Ο Τσίπρας επιστρέφει στον τόπο του… εγκλήματος ενώ “τρέχει” εκτός χρόνου να υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές
του Παύλου Δερμενάκη
Την τελευταία δεκαετία έχουμε βιώσει, ως λαός, τα ψέματα από ολόκληρο το πολιτικό σύστημα που ανεβαίνει στην πασαρέλα της ΔΕΘ, κάνοντας εξαγγελίες, υποσχόμενο καλύτερο αύριο, για να πράξει τα εντελώς αντίθετα. Όμως, το απόλυτο ψέμα ήταν οι υποσχέσεις Τσίπρα τα δύο τελευταία χρόνια. Από την κατάργηση των μνημονίων και το τέλος στη λιτότητα, έφερε το 3ο και χειρότερο Μνημόνιο. Το 2015, προκειμένου να κερδίσει τις επικείμενες εκλογές, υποσχέθηκε την επαναδιαπραγμάτευση τμημάτων του μνημονίου. Τελικά εφάρμοσε κατά γράμμα τις δεσμεύσεις και ικανοποίησε όλες τις επιπλέον απαιτήσεις των δανειστών αποσύροντας το «παράλληλο πρόγραμμα» και οδηγώντας την κοινωνία στην καταστροφή.
Επικοινωνιακοί χειρισμοί εξαπάτησης
Για το 2016 η κυβέρνηση είναι ήδη αρκετά στριμωγμένη από τις αρνητικές εξελίξεις στην οικονομία, αλλά και από την «κουτοπονηριά» να καθυστερεί τάχα την υλοποίηση προαπαιτούμενων που έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές. Στο τέλος, όπως έχει αποδείξει σε όλη τη θητεία της, υποκύπτει και «τρέχει» εκτός χρόνου να τα υλοποιήσει.
Σε αυτές τις συνθήκες, οι άξονες στους οποίους θα κινηθεί η κυβερνητική τοποθέτηση στη Θεσσαλονίκη, συνοψίζονται σε ανάπτυξη, επενδύσεις, θεσμικές αλλαγές και κοινωνικό κράτος. Με έμφαση δήθεν στη δίκαιη ανάπτυξη. Παράλληλα σχεδιάζει επτά παρεμβάσεις για την ανασυγκρότηση του κράτους, οι οποίοι είναι Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία των κοινωνικά αδύναμων, προστασία της Εργασίας, αναδιοργάνωση των προγραμμάτων για την αντιμετώπιση της ανεργίας, στεγαστική πολιτική, και παρεμβάσεις για την Παιδεία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πιστεύει ότι με τις συγκεκριμένες εξαγγελίες μπορεί να κερδίσει λίγο ακόμα πολιτικό χρόνο, καθώς βλέπει καθημερινά ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού της γυρίζει την πλάτη. Όμως, πόσο ρεαλιστικά είναι όλα αυτά; Η κατ’ αρχήν απάντηση είναι απλή: Για μία ακόμα φορά ο Τσίπρας πάει στη ΔΕΘ για να εξαπατήσει το λαό. Με τη συνηθισμένη σε αυτόν πλέον γλώσσα του ψεύδους.
Τα στοιχεία διαψεύδουν τις εξαγγελίες
Τα ψέματα έχουν ήδη ξεκινήσει από πριν από τη ΔΕΘ. Χωρίς καμία συναίσθηση ευθύνης, χωρίς ντροπή για τις υπογραφές που έχει βάλει διακήρυξε ότι τα 246 εκ. € από τις τηλεοπτικές άδειες, όταν και εάν εισπραχθούν, θα δοθούν μέχρι «δεκάρας» για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Αυτά είπε ο αθεόφοβος, ενώ την ίδια στιγμή έχει υπογράψει το 3ο Μνημόνιο και έχει δεσμευτεί ότι τα χρήματα αυτά θα πάνε στη γενικότερη εξυπηρέτηση των στόχων του μνημονίου. Δηλαδή, στους δανειστές.
– Ανάπτυξη 2016-2017: Όπως αναλύσαμε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας, με τα μέχρι στιγμής διαθέσιμα στοιχεία προκύπτει ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη για επιστροφή της οικονομίας στην ανάπτυξη. Αντίθετα, μια σειρά στοιχεία δείχνουν συνεχιζόμενη επιδείνωση.
– Εκτέλεση Κρατικού Προϋπολογισμού 2016: Η εκτέλεση του Προϋπολογισμού κάθε άλλο παρά ομαλά εξελίσσεται από το καλοκαίρι και μετά, όπως γίνεται και κάθε χρόνο. Από μια σειρά αναλύσεις προκύπτει ότι από τον Νοέμβριο δεν θα υπάρχουν οι αναγκαίοι πόροι για τις σχετικές πληρωμές, καθώς μένει να εισπραχθούν πάνω από 25 δισ. € φόροι και σημαντικές πληρωμές δαπανών συγκεντρώνονται στο τέλος του έτους. Βέβαια, οποιαδήποτε υστέρηση σε έσοδα προβλέπεται από το μνημόνιο να αντιμετωπιστεί με νέα μέτρα και αν τελικά αποτύχουν και αυτά υπάρχει ο «κόφτης» δαπανών που θα ενεργοποιηθεί το επόμενο έτος και θα μειώσει μισθούς Δημοσίου και όλες τις συντάξεις.
– Δίκαιη ανάπτυξη: Στο θέμα της «δίκαιης ανάπτυξης» που αναφέρει η κυβέρνηση υπάρχουν πολλά ερωτηματικά. Με τι χρήματα θα γίνει; Δεδομένης της αδυναμίας από εθνική-κρατική χρηματοδότηση θα γίνουν με χρήματα από την Ε.Ε. (ταμεία – ΕΣΠΑ). Όμως, πόσο συμβατές είναι αυτές οι κυβερνητικές επιδιώξεις με τις απόψεις των θεσμών; Σύμφωνα με τα προαπαιτούμενα 1ης & 2ης αξιολόγησης, η προτεραιότητα δίνεται στις ιδιωτικές επενδύσεις με φιλόδοξα υπερ-απλουστευμένες διαδικασίες. Και ως γνωστόν στα κριτήρια για την πραγματοποίηση ιδιωτικών επενδύσεων (φυσικά με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχουν τέτοιες, κάτι τι οποίο δεν φαίνεται μέχρι στιγμής) δεν είναι η «δίκαιη ανάπτυξη».
Όσον αφορά την ίδια την ουσία της πραγματοποίησης επενδύσεων, είναι σαφές, τόσο από την πορεία των μεγεθών όσο και από τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας (επιχειρηματικό κλίμα, προσδοκίες κ.λπ.), ότι δεν υπάρχουν θετικές ενδείξεις μέχρι στιγμής. Το αντίθετο μάλιστα. Αποεπένδυση, παραγωγικός εξοπλισμός υπο-απασχολούμενος ή χωρίς καθόλου χρήση, που απαξιώνεται, και συνεχής μείωση αποθεμάτων.
Όσον αφορά τη χρηματοδότηση, τραπεζικοί πόροι δεν υπάρχουν ούτε άλλοι εσωτερικοί ιδιωτικοί πόροι για την πραγματοποίηση επενδύσεων. Για διεθνείς επενδύσεις, μόνο «επενδύσεις πλιάτσικο» μπορεί να γίνουν, όπως ήταν η 3η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τα funds-κοράκια που έρχονται για να αρπάξουν τα κόκκινα δάνεια και τις εγγυήσεις που είναι συνδεδεμένες με αυτά. Άλλωστε, η κυβέρνηση φρόντισε να τα πλασάρει κατάλληλα στις διεθνείς αγορές, μιλώντας για «κρυμμένες υπεραξίες» στα χαρτοφυλάκια κόκκινων δανείων.
Συνεπώς, με όλα αυτά η έκφραση «δίκαιη ανάπτυξη», εκ μέρους της κυβέρνησης, μόνο ως αστείο ακούγεται.
– Χρηματοδότηση κοινωνικής πολιτικής. Για να υπάρχει κοινωνική πολιτική πρέπει να υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι χρηματοδότησης και φυσικά να συμφωνούν οι δανειστές. Το φιάσκο με το «παράλληλο πρόγραμμα» της ΔΕΘ 2015 είναι γνωστό.
Όσον αφορά το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», έχει μεν συμφωνηθεί με τους δανειστές η σταδιακή εφαρμογή του, αλλά δεν έχει συμφωνηθεί η χρηματοδότησή του. Για να εφαρμοστεί πανελλαδικά απαιτούνται πάνω από 900 εκατ. €. Όμως, αυτή η χρηματοδότηση θα πρέπει να προέλθει από περικοπές άλλων κοινωνικών δαπανών. Επί της ουσίας, δηλαδή, θα αναδιανεμηθούν μεταξύ των ασθενέστερων κοινωνικά ομάδων του λαού τα ίδια χρήματα με τη μείωση ή ακόμα και οριστική κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων. Ήδη υπό έλεγχο για περικοπές βρίσκονται εδώ και καιρό τα ειδικά επιδόματα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες.
Έρχονται και χειρότερα
Βέβαια, οι μνημονιακές κυβερνήσεις με τη συνεργασία της Eurostat μειώνουν δραστικά τη φτώχεια στην Ελλάδα! Με ποιον τρόπο; Μειώνοντας, πρόσφατα, κατά 37% το όριο της φτώχειας στην περίοδο 2010-2015. Ειδικότερα, το ελάχιστο εισόδημα από 598€ το μήνα το 2010 το έφτασαν σταδιακά στα 376€ το 2015. Έτσι προκύπτει ότι μετά το 2013 μειώνεται η φτώχεια στην Ελλάδα… Κοινώς, απάτες και ψέματα με τη στατιστική.
– Αποκρατικοποιήσεις, έσοδα και επενδύσεις: Στα προαπαιτούμενα υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες με τις αποκρατικοποιήσεις. Η προσπάθεια να εμφανιστούν οι αποκρατικοποιήσεις ως μηχανισμός προσέλκυσης επενδύσεων από το εξωτερικό μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να αναφερθεί με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα των «διαγωνισμών», τόσο όσον αφορά τους συμμετέχοντες στην τελική φάση προσφορών (μόνο μία προσφορά σε όλες τις διαδικασίες) όσο και το προσφερόμενο ύψος. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ο ΟΣΕ τον φετινό Ιούλιο. Μία τηλεοπτική άδεια κόστισε 70 εκ. €, ενώ ολόκληρος ο ΟΣΕ μόλις 45 εκ. €.
Σχετικά με τις νέες επενδύσεις και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αν και είναι πολύ νωρίς να γίνει κάποια αποτίμηση, από τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα των αποκρατικοποιήσεων δεν φαίνεται να προκύπτει κάτι τέτοιο.
Όσον αφορά, δε, τις διαδικασίες εκποίησης δημόσιας περιουσίας, υπάρχουν μεγάλες εκκρεμότητες, ειδικά στις εταιρίες του ενεργειακού τομέα (ΔΕΗ, ΔΕΣΦΑ, ΑΔΜΗΕ). Αυτές οι εκκρεμότητες σε συνδυασμό με τις εξευτελιστικές τιμές που δίνουν οι αγοραστές οδηγούν σε πλήρη αποτυχία και στο εισπρακτικό επίπεδο. Έναντι 2 δισ. € που είναι ο στόχος, μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιηθεί μόλις τα 330 εκατ. €.
– Ιδιωτικό χρέος, θηλιά στην οικονομία και τους πολίτες: Ανεξόφλητες υποχρεώσεις συσσωρεύονται παντού, λόγω αδυναμίας του Λαού να ανταποκριθεί στη μνημονιακή λαίλαπα. Αποτέλεσμα, εκατομμύρια πολίτες και επαγγελματίες αντιμετωπίζουν τον άμεσο κίνδυνο να βρεθούν σε διαδικασίες μαζικών κατασχέσεων και πλειστηριασμών των περιουσιακών τους στοιχείων. Δημόσιο, τράπεζες και ασφαλιστικοί οργανισμοί καταφεύγουν με τη μέθοδο της επιδρομής σε οτιδήποτε περιουσιακό στοιχείο έχουν οι οφειλέτες.
Τα στοιχεία είναι αμείλικτα και δεν επιτρέπουν αισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον της Ελληνικής οικονομίας. Συσσωρεύονται συνεχώς νέα χρέη προς ΔΟΥ, Ταμεία, Τράπεζες, ΔΕΚΟ και οι όποιες ρυθμίσεις έγιναν στο παρελθόν (100 δόσεις) ή συμφωνούνται τώρα, μετά από 3-5 μήνες καταπίπτουν, καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα από το Λαό να ανταποκριθεί σε αυτές και στα νέα χαράτσια. Το σύνολο των οφειλών προς Δημόσιο, ταμεία και τράπεζες ανέρχεται πλέον σε 230 δισ. € και αντιστοιχεί στο 135% του ΑΕΠ.
Δυστυχώς, αυτή συνολικά είναι η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας και δεν χαρακτηρίζεται από καμία αναπτυξιακή προοπτική ούτε από κάποιο νέο ξεκίνημα. Η ελληνική οικονομία και μαζί ο ελληνικός λαός συνεχίζουν για 7ο χρόνο να βουλιάζουν στους βάλτους των μνημονίων, ενώ οι κυβερνήσεις που τα «διαχειρίζονται» επιμένουν ότι βλέπουν success story όσον αφορά την πολιτική τους και ανάπτυξη. Αυτό το ψεύδος θα διαχειριστεί στη ΔΕΘ, για μία ακόμα φορά, μια μνημονιακή κυβέρνηση, αυτή του κ. Τσίπρα και της «πρωτο-δεύτερης φοράς Αριστερά».
