Χοντρό πολιτικό παιχνίδι ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας γύρω από την ασφάλεια των πολιτών και την εγκληματικότητα
του Νίκου Ταυρή
Ψηλά στην επικαιρότητα βρίσκεται τις τελευταίες μέρες το ζήτημα της ασφάλειας των πολιτών και αποτελεί ζήτημα μεγάλης σύγκρουσης μεταξύ κυβέρνησης και Ν.Δ. Μάλιστα τις περισσότερες φορές παίρνει τα χαρακτηριστικά του «τρόμου πάνω από την χώρα», διογκωμένο πάντοτε από τα ΜΜΕ που θέλουν να πουλήσουν αίμα για να κερδίσουν τηλεθέαση και ακροαματικότητα. Καπνός υπάρχει σίγουρα, φωτιά όμως; Το ζήτημα είναι υπαρκτό και σημαντικό και δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε νομίζοντας ότι είναι μόνο μιντιακή προπαγάνδα.
* * * *
Δεν είναι λίγα τα περιστατικά του τελευταίου διαστήματος που τροφοδοτούν την δημόσια συζήτηση για την ασφάλεια και την εγκληματικότητα. Η δολοφονία του δικηγόρου Ζαφειρόπουλου από εκτελεστές, η δολοφονία της 32χρονης στο Δεύτερο Νεκροταφείο, οι διάφορες συμμορίες που διενεργούν κλοπές και φτάνουν μέχρι το σημείο να «σιδερώνουν» ηλικιωμένους, η προεκλογικού τύπου δραστηριότητα της Χ.Α. με συνεχείς επιθέσεις σε αντιφασίστες και μετανάστες, διάφορα περιστατικά συμμοριτισμού, τα «συνηθισμένα» περιστατικά στην πλατεία Εξαρχείων και στα πέριξ αυτής, άλλες ενέργειες αντιθεσμικής βίας, όλα αυτά τσουβαλιάζονται από κυβέρνηση, αντιπολίτευση και ΜΜΕ και δημιουργούν ένα κλίμα γενικευμένης ανασφάλειας στον μέσο πολίτη, πολύ παραπάνω από ό,τι υπάρχει στην πραγματικότητα, αλλά όμως είναι υπαρκτό.
Η Ν.Δ. είναι λογικό να έχει ψηλά το θέμα στην ατζέντα. Όχι μόνο επειδή μέσα στο σκληρό πυρήνα της ιδεολογίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης η κατασταλτική πολιτική είναι δίδυμο αδερφάκι του ατομισμού. Ο νεοφιλελευθερισμός αναγνωρίζει μόνο την ελευθερία του ατόμου σε σχέση με την αγορά, το εμπόρευμα και την ιδιοκτησία. Όλες οι υπόλοιπες πτυχές του πολίτη αν δεν γίνεται να εμπορευματοποιηθούν, πρέπει να κατασταλούν. Όμως πέρα από την ιδεολογική αγκίστρωσή της σε αυτά τα θέματα, η Ν.Δ. επιλέγει την συγκεκριμένη ατζέντα και για πολιτικό-τακτικούς λόγους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «κλέψει» όλα τα υπόλοιπα θέματα με τα οποία έκανε αντιπολίτευση και αναγκάζεται να μετακινηθεί σε αυτή την θεματολογία ώστε να ασκήσει κάποια αντιπολίτευση «της προκοπής» που να της δίνει την δυνατότητα να αποσπάσει συναίνεση και ψήφους από την κοινωνία.
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ «παίζει» με την ασφάλεια
Από την άλλη η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να «παίξει μπάλα» και αυτή στο συγκεκριμένο πεδίο. Πρώτο, γιατί υπάρχει πραγματικό πρόβλημα. Τα διάφορα στοιχεία που δίνονται για την εγκληματικότητα στα χρόνια της κρίσης δηλώνουν μια αύξηση των εγκλημάτων, βασικά των ληστειών όλων των ειδών και των «εγκλημάτων του δρόμου» (βλέπε και διπλανό πλαίσιο). Δεύτερο, γιατί θέλει να έχει επαφή με ένα πιο συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας. Χάνοντας από τα αριστερά της, η κυβέρνηση προσπαθεί να κερδίσει από τα δεξιά της.
Τρίτο, γιατί η βασική αφήγηση της κυβέρνησης Τσίπρα είναι η Ελλάδα νησίδα ασφάλειας, ειρήνης και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιανατολικής Μεσογείου. Αυτό δεν μπορεί να εμπεδωθεί στο εσωτερικό αλλά και να πουληθεί στο εξωτερικό, στους προστάτες και τους «επενδυτές», όταν υπάρχει μια εικόνα ανεξέλεγκτης παραβατικότητας. Τέταρτο, γιατί η πιο αμερικανόφιλη κυβέρνηση δεν γίνεται να αγνοεί την «ευαισθησία» των ΗΠΑ στα θέματα της τρομοκρατίας. Για να είσαι «φίλος» των Αμερικάνων πρέπει να δίνεις συνεχώς δείγματα γραφής στο συγκεκριμένο ζήτημα (βλ. υπόθεση Ηριάννας-Περικλή αλλά και την πρόσφατη «επιτυχία» της ΕΛ.ΑΣ.). Πέμπτο, γιατί πρέπει να κρατηθούν και κάποιες ισορροπίες. Στην Ελλάδα του 2017 η πολιτική έχει μαφιοποιηθεί. Η είσοδος στην πολιτική διαδικασία των διαφόρων λαθρεμπόρων ναρκωτικών, πετρελαίου, τσιγάρων, όπλων κοκ μέσω των ΜΜΕ, της αυτοδιοίκησης και του ποδοσφαίρου έχει γίνει με την συναίνεση ή την κάλυψη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έτσι για να κρατήσει τις ισορροπίες των εντυπώσεων προς την κοινή γνώμη η κυβέρνηση περνάει στην «αντεπίθεση» σπρώχνοντας την ΕΛ.ΑΣ. σε επιτυχίες που μπορεί κάποιος να τις δει και ως παράρτημα ενός συγκεκαλυμμένου πολέμου μεταξύ μαφιόζικων διαπλεκόμενων. Σε αυτό βέβαια εντάσσονται και όλες οι αποκαλύψεις σκανδάλων που εμπλέκονται στελέχη της Ν.Δ. μέσω κυβερνητικών ΜΜΕ με πληροφορίες που φαίνεται να προέρχονται από κρατικές υπηρεσίες.
Και έτσι έχουμε μια κυβέρνηση που παρουσιάζεται σαν ένα αριστεροδέξιο συνονθύλευμα τυχοδιωκτισμού με βασικό της μέλημα να κάνει τα πάντα, ακόμα και σε τόσο ευαίσθητα ζητήματα όπως η δημοκρατία και η ασφάλεια των πολιτών, για να κρατήσει τις καρέκλες της εξουσίας. Και εν γνώσει της προσφέρει πολλές και χρήσιμες υπηρεσίες σε διάφορα κέντρα του ντόπιου και διεθνούς συστήματος με την ελπίδα ότι θα βοηθηθεί από αυτά.
Ο ανασφαλής πολίτης
Αισθάνεται ο μέσος Έλληνας πολίτης ασφαλής; Είναι; Αυτό είναι ένα ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει και να δούμε και τα πραγματικά αίτια του ζητήματος. Στην ελληνική κοινωνία κυριαρχεί και εξαπλώνεται ένα γενικευμένο αίσθημα ανασφάλειας. Αυτό δεν μπορούμε να το παραγνωρίσουμε και να πούμε ότι είναι μόνο προπαγάνδα των αιμοβόρων ΜΜΕ ή να κάνουμε πως δεν υπάρχει. Αυτή η ανασφάλεια γεννιέται και διευρύνεται επειδή η πλειοψηφία του ελληνικού λαού συνειδητοποιεί ότι το μέλλον του θα είναι πολύ χειρότερο από το παρόν του. Επειδή μέσα του ξέρει, παρόλο το παραμύθι που πουλάει το πολιτικό σύστημα σε όλες τις εκδοχές του, ότι δεν θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Γιατί οι κοινωνικοί όροι θα χειροτερέψουν, γιατί οι νέοι δεν έχουν μέλλον, γιατί σκουραίνει ο γεωπολιτικός ορίζοντας της γειτονιάς μας, γιατί…, γιατί…, είναι πολλά πια τα «γιατί». Και βέβαια υπάρχει και η πάσης φύσεως εγκληματικότητα και κοινωνική βία που παίρνουν μεγάλες διαστάσεις αφού το κοινωνικό σώμα «βιάζεται» ποικιλοτρόπως από τις μνημονιακές πολιτικές αλλά και την κατασταλτική βία που ασκείται πάνω του για να χειραγωγηθεί καλύτερα. Και μετά αυτό με την σειρά του την εκκρίνει πολλαπλά, ξανά και ξανά, μέσω της εγκληματικότητας και της διάχυτης κοινωνικής βίας διάφορων μορφών.
Έτσι όχι μόνο η ανασφάλεια γενικεύεται, αλλά εμπεδώνεται και γίνεται και τρόπος ζωής. Γίνεται μέρος της καθημερινότητας και της «κανονικότητάς» μας. Πάνω σε αυτό το αίσθημα ανασφάλειας προσπαθούν να αποκτήσουν έρεισμα οι πολιτικές της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και του συστήματος γενικότερα.
Προσπαθούν να καλύψουν την ανάγκη για ασφάλεια και ευημερία που έχει ο κάθε πολίτης με την διεύρυνση της καταστολής, της παρακολούθησης και της φύλαξης. Διαστρέφονται και διαστρεβλώνονται οι πραγματικές αιτίες που γεννούν τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Προσπαθιέται να προβάλλονται σαν εχθροί τα αποτελέσματα και τα παραγόμενα και όχι οι πολιτικές που γεννούν φτώχεια, εξαθλίωση, αποβλάκωση, αλλοτρίωση, εγκληματικότητα, φόβο και ανασφάλεια και βέβαια αυτοί που τις επεξεργάζονται και τις εφαρμόζουν.
Και πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι η διάλυση της ελληνικής κοινωνίας όπως την ξέραμε γεννάει όλα αυτά τα φαινόμενα, που θα ενταθούν ακόμα περισσότερο όσο αυτή η διάλυση προχωράει και βαθαίνει.
Πλαστή αντιπαράθεση στη Βουλή
Σε «ψηλούς τόνους», αποφάνθηκαν τα ΜΜΕ, κινήθηκε η αντιπαράθεση Τσίπρα – Μητσοτάκη στη βουλή σχετικά με την ασφάλεια και την εγκληματικότητα. «Ανομία παντού» ανακάλυψε ο πρόεδρος της Ν.Δ. και κατήγγειλε ότι «η αστυνομία προσπαθεί να ανταπεξέλθει σε μια άγρια κατάσταση που είναι απόρροια παραλείψεων της κυβέρνησης. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν η κυβέρνησή σας δεν την αφήνει να κάνει την δουλειά της ή όταν προωθείτε πολιτικές που της δένουν τα χέρια. Η αστυνομία τρέχει να συλλαμβάνει αυτούς που εσείς αφήνετε ελεύθερους». Διόρθωσε έτσι στο πιο αντικυβερνητικό αντίστοιχο επιχείρημα του υπουργού Τόσκα που υπερασπιζόμενος το έργο του δήλωνε ότι «η αστυνομία συλλαμβάνει αλλά η Δικαιοσύνη δεν καταδικάζει». Στην αντεπίθεση πέρασε ο πρωθυπουργός θυμίζοντας την εμπλοκή Αυγενάκη σε ύποπτες συναλλαγές με κατάδικους αλλά και την εμπλοκή ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. στις μίζες της Siemens που επανήλθαν στην επικαιρότητα. Μας προϊδέασαν έτσι κι οι δυο αρχηγοί για το τι πρόκειται να ακολουθήσει στις επόμενες μέρες, αφήνοντας για άλλη μια φορά στην άκρη κάθε αναφορά στις πραγματικές αιτίες του προβλήματος.
Και οι δύο δεν βρήκαν τίποτα να πουν για την γενική αύξηση της εγκληματικότητας, όλων των ειδών, που παίρνει τεράστιες διαστάσεις μέσα σε ένα περιβάλλον φτώχειας, αποκλεισμού και απελπισίας που διαμορφώνουν οι ταυτόσημες πολιτικές τους επιλογές.
Κανείς τους δεν βρήκε τίποτα να πει για τα φαινόμενα «μαφιοποίησης» της πολιτικής ζωής και στην γενικευμένη είσοδο στην οικονομική και κοινωνική ζωή μεθόδων της νύκτας. Και οι δύο πλευρές διατηρούν ή προσπαθούν να ανοίξουν κανάλια με ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες και νέα τζάκια που έχουν ιδιαίτερες επιδόσεις στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος, στο λαθρεμπόριο κάθε είδους, στη φοροδιαφυγή, τους εκβιασμούς. τις δωροδοκίες και άλλες συναφείς δραστηριότητες. Οι εκκρεμοδικίες και οι συνεχείς αναβολές των δικαστικών αποφάσεων αποδεικνύεται ότι αποτελούν παράγοντα νέων βαριών εγκλημάτων.
Η σιωπή Τσίπρα και Μητσοτάκη για τα πραγματικά ζητήματα της δημόσιας ασφάλειας και της εγκληματικότητας είναι αδιάψευστος μάρτυρας της συνενοχής τους. Αλήθεια το Μενίδι και τι έγινε μερικούς μήνες πριν, ποιος το θυμάται;
Η εγκληματικότητα από το 2010 μέχρι το 2017
– Οι ανθρωποκτονίες ελαττώθηκαν
– Οι βιασμοί ελαττώθηκαν από το 2010 μέχρι το 2013, αλλά από το 2014 και μετά υπάρχει αύξηση των περιστατικών
– Οι περιπτώσεις σεξουαλικής εκμετάλλευσης ελαττώθηκαν
– Το λαθρεμπόριο στα χρόνια της κρίσης είναι η εγκληματική πράξη που κυριολεκτικά εκτινάχτηκε στα ύψη
– Οι τελεσμένες κλοπές και διαρρήξεις εμφανίζουν μικρή ελάττωση, αλλά οι απόπειρες κλοπών και διαρρήξεων παρουσιάζουν μεγάλη αύξηση, ιδιαίτερα στην Αττική
– Οι τελεσμένες κλοπές τροχοφόρων εμφανίζονται σταθερές, αλλά οι απόπειρες κλοπών τροχοφόρων παρουσιάζουν επίσης σημαντική αύξηση και πάλι ιδιαίτερα στην Αττική
– Τα δύο τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε αύξηση στο σύνολο των τελεσμένων ληστειών. Στην περίπτωση των ληστειών στα σπίτια, η αύξηση τόσο στις τελεσμένες, όσο και στις απόπειρες είναι πολύ μεγάλη και ανησυχητική και πάλι ιδιαίτερα στην Αττική
* Με βάση τα στοιχεία της Αστυνομίας και της Eurostat για την εγκληματικότητα στην Ελλάδα, πηγή: gnathologio.gr
