Οι σπίθες δεν απέχουν πλέον πολύ από το μπαρούτι που συσσωρεύεται ανάμεσα στον κόσμο που απελπίζεται, μέρα τη μέρα. Ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες η Αριστερά που εκπροσωπείται στο Kοινοβούλιο φαίνεται να μην διανοείται καν ότι μπορεί να προβεί σε… ακραίες ενέργειες, όπως το να αρνηθεί να συναντήσει τον πρωθυπουργό. Οι λόγοι μιας τέτοιας άρνησης θα ήταν αυτονόητοι σε κάθε απλό άνθρωπο. Επίσης, θα προκαλούσε την επιδοκιμασία σε πλατύ κόσμο που μπορεί να μην έχει καν σχέση με την Αριστερά. Κυρίως, θα διαχώριζε και σε αυτό το πεδίο τις δυνάμεις που είναι ενάντια στο καθεστώς του Mνημονίου από τις δυνάμεις που αντιπολιτεύονται εντός αυτού του καθεστώτος.
Το καλοκαίρι συναντήθηκαν με τον τοποτηρητή της τρόικας επί των οικονομικών, τον Βενιζέλο. Πιο πριν είχαν ξανασυναντηθεί με τον πρωθυπουργό κοκ. Προχθές, μετά την τελευταία συνάντηση, ο μεν Τσίπρας είπε πως «εξήγησα στον πρωθυπουργό, ότι τούτη την ώρα δεν έχει νόημα να συζητήσουμε επί της ουσίας… ο πρωθυπουργός έχει ένα και μοναδικό καθήκον… να παραιτηθεί», η δε Παπαρήγα «τού ξεκαθάρισα το εξής: η αντίθεσή μας με την πολιτική του είναι κάθετη… βασίζεται στο γεγονός ότι στηρίζει με νύχια και με δόντια το καπιταλιστικό σύστημα».
Αν πράγματι πιστεύουν ότι δεν έχει νόημα η συζήτηση, αν πράγματι επιθυμούν ο πρωθυπουργός να παραιτηθεί, αν η αντίθεσή τους με την πολιτική Παπανδρέου είναι κάθετη γιατί αυτός στηρίζει με νύχια και με δόντια το καπιταλιστικό σύστημα, μήπως αυτά θα «εκφράζονταν» καλύτερα και θα γίνονταν και πιο πειστικά στον πλατύ κόσμο με την άρνησή τους να συναντήσουν τον τροϊκανό πρωθυπουργό στις σημερινές συνθήκες; Τι άλλο πρέπει να γίνει, σε ποιο σημείο πρέπει να φτάσει ο ξεσηκωμός του λαού (που δεν οργανώνει αυτή η Αριστερά) για να διαχωριστούν οι ηγεσίες της Αριστεράς από αυτό το πολιτικό σύστημα και με τέτοιες ενέργειες; Πρέπει να προηγηθεί κάποια αιματηρή εξέγερση πρώτα;
Να φαντάζονται, άραγε, πως πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται το συνδυασμό εντυπωσιακών, σκληρών δηλώσεων ενάντια σε αυτό το πολιτικό σύστημα και τους εκπροσώπους του στα λόγια με προσεκτικές κινήσεις επίδειξης «σεβασμού» του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος στην πράξη;
Κι αν συναντώνται ακόμη με τον πρωθυπουργό, η αποχώρηση από τη Βουλή μοιάζει βέβαια ο μεγαλύτερος εξτρεμισμός, κάτι λίγο πριν από την… επανάσταση. Ή μήπως όχι; Τον Μάη του 2010 ο Α. Τσίπρας που απέρριπτε την αποχώρηση από τη Βουλή, είχε απορρίψει και την ιδέα του ΕΑΜ. Είχε πει, τότε, πως «ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπάρξει μόνο στο πλαίσιο ενός ενιαίου, κοινά αποδεκτού πολιτικού σχεδίου. Δεν θα δεχθούμε να ακυρωθεί αυτό το εγχείρημα από τη δημόσια εκφώνηση διαφορετικών πολιτικών σχεδίων που μερικές φορές φτάνουν σε αριστερές παραδοξότητες και γραφικότητες, όπως για παράδειγμα η πρόταση για αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από τη Βουλή ή για την αναδιαμόρφωση της σημερινής Αριστεράς ως νέου ΕΑΜ, απέναντι σε δυνάμεις κατοχής που μας περιτριγυρίζουν και σε δοτούς δοσίλογους κυβερνήτες».
Όμως, πρόσφατα, στο φεστιβάλ της νεολαίας του ΣΥΝ, είπε πως «απευθύναμε μια πλατιά πρόσκληση ενότητας, ονοματίσαμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις που συγκαταλέγονται σε όσους καταψήφισαν το Μνημόνιο… Πριν από λίγες μέρες, γιορτάσαμε τα 70 χρόνια του ΕΑΜ, του μετώπου που έγραψε τις πιο λαμπρές σελίδες στη σύγχρονη ιστορία του τόπου και του λαού μας. Το ΕΑΜ συγκροτήθηκε ως μέτωπο συνεργασίας κομμάτων. Σήμερα μπορεί να μην έχουμε ξένα στρατεύματα κατοχής στη χώρα, αλλά ο λαός μας βρίσκεται ξανά αντιμέτωπος με δραματικές εξελίξεις. Βρίσκεται αντιμέτωπος με μια λαίλαπα που απειλεί την κυριαρχία και την ανεξαρτησία του, με μια λαίλαπα που απειλεί την αξιοπρέπεια, αλλά και την ίδια την επιβίωσή του. Το διακύβευμα, λοιπόν, για την Αριστερά, αλλά και για τον λαό μας σήμερα, όπως και τότε, τον Σεπτέμβρη του ’41, δεν είναι ο δρόμος προς το σοσιαλισμό, αλλά ο δρόμος για τη σωτηρία της λαού και της κοινωνίας. Όσοι υπεκφεύγουν με εύκολα επιχειρήματα, απλώς ας αναλογιστούν τι κατάφερε το ΕΑΜ και για ποιο ακριβώς λόγο γιορτάζουμε όλοι μας και υμνούμε τα κατορθώματά του».
Ίσως έχουμε ελπίδες ότι θα αποχωρήσουν και από τη Βουλή, τελικά; Αφού βέβαια πάψουν πρώτα να συναντώνται με την κυβέρνηση της τρόικας…
Γ.Τ.
