Απαγορεύονται, με τροπολογία νόμου, αυξήσεις πάνω από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση.
Τελικά, με τροπολογία που πέρασε την περασμένη Πέμπτη σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών η κυβέρνηση επιβάλει στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας να εκδίδει αποφάσεις με μηδενικές αυξήσεις για το 2010 και με αυξήσεις στα όρια της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που υπόγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ για τα δυο επόμενα χρόνια.
Οι συμβάσεις που ήδη έχουν εκδοθεί από τον ΟΜΕΔ μετά την ψήφιση του Μνημονίου θα συζητηθούν σε… έφεση. Μιλάμε για συμβάσεις που κινούνται στο πλαίσιο του 1-2 % και καταγγέλθηκαν ούτε λίγο -ούτε πολύ ως εθνική… προδοσία από τον υπουργό Εργασίας. Τα Μέσα Ενημέρωσης είχαν την… τιμητική τους, αφού μεταξύ των καταγελλόμενων συμβάσεων είναι των συντακτών περιοδικού και ηλεκτρονικού τύπου, των τεχνικών ραδιοφωνίας και των τεχνικών τηλεόρασης της περιφέρειας. Με την απόφασή της η κυβέρνηση όχι μόνο ικανοποιεί το ΔΝΤ, αλλά αποφέρει κι άλλα κέρδη στους ήδη προκλητικούς εργοδότες του τύπου και των ηλεκτρονικών μέσων. Οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ με κάλεσμα του συντονιστικού των σωματείων πραγματοποίησαν ήδη μαζικό διάβημα στο υπουργείο Εργασίας, ενώ βρίσκονται σε ετοιμότητα για την υπεράσπιση των συμβάσεών τους.
Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που σχολιάζει η Ένωση Τεχνικών Ραδιοφωνίας (ΕΤΕΡ) την απόφαση αυτή: «Εμείς είμαστε τα ‘κραυγαλέα παραδείγματα’. Που από τον Ιανουάριο αγωνιζόμαστε για υπογραφή συλλογικής σύμβασης, με τους εργοδότες να κωλυσιεργούν συστηματικά, περιμένοντας προφανώς τους… Μάγους με τα δώρα, τον κύριο υπουργό και την κυβέρνησή του. Που συρθήκαμε επανειλημμένα στα δικαστήρια για απεργίες οι οποίες, ως γνωστόν, στον ιδιωτικό τομέα έχουν για τους συνδικαλιστές αλλά και για όλους τους εργαζόμενους που μετέχουν σ’ αυτές βαρύ κόστος υλικό και σε ψυχική φθορά και σε χρόνια ζωής.
Εμείς είμαστε εκείνοι στους οποίους ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας, έχοντας παρακολουθήσει όλη τη διαδικασία και τις προσπάθειες των εργαζομένων κι έχοντας ζυγίσει, όπως είναι ο θεσμοθετημένος ρόλος του, τα επιχειρήματα των δύο πλευρών, σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, στη μεσολάβηση, πρότεινε 4πλασιασμό τη αποζημίωσης απόλυσης και μηδενικές αυξήσεις και σε δευτεροβάθμιο επίπεδο, στη διαιτησία, επιδίκασε μια αύξηση της τάξης του 1,5% από τον Ιανουάριο του 2010 συν 1,5% από τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Εμείς είμαστε εκείνοι που μας εμφάνισαν σχεδόν …εκτός νόμου!».
Αντίστοιχα, η αριστερή παράταξη Παρατύπως της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ) καταγγέλει: «Επί της ουσίας, μια αύξηση του 1,5% ή του 3% σε δυο δόσεις στον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα με πληθωρισμό που μπορεί να φτάσει και το 8% στο τέλος του έτους, τι σχέση έχει με το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα; Όλοι καταλαβαίνουν ότι μόνο με τα κέρδη των εργοδοτών έχει να κάνει, και με τίποτε άλλο. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που όλα τα καταστροφικά μέτρα της κυβέρνησης δεν έχουν να κάνουν με τη σωτηρία της χώρας, αλλά μόνο με την ανάγκη να μεταφερθεί ο πλούτος της κοινωνίας στους εγχώριους και διεθνείς πιστωτές, και συνολικά σε όσους κερδίζουν πολλαπλά από την κρίση και ληστεύουν τον ιδρώτα του εργαζόμενου. Πρακτικά, η ΕΣΠΗΤ (όπως και άλλα σωματεία) πήρε από τον ΟΜΕΔ μια αύξηση-ντροπή, της τάξης του 1,1% για το 2010. Δηλαδή, αύξηση από 30 έως 70 λεπτά τη μέρα. Ακόμη όμως και αυτή η αύξηση δεν είναι αποδεκτή από το ΔΝΤ και τους πρόθυμους υπαλλήλους του (που στην Ελλάδα ακόμη τους ονομάζουμε υπουργούς). Για τις αποφάσεις του ΟΜΕΔ, το ερώτημα, μάλιστα, διευρύνεται: εφόσον ο υπουργός Εργοδοσίας τις καταργήσει, ποια Σύμβαση θα ισχύσει για τους εργα ζόμενους, εφόσον οι προηγούμενες έχουν καταγγελθεί; Ή μήπως το ερώτημα είναι ρητορικό, μια και οι Συμβάσεις είναι σημάδια παλιών εποχών και ‘πρέπει να τελειώνουμε με αυτές’ στον καιρό του ΔΝΤ;».
Οι συμβάσεις που ήδη έχουν εκδοθεί από τον ΟΜΕΔ μετά την ψήφιση του Μνημονίου θα συζητηθούν σε… έφεση. Μιλάμε για συμβάσεις που κινούνται στο πλαίσιο του 1-2 % και καταγγέλθηκαν ούτε λίγο -ούτε πολύ ως εθνική… προδοσία από τον υπουργό Εργασίας. Τα Μέσα Ενημέρωσης είχαν την… τιμητική τους, αφού μεταξύ των καταγελλόμενων συμβάσεων είναι των συντακτών περιοδικού και ηλεκτρονικού τύπου, των τεχνικών ραδιοφωνίας και των τεχνικών τηλεόρασης της περιφέρειας. Με την απόφασή της η κυβέρνηση όχι μόνο ικανοποιεί το ΔΝΤ, αλλά αποφέρει κι άλλα κέρδη στους ήδη προκλητικούς εργοδότες του τύπου και των ηλεκτρονικών μέσων. Οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ με κάλεσμα του συντονιστικού των σωματείων πραγματοποίησαν ήδη μαζικό διάβημα στο υπουργείο Εργασίας, ενώ βρίσκονται σε ετοιμότητα για την υπεράσπιση των συμβάσεών τους.
Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που σχολιάζει η Ένωση Τεχνικών Ραδιοφωνίας (ΕΤΕΡ) την απόφαση αυτή: «Εμείς είμαστε τα ‘κραυγαλέα παραδείγματα’. Που από τον Ιανουάριο αγωνιζόμαστε για υπογραφή συλλογικής σύμβασης, με τους εργοδότες να κωλυσιεργούν συστηματικά, περιμένοντας προφανώς τους… Μάγους με τα δώρα, τον κύριο υπουργό και την κυβέρνησή του. Που συρθήκαμε επανειλημμένα στα δικαστήρια για απεργίες οι οποίες, ως γνωστόν, στον ιδιωτικό τομέα έχουν για τους συνδικαλιστές αλλά και για όλους τους εργαζόμενους που μετέχουν σ’ αυτές βαρύ κόστος υλικό και σε ψυχική φθορά και σε χρόνια ζωής.
Εμείς είμαστε εκείνοι στους οποίους ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας, έχοντας παρακολουθήσει όλη τη διαδικασία και τις προσπάθειες των εργαζομένων κι έχοντας ζυγίσει, όπως είναι ο θεσμοθετημένος ρόλος του, τα επιχειρήματα των δύο πλευρών, σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, στη μεσολάβηση, πρότεινε 4πλασιασμό τη αποζημίωσης απόλυσης και μηδενικές αυξήσεις και σε δευτεροβάθμιο επίπεδο, στη διαιτησία, επιδίκασε μια αύξηση της τάξης του 1,5% από τον Ιανουάριο του 2010 συν 1,5% από τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Εμείς είμαστε εκείνοι που μας εμφάνισαν σχεδόν …εκτός νόμου!».
Αντίστοιχα, η αριστερή παράταξη Παρατύπως της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ) καταγγέλει: «Επί της ουσίας, μια αύξηση του 1,5% ή του 3% σε δυο δόσεις στον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα με πληθωρισμό που μπορεί να φτάσει και το 8% στο τέλος του έτους, τι σχέση έχει με το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα; Όλοι καταλαβαίνουν ότι μόνο με τα κέρδη των εργοδοτών έχει να κάνει, και με τίποτε άλλο. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που όλα τα καταστροφικά μέτρα της κυβέρνησης δεν έχουν να κάνουν με τη σωτηρία της χώρας, αλλά μόνο με την ανάγκη να μεταφερθεί ο πλούτος της κοινωνίας στους εγχώριους και διεθνείς πιστωτές, και συνολικά σε όσους κερδίζουν πολλαπλά από την κρίση και ληστεύουν τον ιδρώτα του εργαζόμενου. Πρακτικά, η ΕΣΠΗΤ (όπως και άλλα σωματεία) πήρε από τον ΟΜΕΔ μια αύξηση-ντροπή, της τάξης του 1,1% για το 2010. Δηλαδή, αύξηση από 30 έως 70 λεπτά τη μέρα. Ακόμη όμως και αυτή η αύξηση δεν είναι αποδεκτή από το ΔΝΤ και τους πρόθυμους υπαλλήλους του (που στην Ελλάδα ακόμη τους ονομάζουμε υπουργούς). Για τις αποφάσεις του ΟΜΕΔ, το ερώτημα, μάλιστα, διευρύνεται: εφόσον ο υπουργός Εργοδοσίας τις καταργήσει, ποια Σύμβαση θα ισχύσει για τους εργα ζόμενους, εφόσον οι προηγούμενες έχουν καταγγελθεί; Ή μήπως το ερώτημα είναι ρητορικό, μια και οι Συμβάσεις είναι σημάδια παλιών εποχών και ‘πρέπει να τελειώνουμε με αυτές’ στον καιρό του ΔΝΤ;».
Γιώργος Κατερίνης
Σχόλια
