Διδάγματα από τη Βραζιλία
Ανακούφιση και ανησυχία, ταυτόχρονα, στη Βραζιλία, μόλις δύο βδομάδες μετά τη νίκη της Ντίλμα Ρούσεφ, τη μικρότερη σε διαφορά νίκη στη πολιτική Ιστορία της χώρας. Με περίπου 3 εκατ. ψηφοφόρους παραπάνω, η υποψήφια του Κόμματος των Εργατών και ενώ υπήρχαν 7 εκατ. λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια και δεκάδες εκατομμύρια ψηφοφόροι δεν πήγαν να ψηφίσουν, το μήνυμα είναι κάτι παραπάνω από εμφανές. Και μπορεί να ανακουφίστηκαν οι Λατινοαμερικάνοι ηγέτες της Αριστεράς που έσπευσαν να συγχαρούν το ίδιο βράδυ την Ντίλμα, αλλά και εκατομμύρια οραματιστές μιας άλλης κοινωνίας που καταλαβαίνουν τη γεωπολιτική σημασία της νίκης της, όμως όλοι καταλαβαίνουν ότι αν προδίδεις τις αρχές και τις αξίες σου και θες να γίνεις ένας μετά-φιλελεύθερος με αριστερό ρούχο, τότε σπάνια σου δίνει ο λαός, δεύτερη ευκαιρία.
Η Ντίλμα και το επιτελείο της συμμαχίας που την στήριζε, το κατάλαβε -ευτυχώς- κατά την προεκλογική περίοδο του β’ γύρου και έδωσε υποσχέσεις. Υποσχέσεις που αν δεν τηρηθούν δεν πρόκειται να τη δούμε να ολοκληρώνει τη θητεία της, στην προεδρία της χώρας. Είναι θετικό που θυμήθηκε τα χρόνια της επανάστασης και τα χρησιμοποίησε προεκλογικά ως σύμβολα, αλλά το είναι «κακιά η Δεξιά», πιάνει ως επιχείρημα όταν εσύ είσαι αριστερός. Υπό την πίεση δεκάδων κοινωνικών κινητοποιήσεων, δήλωσε ότι ήρθε η ώρα για πολιτικές αλλαγές και για να τις πετύχει θα χρησιμοποιήσει ακόμα και το όπλο του δημοψηφίσματος.
Ο εχθρός γνωστός, το μαύρο πολιτικό χρήμα ιδιοκτησίας μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Η Ντίλμα πίστευε ότι μια «ρεαλιστική» πολιτική θα κατεύναζε τα πάθη του κεφαλαίου για κυριαρχία. Ξέχασε το μεγάλο μάθημα ότι μπροστά στο πρωτότυπο τι να το κάνω το ιμιτασιόν. Το μάθημά της το πήρε με το πιο σκληρό τρόπο όταν το δίκτυο O Globo, το περιοδικό Veja, αλλά και αμερικανικά έντυπα όπως The Economist και The Wall Street Journal, ηγήθηκαν ενός βρόμικου πολέμου εναντίον της. Σώθηκε όταν οι λαϊκές μάζες κινητοποιήθηκαν με την ηγετική φιγούρα του Λούλα, υπέρ της. Είναι οι ίδιες μάζες που είχε φροντίσει να αποξενώσει πολιτικά, με τις πολιτικές της επιλογές να μη διαταράξει το σύστημα διαφθοράς και εξουσίας.
Και τώρα τι; Μπορεί ο Νέβες να δέχθηκε ήρεμος την ήττα του, το ίδιο όμως δεν θα κάνουν και οι υποστηρικτές του. Η κοινωνική και πολιτική Ιστορία της ευρύτερης γειτονιάς δείχνει ότι το μεγάλο κεφάλαιο και ο στρατός δεν θα μείνει απαθής μπροστά στον κίνδυνο «να κυβερνούν για πάντα οι κομμουνιστές». Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και μόνο μια αριστερή στροφή της Ρούσεφ μπορεί να ξυπνήσει ξανά τη λαϊκή συνείδηση και να κάνει τα σχέδια των νεοσυντηρητικών, όνειρα θερινής νυκτός.
Στράτος Γεωργούλας
