Όσα θάφτηκαν: Η ανάσταση του εμποράκου

Ο θάνατος του εμποράκου, το γνωστό θεατρικό έργο του Ά. Μίλερ πραγματεύεται τη συμβατική καθημερινότητα και τις αντιφάσεις που βιώνει ένας εργατικός και τίμιος έμπορος.

Το υποκοριστικό έχει καθιερωθεί με έναν χλευαστικό τόνο να αποδίδει τα συντηρητικά και εγωιστικά χαρακτηριστικά της (ιδιαίτερα ευρείας στην Ελλάδα) μικρομεσαίας εμπορικής τάξης. Όμως αυτός ο όρος σήμερα, στη χώρα μας δικαιολογημένα ενοχλεί. Η μεσαία τάξη συνθλίβεται. Κι είναι ένα ευεργετικό αντίστροφο παράγωγο στα χρόνια τούτα του Μνημονίου, ότι παράγονται νέοι δεσμοί μεταξύ των τάξεων, που πλήττονται.
Το καινούργιο και ελπιδοφόρο είναι πως ενάντια στη σαρωτική λαίλαπα και παρά τον επιβαλλόμενο διχαστικό κοινωνικό αυτοματισμό, διακρίνεται πλέον η συμπαράταξη διαφορετικών κοινωνικών τμημάτων. Η επικοινωνία στην οργή, στις πρακτικές αντίστασης -γιατί όχι;- και στις προοπτικές διεξόδου, ανάμεσα σε ό,τι ταυτοποιείται ως εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι ή μεσαία στρώματα ενδέχεται να παίξει, ήδη διαδραματίζει, καταλυτικό ρόλο στην τροποποίηση των συσχετισμών και στην πολυπόθητη πολιτική ανατροπή. Αυτά είναι βιώματα κεκτημένα στις μικρές και μεγάλες μάχες της διετίας.
Τέτοιες σκέψεις προκάλεσε η εντυπωσιακή ανακοίνωση της ομοσπονδίας του λιανικού εμπορίου ΕΣΕΕ, ενόψει της έλευσης της τρόικας. Στο κέντρο της δεν βρίσκονταν η αποτίμηση των φορολογικών πληγμάτων, ούτε της γενικευμένης ύφεσης, αλλά το αποτέλεσμα μιας έρευνας που διενεργήθηκε λίγο πριν και κατά τις ημέρες των επισκέψεων της τρόικας στη χώρα. Τι παρατηρήθηκε; Πτώση κατά 11% του τζίρου στο λιανεμπόριο, συνολική απώλεια υπολογιζόμενη στα 2 δισ., προσοχή, όχι εξαιτίας νέων μέτρων ή πολιτικών, αλλά μόνο και μόνο λόγω της αίσθησης και του κλίματος απειλής από την παρουσία των «ανθρώπων με τα μαύρα κουστούμια», όπως τους αποκάλεσε ο Μ. Μόντι, των … «συναδέλφων» κατά τους εδώ αρμοδίους Ι. Στουρνάρα και Κ. Χατζηδάκη. Είναι και αληθινό και δεν είναι απίστευτο. Όποιος έχει σχέση στοιχειωδώς με την αποκαλούμενη «αγορά», γνωρίζει πολύ καλά πώς παγώνει η κίνηση, όταν η τρόικα είναι… εδώ! Στο ερειπωμένο αστικό τοπίο τα κλειστά μαγαζιά που χάσκουν είναι πληγές πάνω στο σώμα μιας κοινωνίας που δεν ζει. Η επανάκτηση της αγοράς, τώρα με την έννοια του δημόσιου χώρου, μπορεί και να σημαίνει το να αποτολμήσει να εμπλακεί ο κόσμος του εμπορίου με πειραματισμούς μπολιασμένους από τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και άμεσων ανταλλαγών, όπως το «κίνημα της πατάτας». Εμπορικοί συνεταιρισμοί, συνεργασία με τους παραγωγούς, άμεση δράση στα χαράτσια, τα χρέη και τα ψηλά ενοίκια, αλληλεγγύη με τους πολίτες και τους εργαζόμενους στο λιανεμπόριο, εναλλακτικά πρότυπα ανταγωνιστικά στο γιγαντισμό και την εργασιακή ζούγκλα των Mall. Για να δούμε…

Σχόλια