Οι παραχωρήσεις της κυβέρνησης μέσω Καμμένου καθιστούν όλο και πιο επικίνδυνη την ελληνική εμπλοκή
Του Μιχάλη Σιάχου
Ο Έλληνας πρωθυπουργός αποφεύγει να μιλά για τα ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Αποφεύγει να μιλά για τις ελληνοτουρκικές διαφορές και συνολικά για τα εθνικά ζητήματα. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η στάση του είναι προϊόν της άγνοιάς του. Ίσως κάτι ξέρουν περισσότερο. Το βέβαιο είναι ότι όσο αυτός χειρίζεται με την γνωστή επιτυχία και σταθερότητα το οικονομικό ζήτημα, έχει παραχωρήσει πλήρη ελευθερία κινήσεων στους υπουργούς Π. Καμμένο και Ν. Κοτζιά. Ο γνωστός βαθύς φιλοαμερικανισμός και των δύο είναι αναμφισβήτητο «προσόν». Το πόσο συντονίζονται τα βήματά τους είναι ζητούμενο. Ο πρώτος δεν συγκρατεί τις δηλώσεις και τα σχέδιά του. Ο δεύτερος μιλά πιο συγκρατημένα προωθώντας όμως τον ίδιο σχεδιασμό.
Αυτά που ως σήμερα είναι γνωστά δεν μπορούν να καθησυχάσουν όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις.
Επιμήκυνση της συμφωνίας παραχώρησης της Σούδας
Στην πρόσφατη επίσκεψή του στις ΗΠΑ ο Π. Καμμένος παρουσίασε θριαμβευτικά μια άλλη εκδοχή άσκησης πολιτικής. Η Ελλάδα παρουσίασε τις ευκαιρίες που προσφέρει στις ΗΠΑ στην σύγχρονη εποχή, είπε. Δεν πήγε σαν επαίτης διευκολύνσεων. Ποια η διαφορά είναι δύσκολο να περιγραφεί ακόμα και από τον ίδιο τον Καμμένο. Τις ευκαιρίες που προσέφερε η Ελλάδα στις ΗΠΑ αποκάλυψε ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ στη συνέντευξή του στο Βήμα στις αρχές του μήνα (5/7/17). «Κατά την πρόσφατη επιτυχημένη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, ο κ. Καμμένος μίλησε δημόσια για την πρόθεση της κυβέρνησης να επεκτείνει για περισσότερα από ένα έτη τη συμφωνία για τις δραστηριότητές μας στη Σούδα. Θα το καλωσορίζαμε αυτό. Θα διευκόλυνε το σχεδιασμό, αλλά και τη χρηματοδότηση, καθώς έχουμε κάνει αξιοσημείωτες επενδύσεις εκεί. Εκτιμούμε πολύ όσα προσφέρει η Σούδα από την άποψη του ελλιμενισμού αεροπλανοφόρων και αεροσκαφών, επειγουσών προσγειώσεων ή αποστολών ρουτίνας για ανεφοδιασμό».
Και η αλήθεια είναι, όπως διαβεβαιώνουν μη διαψευδόμενα ρεπορτάζ, η Σούδα και γενικότερα η Κρήτη έχει εδώ και καιρό αναβαθμιστεί ως επίκεντρο στρατιωτικών επιθέσεων των ΗΠΑ και ασκήσεων προετοιμασίας μελλοντικών. Θυμίζουμε ότι από τα ανοικτά της Ν. Κρήτης εκτοξεύθηκαν οι αμερικάνικοι πύραυλοι κατά αεροπορικής βάσης της Συρίας στην οποία στάθμευαν και Ρωσικές αεροπορικές δυνάμεις. Παράλληλα, έχουν πυκνώσει οι κοινές ασκήσεις της αμερικανικής και ελληνικής πολεμικής αεροπορίας με συχνές επισκέψεις αμερικανικών Μοιρών στην 115ΠΜ. Το ίδιο συμβαίνει και με τις συνεχείς πλέον συνεκπαιδεύσεις ελληνικών και αμερικανικών ειδικών δυνάμεων στο ΝΑΤΟϊκό Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) το οποίο βρίσκεται και αυτό στη Σούδα. Η εικόνα συμπληρώνεται με κοινές ασκήσεις σε αέρα και θάλασσα μεταξύ Ελλάδας- Ισραήλ και λοιπές δυνάμεις της αμερικάνικης επιλογής σε Αιγαίο και Κύπρο.
Είναι δικαιολογημένη η σιωπή του Έλληνα πρωθυπουργού όταν δημόσια ανακοινώνεται από υπουργούς του η πρόθεση για μακρόχρονη υπογραφή συμφωνίας παραχώρησης της Βάσης στις ΗΠΑ καθ’ υπέρβαση της ισχύουσας νομοθεσίας που προβλέπει ετήσια ανανέωση της σχετικής σύμβασης; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Σχετίζεται με δύο άρρητες, μη δημόσια δηλαδή διατυπωμένες, δεσμεύσεις εξαιρετικά επικίνδυνες για την χώρα.
Η Ελλάδα ως ενεργούμενο με όρους διπλής αποικίας
Παρά την επίσημη κυβερνητική σιωπή εντέχνως διαχέεται στα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης ότι οι εξελίξεις στην Τουρκία και οι γεωπολιτικές αναστατώσεις στη Μέση Ανατολή καθιστούν τη χώρα κρίσιμο παίκτη, στρατηγικής σημασίας για τη Δυτική συμμαχία, στην περιοχή. Ο Π. Καμμένος, σε ρόλο λαγού, εξαγγέλλει νέο σχέδιο Μάρσαλ υπέρ της Ελλάδας υπό το πρίσμα των πρόσφατων εξελίξεων. Το οικονομικό επιτελείο περνά περίοδο νέου έρωτα με το ΔΝΤ, επενδύοντας στις λεγόμενες πιέσεις του για μια «ευνοϊκή» ρύθμιση του χρέους. Οι συνεχείς ψυχρολουσίες και η διαφαινόμενη, καθόλου ευνοϊκή, συμφωνία Γερμανίας-ΔΝΤ για το χρέος δεν συγκινεί τους κυβερνητικούς παράγοντες. Το κέρδισμα χρόνου είναι η ουσία της στρατηγικής του Μαξίμου. Ο κίνδυνος, όμως, πολλαπλασιάζεται γιατί, καθώς φαίνεται, όλο και πιο πολύ επιχειρείται να συνδεθεί η στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας -ΗΠΑ, και συνακόλουθα τα εθνικά προβλήματα, με το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και ιδιαίτερα του χρέους και των επενδύσεων.
Έτσι, παρά τις δηλώσεις Τραμπ ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι πρόβλημα ευρωπαϊκό και τη σκληρή γραμμή ΔΝΤ στο σύνολο των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων, η κυβέρνηση καλλιεργεί ψευδαισθήσεις ότι μέσω παραχωρήσεων στις ΗΠΑ θα έχει καλύτερη μεταχείριση. Εκθέτει έτσι τη χώρα σε διπλή απειλή. Τη συνέχιση της μνημονιακής επιτροπείας και τη στενή σύνδεσή της με τους αμερικάνικους σχεδιασμούς στην Αν Μεσόγειο. Για αυτούς τους σχεδιασμούς ο Αμερικάνος πρέσβης, στην ίδια συνέντευξη, δεν έκρυψε τα λόγια του. «Πιστεύω πολύ στη σημασία της γεωγραφίας στις διεθνείς σχέσεις. Η γεωγραφία παραμένει, παρά την παγκοσμιοποίηση, αποφασιστικός παράγοντας. Αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό για την Ευρώπη και την Ευρασία. Η Ελλάδα καταλαμβάνει μια σημαντικότατη γεωγραφική θέση. (…) Σε ό,τι αφορά ζητήματα άμεσης σημασίας, πάντα σκέπτομαι με βάση τρεις διαφορετικούς κύκλους. Ο πρώτος είναι οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικότερα στη Συρία, όπου η Ελλάδα μας βοηθά να διαχειριστούμε τις προκλήσεις που προέρχονται από αυτή την κατεύθυνση. Ο δεύτερος κύκλος αφορά την κατάσταση στη Μαύρη Θάλασσα, καθώς επίσης στα Δυτικά Βαλκάνια και το ρωσικό πρόβλημα που σχετίζεται με αυτές τις περιοχές. Ο δε τρίτος κύκλος έχει σχέση με τη Νότια Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. Είναι σημαντικός για την πρόκληση της μετανάστευσης και θα καταστεί σημαντικότερος αφού επικρατήσουμε στρατιωτικά του ISIS. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο αυτής της στρατηγικά σημαντικής γεωγραφίας και συνιστά για εμένα το επιχείρημα για την οικοδόμηση μιας ισχυρής συνεργασίας σε θέματα άμυνας και ασφάλειας…».
Η Σούδα, λοιπόν, η σημαντικότερη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ, από τις ακτές του Ατλαντικού προς την Ανατολή, προορίζεται να παίξει ρόλο σε αυτή τη τριπλή αποστολή. Στο επίκεντρο η αντιμετώπιση της Ρωσικής απειλής στην Αν. Μεσόγειο. Η Ελλάδα, δίπλα στην οικονομική καταστροφή που βιώνει, ως αποτέλεσμα μιας κοινής στάσης και αναποτελεσματικών καταναγκασμών Ε.Ε. και ΗΠΑ, καλείται τώρα να παίξει ενεργό ρόλο στην συστηματικά προετοιμαζόμενη μεγάλη σύγκρουση, οικονομική και γεωπολιτική σήμερα, στρατιωτική ίσως αύριο, μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.
Και η χώρα και η κοινωνία ανυποψίαστη και βουβή οδηγείται σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη εμπλοκή υπό την «μαεστρική» καθοδήγηση του Π. Καμμένου και του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι καιρός για εφησυχασμούς…
