Αρκετά! Αρκετά πια, τόσες δεκαετίες, παίρνουν τα όνειρά σας εκδίκηση. Καιρός να πάρουν εκδίκηση κι οι εφιάλτες μας. Αρκετά μονοπωλήσατε με φούμαρα το δρομολόγιο της προόδου, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ελευθερίας, του πατριωτισμού.
Αρκετά μείναμε εμείς κρυμμένοι στη γούρνα της Ιστορίας, φορώντας τις μάσκες των ευεργετών, των επενδυτών, των σωτήρων, των ρεαλιστών, των καθωσπρέπει αστών, των ευπατρίδων πολιτικών, των εθνικοφρόνων, των πατριδοκάπηλων, των κοσμοπολιτών με τους σωστούς πάντα συμμάχους, των εθνικών ταγών, των μετρημένων ρητόρων, των επιδέξιων γραφειοκρατών, των δικτατόρων, των συνταγματαρχών, των δημοκρατών, των φιλελεύθερων, των συντηρητικών, των νεοσυντηρητικών, των νεοφιλελεύθερων, των σοσιαλιστών, των σοσιαλδημοκρατών, των σοσιαλφιλελεύθερων, των εκσυγχρονιστών, των νεωτεριστών, των οραματιστών, των ευρωπαϊστών, των βουκόλων της μεσαίας τάξης…
Αρκετά πια με τα προσχήματα. Δεν έχουμε να ντραπούμε για τίποτα. Εμείς είμαστε ο ανθός αυτής της χώρας. Αρκετά μείναμε κρυμμένοι κάτω από τις κουκούλες μας. Δεν τις χρειαζόμαστε πια. Δεν το ’χετε πάρει απόφαση; Εμείς είμαστε οι νικητές της Ιστορίας. Κι ας φώναζε ο Κολοκοτρώνης «φωτιά και τσεκούρι στους τουρκοπροσκυνημένους». Τι απέγινε τελικά; Αυτός ίσα που γλίτωσε την εκτέλεση κι εμείς μοιραστήκαμε την εξουσία του νέου κράτους. Με τους Βαυαρούς, με τους Γάλλους, με τους Άγγλους… Τι σημασία έχει; Βγάλαμε λεφτά από την ανεξαρτησία, στήσαμε τα τζάκια μας όταν οι άλλοι, οι δικοί σας, γίνονταν ληστές στα βουνά. Βγάλαμε λεφτά κι από τη χρεοκοπία του 1897, κι απ’ την εκστρατεία στη Σμύρνη, κι απ’ τους Mικρασιάτες πρόσφυγες, κι απ’ τη χρεοκοπία του 1932, κι απ’ τη δικτατορία του Μεταξά. Ακόμη και το αλβανικό έπος δεν μας έκανε ιδιαίτερα κακό.
Τι καταλάβατε εσείς με το «Όχι» σας; Οχιά και φούρκα! Είδατε τι έγινε μετά; Μύτη δεν μάτωσε όταν μπαίναν στην Αθήνα οι Γερμανοί – ας είν’ αλαφρύ το χώμα που σκεπάζει τον Τσολάκογλου. Κι εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Οι μισοί φύγαμε στη Μέση Ανατολή, με τον χρυσό. Κι άλλοι μισοί μείναμε να σώσουμε τον πληθυσμό. Μας είπατε μαυραγορίτες, αλλά όσοι δεν πέθαναν της πείνας μας το οφείλουν. Μας είπατε δωσίλογους, αλλά αν δεν καθαρίζαμε τα κωλόπαιδα που θέλαν αντίσταση, οι Γερμανοί δεν θα καίγαν μόνο δέκα χωριά, αλλά όλες τις πόλεις. Μας είπατε γερμανοτσολιάδες, χήτες, ταγματασφαλίτες, γερμανόδουλους, αγλλόδουλους, αμερικανόδουλους, αλλά αν δεν τσακίζαμε τον εσωτερικό εχθρό, η Ελλάδα θα ήταν σήμερα Ρουμανία. Μας είπατε προδότες, αλλά χωρίς την προδοσία μας δεν θα είχαμε Σχέδιο Μάρσαλ. Κι εσείς δεν θα είχατε σήμερα το ενυπόθηκο σπιτάκι σας, τα χωράφια στο χωριό, τα δυο αυτοκίνητα ανά οικογένεια.
Μας κατηγορείτε για συνεργάτες της χούντας, για χαφιέδες και πράκτορες, αλλά προσφέραμε στη χώρα την πιο ήρεμη επταετία των μεταπολεμικών χρόνων. Μας επικρίνετε για τα τσακισμένα οράματα της «ΕΟΚ, που θα μας επέτρεπε να τρώμε με χρυσά κουτάλια», του ευρώ που θα μας μετέτρεπε σε υπερδύναμη της νοτιανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, αλλά χωρίς αυτά θα τσαπίζατε ακόμη τα χωράφια σαν τους μουζίκους.
Ε, λοιπόν, ναι! Είμαστε πάλι έτοιμοι να παίξουμε τον ιστορικό μας ρόλο. Ο κόσμος πορεύεται με ρεαλιστικούς συμβιβασμούς. Τα δικά μας «ναι» σ’ αυτό που λέτε νέα κατοχή, 4ο Ράιχ, δικτατορία των πιστωτών θα νικήσουν τα δικά σας υστερικά «όχι». Έχετε εναλλακτική λύση; Αν όχι, βουλώστε το. Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. Κι οι Γάλλοι, κι οι Ολλανδοί, κι ο Ράιχενμπαχ, κι ο Νταλάρας, κι ο Άκερμαν κι όλοι οι τραπεζίτες του κόσμου. Αυτοί θα σας κάνουν ανθρώπους, αχόρταγοι νεοέλληνες. Κι εμείς θα τους βοηθήσουμε. Θα προσαρμοστείτε ή θα συντριβείτε. Εμείς, η ιθύνουσα τάξη της χώρας, το 1% του κόσμου αυτού, θα βγούμε πάλι νικητές της Ιστορίας. Κι εσείς θα γράφετε θρηνωδίες αντίστασης και ήττας. Δέχεστε την πρόκληση; Πάτε στοίχημα;
Αρκετά πια με τα προσχήματα. Δεν έχουμε να ντραπούμε για τίποτα. Εμείς είμαστε ο ανθός αυτής της χώρας. Αρκετά μείναμε κρυμμένοι κάτω από τις κουκούλες μας. Δεν τις χρειαζόμαστε πια. Δεν το ’χετε πάρει απόφαση; Εμείς είμαστε οι νικητές της Ιστορίας. Κι ας φώναζε ο Κολοκοτρώνης «φωτιά και τσεκούρι στους τουρκοπροσκυνημένους». Τι απέγινε τελικά; Αυτός ίσα που γλίτωσε την εκτέλεση κι εμείς μοιραστήκαμε την εξουσία του νέου κράτους. Με τους Βαυαρούς, με τους Γάλλους, με τους Άγγλους… Τι σημασία έχει; Βγάλαμε λεφτά από την ανεξαρτησία, στήσαμε τα τζάκια μας όταν οι άλλοι, οι δικοί σας, γίνονταν ληστές στα βουνά. Βγάλαμε λεφτά κι από τη χρεοκοπία του 1897, κι απ’ την εκστρατεία στη Σμύρνη, κι απ’ τους Mικρασιάτες πρόσφυγες, κι απ’ τη χρεοκοπία του 1932, κι απ’ τη δικτατορία του Μεταξά. Ακόμη και το αλβανικό έπος δεν μας έκανε ιδιαίτερα κακό.
Τι καταλάβατε εσείς με το «Όχι» σας; Οχιά και φούρκα! Είδατε τι έγινε μετά; Μύτη δεν μάτωσε όταν μπαίναν στην Αθήνα οι Γερμανοί – ας είν’ αλαφρύ το χώμα που σκεπάζει τον Τσολάκογλου. Κι εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Οι μισοί φύγαμε στη Μέση Ανατολή, με τον χρυσό. Κι άλλοι μισοί μείναμε να σώσουμε τον πληθυσμό. Μας είπατε μαυραγορίτες, αλλά όσοι δεν πέθαναν της πείνας μας το οφείλουν. Μας είπατε δωσίλογους, αλλά αν δεν καθαρίζαμε τα κωλόπαιδα που θέλαν αντίσταση, οι Γερμανοί δεν θα καίγαν μόνο δέκα χωριά, αλλά όλες τις πόλεις. Μας είπατε γερμανοτσολιάδες, χήτες, ταγματασφαλίτες, γερμανόδουλους, αγλλόδουλους, αμερικανόδουλους, αλλά αν δεν τσακίζαμε τον εσωτερικό εχθρό, η Ελλάδα θα ήταν σήμερα Ρουμανία. Μας είπατε προδότες, αλλά χωρίς την προδοσία μας δεν θα είχαμε Σχέδιο Μάρσαλ. Κι εσείς δεν θα είχατε σήμερα το ενυπόθηκο σπιτάκι σας, τα χωράφια στο χωριό, τα δυο αυτοκίνητα ανά οικογένεια.
Μας κατηγορείτε για συνεργάτες της χούντας, για χαφιέδες και πράκτορες, αλλά προσφέραμε στη χώρα την πιο ήρεμη επταετία των μεταπολεμικών χρόνων. Μας επικρίνετε για τα τσακισμένα οράματα της «ΕΟΚ, που θα μας επέτρεπε να τρώμε με χρυσά κουτάλια», του ευρώ που θα μας μετέτρεπε σε υπερδύναμη της νοτιανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, αλλά χωρίς αυτά θα τσαπίζατε ακόμη τα χωράφια σαν τους μουζίκους.
Ε, λοιπόν, ναι! Είμαστε πάλι έτοιμοι να παίξουμε τον ιστορικό μας ρόλο. Ο κόσμος πορεύεται με ρεαλιστικούς συμβιβασμούς. Τα δικά μας «ναι» σ’ αυτό που λέτε νέα κατοχή, 4ο Ράιχ, δικτατορία των πιστωτών θα νικήσουν τα δικά σας υστερικά «όχι». Έχετε εναλλακτική λύση; Αν όχι, βουλώστε το. Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. Κι οι Γάλλοι, κι οι Ολλανδοί, κι ο Ράιχενμπαχ, κι ο Νταλάρας, κι ο Άκερμαν κι όλοι οι τραπεζίτες του κόσμου. Αυτοί θα σας κάνουν ανθρώπους, αχόρταγοι νεοέλληνες. Κι εμείς θα τους βοηθήσουμε. Θα προσαρμοστείτε ή θα συντριβείτε. Εμείς, η ιθύνουσα τάξη της χώρας, το 1% του κόσμου αυτού, θα βγούμε πάλι νικητές της Ιστορίας. Κι εσείς θα γράφετε θρηνωδίες αντίστασης και ήττας. Δέχεστε την πρόκληση; Πάτε στοίχημα;
ΚΙΜΠΙ
[email protected]
[email protected]
Σχόλια
