλάδα, όπως η Singapore Airlines, η αμερικάνικη Delta, η πορτογαλική ΤΑΡ, η ταϊλανδέζικη Thai και η αραβική Gulf Air (Ποντίκι). Αντιθέτως, στη γειτονιά μας, γιγαντώνεται η κρατική Turkish Airlines και η Τουρκία προχωράει στην κατασκευή του μεγαλύτερου αεροδρομίου στον κόσμο, στην Πόλη!
Ακόμα και άλλες μεγάλες εταιρίες τα μαζεύουν για το εξωτερικό, αλλάζοντας έδρα ή χρηματιστήριο, όπως η ΦΑΓΕ που μεταφέρει την έδρα της στο Λουξεμβούργο, η Coca Cola Hellenic που μεταφέρει την έδρα της στο φορολογικό παράδεισο της Zoug, στην Ελβετία και τις μετοχές της στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου, η S&B Ορυκτά της οικογένειας Κυριακόπουλου, πρώην προέδρου του ΣΕΒ, που αποσύρεται από το ελληνικό Χρηματιστήριο και πολλές άλλες. (Ελευθεροτυπία, 25 Ιαν. 2013) Ταυτόχρονα, η πολυδιαφημισμένη έξοδος της γαλακτοβιομηχανίας «Όλυμπος» στις ΗΠΑ, το 2010, αποδείχτηκε πολύ βραχεία.
Η Ελλάδα με ξένο επενδεδυμένο κεφάλαιο της τάξης του 9% ως ποσοστό του ΑΕΠ, υστερεί, αλλά ας μας πει κάποιος ιθύνων νους ποια είναι η τύχη της Κύπρου με 66%, της Πορτογαλίας με 46% και της Ιρλανδίας με 112%! (Καθημερινή, 24 Φεβ. 2013)
Η υποτελής ελληνική νομενκλατούρα, από τη Δεξιά ώς τα ρετάλια της Αριστεράς, δεν διάλεξε το μοντέλο ενός μέχρι σήμερα βιώσιμου καπιταλισμού, π.χ. σκανδιναβικού τύπου, που δίνει προτεραιότητα στην εργασία, αλλά το θνησιγενές μοντέλο της Λετονίας το οποίο είναι ασυναγώνιστο και καταστροφικό, αφού βασίζεται στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος, στο ξεπούλημα όλου του δημόσιου πλούτου και στη χειροτέρευση όχι μόνο της οικονομικής κατάστασης του λαού, αλλά και της εθνικής του υπόστασης.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θανατώνοντας την ελληνική οικονομία, καμία σοβαρή επένδυση δεν θα έρθει, κι αν έρθει τίποτα δεν θ’ αλλάξει εάν δεν αλλάξει ριζικά το μοντέλο πολιτικής διακυβέρνησης.
Στέλιος Ελληνιάδης
Υ.Γ. Η καναδική εταιρία απέκτησε 2,5 χιλ. στρέμματα γης, 40 χιλιάδες τ.μ. βιομηχανικών εγκαταστάσεων, 34 μεταλλεία έκτασης 317 χιλ. στρεμμάτων (1/8 του νομού Χαλκιδικής), 11 χιλ. τ.μ. αστικά οικόπεδα, 319 κατοικίες στο Στρατώνι κ.λπ. και τεράστιες ποσότητες πολύτιμου μεταλλεύματος! Η Κομισιόν έκρινε παράνομη την κρατική ενίσχυση ύψους 15,34 εκατ. ευρώ στην εταιρία με έμμεσες παροχές από το ελληνικό δημόσιο, καθώς και την απαλλαγή της από φόρους. Επιπλέον, αποκαλύφθηκε ότι με χρήματα από το ΕΣΠΑ για «σεμινάρια» σε κατοίκους της περιοχής, η εταιρία αποκόμισε κι άλλο όφελος άνω του ενός δισ. ευρώ! (Έρευνα της Βάλιας Μπαζού, στο Ποντίκι, 19 Φεβ. 2013).
