Για την κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ, την Αριστερά που μπορεί να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο, και την πραγματικότητα που διαμορφώνεται εντός Ε.Ε. μίλησε στο Δρόμο, ο Κώστας Αθανασίου, μέλος της Ομάδας Ρόζα και της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Πώς εκτιμάτε την κατάσταση στο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας και την εμπειρία της συμμετοχή στη Γραμματεία;
Είναι αλήθεια πως εδώ και έναν περίπου χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ ζει μια περίοδο «ενδογενών» προβλημάτων. Παραδόξως, το ίδιο διάστημα έγιναν σημαντικά βήματα στη λειτουργία του. Μετά την πρόσφατη Πανελλαδική Σύσκεψη άρχισαν, επιτέλους, να εφαρμόζονται κάποιες αποφάσεις που λαμβάνονταν, σχεδόν τελετουργικά, σε κάθε Πανελλαδική: εκδόθηκε το περιοδικό, ορίστηκε εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισαν να στήνονται Τοπικές Επιτροπές με τη συμμετοχή μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, πάρθηκαν σημαντικές πρωτοβουλίες, όπως η απόφαση για τη δημιουργία των Ανοιχτών Επιτροπών Ενάντια στα Κυβερνητικά Μέτρα.
Η Γραμματεία κάποιες φορές δεν ανταποκρίθηκε στις ανάγκες της περιόδου –παράδειγμα, η καθυστέρηση στην απόφαση για τις Ανοιχτές Επιτροπές. Βέβαια, στο επίπεδο της Γραμματείας συμπυκνώνονται όλες οι πολιτικές διαφορές που υπάρχουν στο σχήμα, από την άλλη πλευρά όμως, οι υπαρκτές διαφορές δεν αντιμετωπίστηκαν πάντα με τον σωστότερο («συριζικότερο») τρόπο.
Να προσθέσω ότι χρόνιο πρόβλημα είναι η σχέση της Γραμματείας με την Κοινοβουλευτική Ομάδα ή καλύτερα, η αδυναμία της Γραμματείας να παίξει σωστά τον ρόλο της ως κεντρικό καθοδηγητικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί, κατά τη γνώμη σας, η Αριστερά αδυνατεί να παίξει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια συγκυρία κρίσης;
Υπάρχει ένα πρόβλημα σε αντιλήψεις που αναπτύσσονται στο χώρο της Αριστεράς και θεωρούν, περίπου αυτονόητα, ότι η κρίση αποτελεί προνομιακό φυτώριο ανάπτυξης του κινήματος ή της Αριστεράς.
Ας θυμηθούμε, όμως, ότι στο έδαφος της κρίσης φυτρώνουν επαναστάσεις, φυτρώνουν και φασισμοί, ότι η συντριπτική πλειονότητα των κρίσεων του περασμένου αιώνα οδήγησε σε συντηρητικοποίηση της κοινωνίας.
Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι μεγάλο θέμα. Σίγουρα, πάντως, δεν εννοώ ότι δεν υπάρχουν και ευθύνες της Αριστεράς, απλώς νομίζω πως αποτελεί δείγμα καταστροφικού βολονταρισμού να αυτοχρεώνεται η Αριστερά όλη την ευθύνη για το πώς απαντά η κοινωνία στην κρίση, αν απαντά με φόβο, με κούραση, με προσωπικές λύσεις κ.λπ.
Ωστόσο, στο πλαίσιο της κρίσης παίζει σίγουρα κρίσιμο ρόλο μια Αριστερά αξιόπιστη, ενωτική, μαχητική, κινηματική, μια Αριστερά που δεν θα αφήνει κανέναν εργαζόμενο και καμία εργαζόμενη μόνη στο «κοινωνικό ολοκαύτωμα» –όπως αποκαλούσε κάποιος την αντίστοιχη αργεντίνικη κρίση– που κάποιοι σχεδιάζουν.
Ποια είναι η στάση σας απέναντι στην Ε.Ε. και τους δεσμούς της Ελλάδας με αυτήν;
Η Ε.Ε. είναι ένας συγκεκριμένος σχηματισμός καπιταλιστικών κρατών, ιμπεριαλιστικός προς τα έξω και αντιδημοκρατικός και συγκεντρωτικός προς το εσωτερικό του.
Έτσι, καμία σχέση δεν έχει η Ε.Ε. με αυτό που θα λέγαμε «Ευρώπη των λαών» κ.λπ. Η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζεται. Η Αριστερά και τα κινήματα οφείλουν να αντιπαρατίθενται με την πολιτική αυτού του διακρατικού σχηματισμού, οφείλουν να αμφισβητούν διαρκώς τους θεμέλιους λίθους του (όπως, π.χ. τη Συνθήκη της Λισσαβόνας), ανεξαρτήτως του πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η σύγκρουση (π.χ. διάλυση ορισμένων θεσμών της Ε.Ε. ή συνολική ανατροπή της).
Ωστόσο, δεν συμφωνώ με απόψεις που επικεντρώνονται στη μονομερή αποδέσμευση κάποιας χώρας από την Ε.Ε., καθώς νομίζω ότι μετατοπίζουν σε λάθος επίπεδο («εθνικό») το επίκεντρο του προβλήματος.
