Της Έλενας Πατρικίου.
«Κόντρα στον καιρό» έρχεται Μεγάλη Βδομάδα σκυθρωπή, με μόνη αντανάκλαση φωτός στο βάθος του ορίζοντα τη ραδιενέργεια που εκλύει η Φουκουσίμα.
Μέσα σ’ αυτήν την σκοτεινιά, η τέχνη έρχεται να φέρει την πασχαλινή της λαμπαδίτσα: ο εθνικός χορογράφος Δημήτρης Παπαϊωάννου προτείνει τις άγιες τούτες μέρες των μνημονιακών παθών ένα θέαμα με τον τίτλο «Μέσα», στην ευτελή τιμή των 32 ή 45 ευρώ και στα πολυτελή καθίσματα του Παλλάς μπορεί ο θεατής να παρακολουθήσει επί 6 συναπτές ώρες ένα «πνευματικό σπα» (όπως το χαρακτηρίζει ανερυθριάστως ο ολυμπιακός καλλιτέχης): ένα ακατάσχετο σύρε κι έλα που αναπαριστά σε ρεαλιστικό χρόνο πώς περιφέρεται ασκόπως ο καθένας μόνος μέσα στο σπίτι του. Πώς ξύνεται, πώς βάζει να φάει, πώς ξαναξύνεται, πώς κοιτάει απ’ το παράθυρο το «έξω», πώς ξαναξύνεται, κοκ, έως τελικής πτώσεως.
Ούτε η (αμείλικτα βαρετή) μορφή της μεμονωμένης ιδιωτικότητας, ούτε η (αμείλικτα ανούσια) ιδέα πως το «μέσα» όλων των ανθρώπων αυτού του άδικου κόσμου είναι ένα μπούνκερ απομόνωσης, όπου ολομόναχοι οι άνθρωποι ζουν ένα «προσωπικό» εντελώς προσωπικό, χωρίς καμία απολύτως σύνδεση και συνάφεια με το κοινωνικό ή το πολιτικό αποτελούν ασφαλώς καλλιτεχνική πρωτοτυπία. Πολύ περισσότερο, δεν αποτελούν καλλιτεχνική «πρόκληση». Αποτελούν όμως χυδαία πρόκληση απέναντι προς τους χιλιάδες ανθρώπους που δεν μπορούν πλέον, για εντελώς μη προσωπικούς λόγους, να ζήσουν μία στοιχειωδώς ανθρώπινη προσωπική ζωή.
Από την άλλη, είναι δυστυχώς αλήθεια πως η Αριστερά απαξίωσε πολύ συχνά το προσωπικό, θεωρώντας το όχι μόνο κατώτερο του μαζικού, αλλά και βαθειά μικροαστικό.
Πώς θα βγει όμως η Μεγάλη Βδομάδα χωρίς λεφτά και με τα παιδιά στο σπίτι να σκυλοβαριούνται; Πρόβλημα οικονομικό, αλλά και αισθητικό. Πρόβλημα προσωπικό, αλλά και πολιτικό. Για όσους, λοιπόν, δεν θα περάσουν τις μέρες αυτές στο «Μέσα» του προσωπικού χορογράφου της κας Αγγελοπούλου και δεν ξέρουν τι να κάνουν στο δικό τους μέσα, η στήλη προτείνει τις εξής αριστερές ιδέες:
• Να φτιάξουν μαζί με τα παιδιά πασχαλινά κουλουράκια. Τα πιτσιρίκια θα περάσουν υπέροχα, το «μέσα» θα μυρίζει εξαίσια, και, αν τα κουλουράκια κεραστούν, θα δικαιούνται τον χαρακτηρισμό «πολιτικοποιημένα».
• Να διαβάσουν στα παιδιά τη «Μάνα του Χριστού» του Βάρναλη και τον «Επιτάφιο» του Ρίτσου και να δουν το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» του Παζολίνι. Δεν είναι καιρός να δείξουμε στα παιδιά μας πως υπάρχει και ένας άλλος τρόπος να καταλαβαίνεις την ιστορία του Χριστού και την ιστορία των ανθρώπων;
• Να πάνε σε οποιαδήποτε λειτουργία της Μεγάλης Εβδομάδας και, κατά προτίμηση, σε όλες. Αυτές τις μέρες, η ορθοδοξία μας προσφέρει, εντελώς δωρεάν, ένα από τα ωραιότερα θεάματα που έφτιαξε ποτέ η ανθρώπινη τέχνη. Πότε θα ακούσουν τα παιδιά μας μια άλλη μουσική, μια άλλη ποίηση, μια άλλη γλώσσα; Και δεν θα μας χρειαστεί, στο άνυδρο μέλλον που μας περιμένει, λίγη από αυτήν την μουσική, λίγη από αυτήν την ποίηση, λίγη από αυτήν τη γλώσσα;
Καλή Ανάσταση, σύντροφοι.
Ούτε η (αμείλικτα βαρετή) μορφή της μεμονωμένης ιδιωτικότητας, ούτε η (αμείλικτα ανούσια) ιδέα πως το «μέσα» όλων των ανθρώπων αυτού του άδικου κόσμου είναι ένα μπούνκερ απομόνωσης, όπου ολομόναχοι οι άνθρωποι ζουν ένα «προσωπικό» εντελώς προσωπικό, χωρίς καμία απολύτως σύνδεση και συνάφεια με το κοινωνικό ή το πολιτικό αποτελούν ασφαλώς καλλιτεχνική πρωτοτυπία. Πολύ περισσότερο, δεν αποτελούν καλλιτεχνική «πρόκληση». Αποτελούν όμως χυδαία πρόκληση απέναντι προς τους χιλιάδες ανθρώπους που δεν μπορούν πλέον, για εντελώς μη προσωπικούς λόγους, να ζήσουν μία στοιχειωδώς ανθρώπινη προσωπική ζωή.
Από την άλλη, είναι δυστυχώς αλήθεια πως η Αριστερά απαξίωσε πολύ συχνά το προσωπικό, θεωρώντας το όχι μόνο κατώτερο του μαζικού, αλλά και βαθειά μικροαστικό.
Πώς θα βγει όμως η Μεγάλη Βδομάδα χωρίς λεφτά και με τα παιδιά στο σπίτι να σκυλοβαριούνται; Πρόβλημα οικονομικό, αλλά και αισθητικό. Πρόβλημα προσωπικό, αλλά και πολιτικό. Για όσους, λοιπόν, δεν θα περάσουν τις μέρες αυτές στο «Μέσα» του προσωπικού χορογράφου της κας Αγγελοπούλου και δεν ξέρουν τι να κάνουν στο δικό τους μέσα, η στήλη προτείνει τις εξής αριστερές ιδέες:
• Να φτιάξουν μαζί με τα παιδιά πασχαλινά κουλουράκια. Τα πιτσιρίκια θα περάσουν υπέροχα, το «μέσα» θα μυρίζει εξαίσια, και, αν τα κουλουράκια κεραστούν, θα δικαιούνται τον χαρακτηρισμό «πολιτικοποιημένα».
• Να διαβάσουν στα παιδιά τη «Μάνα του Χριστού» του Βάρναλη και τον «Επιτάφιο» του Ρίτσου και να δουν το «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» του Παζολίνι. Δεν είναι καιρός να δείξουμε στα παιδιά μας πως υπάρχει και ένας άλλος τρόπος να καταλαβαίνεις την ιστορία του Χριστού και την ιστορία των ανθρώπων;
• Να πάνε σε οποιαδήποτε λειτουργία της Μεγάλης Εβδομάδας και, κατά προτίμηση, σε όλες. Αυτές τις μέρες, η ορθοδοξία μας προσφέρει, εντελώς δωρεάν, ένα από τα ωραιότερα θεάματα που έφτιαξε ποτέ η ανθρώπινη τέχνη. Πότε θα ακούσουν τα παιδιά μας μια άλλη μουσική, μια άλλη ποίηση, μια άλλη γλώσσα; Και δεν θα μας χρειαστεί, στο άνυδρο μέλλον που μας περιμένει, λίγη από αυτήν την μουσική, λίγη από αυτήν την ποίηση, λίγη από αυτήν τη γλώσσα;
Καλή Ανάσταση, σύντροφοι.
Σχόλια
