Η αναζήτηση για τον «Έλληνα» Γκρίλο πάγωσε με το που πήγε να ξεκινήσει.
Υπό τις συνθήκες της κρίσης, των αποκαθηλώσεων και της διαρκούς ρευστότητας θα ανέμενε κανείς να φουντώσει ο προβληματισμός. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που θα λάβει και βέβαια πόσο είναι αναμενόμενο να ξεσπάσει κι εδώ ένα ανάλογο «τσουνάμι» σαν το κίνημα που ενέπνευσε ο Ιταλός κωμικός και blogger; Εκτός από ψήγματα, ουδέν περαιτέρω από τους κατά τα άλλα πολυγραφότατους εγχώριους αναλυτές. Άγχος και φοβία; Σίγουρα, λες κι είναι συνεννοημένη η άρχουσα διανόηση και με επιβεβλημένη σιωπή αποφεύγει να ομολογήσει τα προφανή. Δεν συμφέρουν…
Κι αν απλά εξελληνίζαμε το επώνυμο του; Αλλά πώς; Γρύλος ή Γρύλλος ο κ. Γκρίλο; Θα μας βοηθήσει και το λογοπαίγνιο και η κυριολεξία. Το τραγούδι του γρύλου δυναμώνει απίστευτα όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία κι ακόμη περισσότερο όσο ενώνουν τις φωνές τους πολλοί μικροσκοπικοί γρύλοι. Δεν τους βλέπουμε αλλά μπορούν να μας «πάρουν το μυαλό». Κι ήταν το «όλοι μαζί», που γιγάντωσε το φρόνημα που κλόνισε το πολιτικό κατεστημένο στους δρόμους και στις πλατείες και στις κάλπες το Μάη και τον Ιούνη. Είναι ακόμη εδώ η ηχώ αυτής της εκκωφαντικής κραυγής κι είναι ανοιχτό τώρα το στοίχημα, αν και πώς θα βαφτιστεί σε ένα αριστερό πολιτικό ρεύμα, λαμβάνοντας έτσι ορμή ανατρεπτική και υπόσταση αναγεννητική.
Προκύπτει η απαίτηση των εργαλείων. Να κι ο γρύλλος, λοιπόν, με το διπλό λάμδα. Το θαυματουργό εργαλείο με την άσκηση μιας ελεγχόμενης δύναμης μπορεί να σηκώσει δυσανάλογα βάρη. Με ποια μέσα και ποια γραμμή θα απελευθερωθεί η λαϊκή δυναμική; Σχολαστική και ψυχαναγκαστική είναι η συζήτηση στην Αριστερά. Κι η αυτοαναφορικότητα εγκλωβίζει και παραλύει. Είναι η πιο σίγουρη μέθοδος για να εφευρίσκονται ταμπέλες και να εξαπολύονται καταγγελίες. Να περιχαρακώνονται επιτελεία αλάθητης εξουσίας, μικρά και πολύ «μεγάλα» και να στήνονται αριστερές αντιπολιτεύσεις. Όμως, ποια εργαλεία ανέτρεψαν τις κλίμακες του εφικτού; Η δήλωση της ρήξης και η ανάληψη της ευθύνης και η στοιχειώδης συνέπεια λόγων και έργων προίκισαν την Αριστερά μέσα σε πολύ μικρό διάστημα με το φορτίο της λαϊκής προσδοκίας.
Οι απέναντι ένιωσαν για τα καλά την απειλή και τώρα σφυρίζουν αδιάφορα όταν δεν λασπολογούν χυδαία. Εμείς ας μην επαληθεύσουμε το γνωστό ανέκδοτο «…κι εσύ κι ο γρύλλος σου». Ευτυχώς, ορισμένες τοποθετήσεις στα έντυπα της Αριστεράς και οι νύξεις του Α. Τσίπρα, γύρω από τα τεκταινόμενα στην Ιταλία, ξέφυγαν από προκαταλήψεις και στερεότυπα. Ας αναλογιστούμε την απροσδόκητη ισχύ των «αόρατων» γρύλων και τη μεγαλοφυή αποτελεσματικότητα ενός απλούστατου γρύλλου.
Θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
