«Η Ελλάδα κυνηγάει την ουρά της», ήταν το εύστοχο σχόλιο Βρετανού δημοσιογράφου για την αναποτελεσματικότητα των μέτρων του Μνημονίου ακόμη και ως προς τον διακηρυγμένο στόχο τους: να επιστρέψει η χώρα κάποτε στις αγορές προς δανεισμό με σχετικώς ανεκτά επιτόκια.
Τέσσερις μήνες από την ψήφιση του Μνημονίου, το επιτόκιο των δεκαετών κρατικών ομολόγων κινείται σε επίπεδα άνω του 11,5%, με το περίφημο -αλλά σχεδόν ξεχασμένο- spread (δηλαδή τη διαφορά από το βασικό επιτόκιο των αντίστοιχων γερμανικών ομολόγων) στην περιοχή των 950 μονάδων βάσης (9,5%).
Η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα, με το επιχείρημα ότι εφόσον συνεχίζεται η χρηματοδότηση από το δάνειο της τρόικας και η αγορά των ελληνικών ομολόγων είναι ουσιαστικά παγωμένη, η ανέλιξη του επάρατου spread είναι άνευ σημασίας. Κραυγαλέο ψέμα. Πρώτον, διότι από το μήνα αυτό και βάσει Μνημονίου η κυβέρνηση υποχρεούται να προβαίνει σε μικρές εκδόσεις εντόκων γραμματίων του Δημοσίου (από τρίμηνα μέχρι ετήσια) τα οποία προφανώς θα ακολουθήσουν την απογείωση των επιτοκίων στα ομόλογα στα προ Μνημονίου επίπεδα. Δεύτερον, γιατί (πάλι βάσει Μνημονίου) το 2011, δηλαδή σε λίγους μήνες, θα γίνει η «πρόβα» επιστροφής στις αγορές για δανεισμό 4,6 δισ. ευρώ. Αν η «πρόβα» γίνει με επιτόκια αυτού του επιπέδου, κανένα λίφτινγκ στο Μνημόνιο δεν απομακρύνει με ασφάλεια το ενδεχόμενο μιας κανονικής ή μερικής χρεοκοπίας, με τη μορφή μιας αναδιάρθρωσης του χρέους σε ποσοστό έως και 40%.
Η διεθνής της τοκογλυφίας, οι πιστωτές-κάτοχοι του ελληνικού χρέους, παρ’ ότι τα μέτρα του Μνημονίου στόχευσαν, πρωτίστως, στη διασφάλιση της «επένδυσής» τους, προεξοφλούν ότι αργά ή γρήγορα θα κληθούν να πληρώσουν κι αυτοί «εισιτήριο» για το θέαμα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας. Το ίδιο, άλλωστε, φοβούνται και για άλλες χώρες της «περιφέρειας» της Ευρωζώνης, με πρώτη την Ιρλανδία, των οποίων επίσης το spread κινείται σε υψηλά επίπεδα (αν και πολύ χαμηλότερα από το ελληνικό). Του λόγου το αληθές θα αποδείξει η τύχη των εκδόσεων ομολόγων ύψους 30 δισ. ευρώ που αναμένονται αυτόν τον μήνα από Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Στον αντίποδα, τα γερμανικά ομόλογα κρατούν ζηλότυπα τον τίτλο του ασφαλούς επενδυτικού καταφυγίου με ιστορικά χαμηλές αποδόσεις (2%), επισφραγίζοντας τους συνεχιζόμενους εξαγωγικούς άθλους του 4ου Ράιχ.
Με τη συμπεριφορά αυτή, οι γύπες των αγορών, προεξοφλούν άλλωστε και την πολιτική διχοτόμηση της Ευρωζώνης σε χώρες – παρίες και χώρες του «σκληρού ευρώ», μέσω ενός θεσμοθετημένου μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Στόχος από τον οποίο η Γερμανία και ο υπουργός Οικονομικών της Βόλφγκαγκ Σόιμπλε ουδόλως έχουν παραιτηθεί, παρά τους δημόσιους επαίνους για τον ελληνικό άθλο της μαζικής φτωχοποίησης κοινωνίας και κράτους. Η πρόταση είναι πάντα στο τραπέζι και δεν αποκλείεται να απογειώσει και πάλι τα spread, όταν ξανατεθεί προς συζήτηση στις συνόδους κορυφής του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου. Στο μεταξύ, η Ελλάδα θα κυνηγά την ουρά της…
Η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα, με το επιχείρημα ότι εφόσον συνεχίζεται η χρηματοδότηση από το δάνειο της τρόικας και η αγορά των ελληνικών ομολόγων είναι ουσιαστικά παγωμένη, η ανέλιξη του επάρατου spread είναι άνευ σημασίας. Κραυγαλέο ψέμα. Πρώτον, διότι από το μήνα αυτό και βάσει Μνημονίου η κυβέρνηση υποχρεούται να προβαίνει σε μικρές εκδόσεις εντόκων γραμματίων του Δημοσίου (από τρίμηνα μέχρι ετήσια) τα οποία προφανώς θα ακολουθήσουν την απογείωση των επιτοκίων στα ομόλογα στα προ Μνημονίου επίπεδα. Δεύτερον, γιατί (πάλι βάσει Μνημονίου) το 2011, δηλαδή σε λίγους μήνες, θα γίνει η «πρόβα» επιστροφής στις αγορές για δανεισμό 4,6 δισ. ευρώ. Αν η «πρόβα» γίνει με επιτόκια αυτού του επιπέδου, κανένα λίφτινγκ στο Μνημόνιο δεν απομακρύνει με ασφάλεια το ενδεχόμενο μιας κανονικής ή μερικής χρεοκοπίας, με τη μορφή μιας αναδιάρθρωσης του χρέους σε ποσοστό έως και 40%.
Η διεθνής της τοκογλυφίας, οι πιστωτές-κάτοχοι του ελληνικού χρέους, παρ’ ότι τα μέτρα του Μνημονίου στόχευσαν, πρωτίστως, στη διασφάλιση της «επένδυσής» τους, προεξοφλούν ότι αργά ή γρήγορα θα κληθούν να πληρώσουν κι αυτοί «εισιτήριο» για το θέαμα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας. Το ίδιο, άλλωστε, φοβούνται και για άλλες χώρες της «περιφέρειας» της Ευρωζώνης, με πρώτη την Ιρλανδία, των οποίων επίσης το spread κινείται σε υψηλά επίπεδα (αν και πολύ χαμηλότερα από το ελληνικό). Του λόγου το αληθές θα αποδείξει η τύχη των εκδόσεων ομολόγων ύψους 30 δισ. ευρώ που αναμένονται αυτόν τον μήνα από Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Στον αντίποδα, τα γερμανικά ομόλογα κρατούν ζηλότυπα τον τίτλο του ασφαλούς επενδυτικού καταφυγίου με ιστορικά χαμηλές αποδόσεις (2%), επισφραγίζοντας τους συνεχιζόμενους εξαγωγικούς άθλους του 4ου Ράιχ.
Με τη συμπεριφορά αυτή, οι γύπες των αγορών, προεξοφλούν άλλωστε και την πολιτική διχοτόμηση της Ευρωζώνης σε χώρες – παρίες και χώρες του «σκληρού ευρώ», μέσω ενός θεσμοθετημένου μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Στόχος από τον οποίο η Γερμανία και ο υπουργός Οικονομικών της Βόλφγκαγκ Σόιμπλε ουδόλως έχουν παραιτηθεί, παρά τους δημόσιους επαίνους για τον ελληνικό άθλο της μαζικής φτωχοποίησης κοινωνίας και κράτους. Η πρόταση είναι πάντα στο τραπέζι και δεν αποκλείεται να απογειώσει και πάλι τα spread, όταν ξανατεθεί προς συζήτηση στις συνόδους κορυφής του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου. Στο μεταξύ, η Ελλάδα θα κυνηγά την ουρά της…
Σάιλοκ
Σχόλια
