Δεν το μπορώ, δεν το αντέχω άλλο και ας με χαρακτηρίσετε όπως θέλετε.
Πέστε με κιοτή, απόμαχο της επανάστασης, πέστε με κοντόφθαλμο, συντηρητικό και ανεπίδεκτο μάθησης Μαρξιστή, πέστε με ό,τι θέλετε -εκτός βέβαια από παλιάνθρωπο και ανόητο- όμως πάλι θα σας πω πως δεν το αντέχω.
Τούτο το βασανιστήριο της επικοινωνιακής τρέλας, τούτη την παράνοια του «είπα-ξείπα», του «έτσι και γιουβέτσι», του απόλυτου παραλογισμού.
Τρέμω, σας ορκίζομαι τρέμω, μήπως υπάρχει και κάποιος άλλος που να αισθάνεται όπως εγώ και εύχομαι να είμαι ο μόνος.
Χωρίς να το θέλω, έχω πάει δεκαετίες πίσω.
Εκεί επί χούντας και ακόμα πιο πίσω, στην Κατοχή.
Με το αφτί στο ραδιόφωνο, το ένα μάτι στα τηλεπαράθυρα και το άλλο στο Ιnternet.
Φύγαμε από την Ευρωζώνη σήμερα;
Καθαρογράφτηκε η Συμφωνία;
Πότε είναι το επόμενο Euroworking Group;
Τι δήλωσε ο Φίλης, γιατί διαφοροποιείται ο Μητρόπουλος, πόσο εκνευρισμένος είναι ο Βαρουφάκης, πόσο χαμογέλασε ο Πούτιν στον Λαφαζάνη, γιατί, πόσο, ποιος…
Μια απίθανη δυστυχία, ένας απίθανος εξευτελισμός!
Και δεν φτάνει αυτό.
Συχνά νιώθω πως ζω σ’ ένα παράλληλο σύμπαν.
Νιώθω πως κοιμάμαι σήμερα με «τούτους» και ξυπνώ χθες με «άλλους».
Ακούω τον Στρατούλη να με διαβεβαιώνει πως όλες οι προεκλογικές υποσχέσεις θα γίνουν νόμοι τον άλλο μήνα και την ίδια στιγμή στο διπλανό κανάλι, ο Βούτσης μου λέει πως «ορισμένες προγραμματικές μας υποσχέσεις αντι-λιτότητας, θα αναβληθούν…».
Ορκίζονται σήμερα όλοι στον Μαρξ, πως τον ΦΠΑ στα νησιά δεν θα τον πειράξει κανένας και μετά από λίγο ο πανταχού παρών σ. Φίλης μου ανακοινώνει ξεδιάντροπα ότι «δεν ήταν κόκκινη γραμμή ο ΦΠΑ στα νησιά. Δεν νομίζω ότι είναι από τις δυσκολότερες αποφάσεις, παρ’ ότι ξέρω ότι έχει μια επίπτωση στη ζωή των ανθρώπων εκεί…». Από το Μega η ανακοίνωση.
Και επειδή με τίποτα δεν θέλω να δεχτώ πως με δουλεύουν αριστεροί άνθρωποι, υποθέτω πως… ξύπνησα σε λάθος χρονιά.
Θέμα ωρών, ημερών η Συμφωνία ο ένας, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα, ο άλλος.
Κανείς βουλευτής δεν θα τραβήξει το χαλί στη κυβέρνηση ο ένας, δεν περνά η συμφωνία από τους βουλευτές μας ο άλλος.
Φιλολαϊκή-αναπτυξιακή η συμφωνία ο ένας, με σκληρά αντιλαϊκά μέτρα ο άλλος.
Από το ίδιο κόμμα και ο «ένας» και ο «άλλος», στελέχη της ίδιας κυβέρνησης και ο «ένας» και ο «άλλος», σύντροφοι δηλαδή.
Βγαίνει ο Παπαδημούλης, ο Παππάς, υπουργοί και βουλευτές και καταχερίζουν την κυβέρνηση για την Παναρίτη, η Ζωή δεν ψηφίζει τον Ταγματάρχη, όμως ο Βαρουφάκης έχει πλήρη εμπιστοσύνη στον Στουρνάρα, ο Ρουμπάτης και ο Σαγιάς χαίρουν πλήρους εμπιστοσύνης όλων των τάσεων κι εγώ ο αιθεροβάμων σταλινικός, μονολογώ: Πού θα πάει, θα φτιάξουμε κάποτε κυβέρνηση της Αριστεράς και θα τους αλλάξουμε όλους αυτούς, όπως υποσχεθήκαμε στο λαό.
Ακούω με χαρά τον πρωθυπουργό να τους λέει σταράτα: «Μετά τις σοβαρές παραχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης η απόφαση είναι στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης».
Και στο άλλο κανάλι, ακούω τον Βαρουφάκη να λέει: «Βεβαίως και αφήσαμε περιθώρια να ελιχθούν οι θεσμοί. Εμείς είμαστε πολιτισμένοι»!
Πέφτω με τη βεβαιότητα πως κυβερνούν κοινοβούλια και κυβερνήσεις και ξυπνώ μαθαίνοντας πως κυβερνούν «πηγές, κύκλοι, θεσμοί, παράγοντες, στελέχη…» και βέβαια οι πανίσχυρες «αγορές».
Κοιμάμαι με κυβερνητικό εκπρόσωπο Σακελλαρίδη και ξυπνώ με εκπρόσωπο τον Παπαδημούλη.
Τελικά το κατάλαβα. Είμαι αλλού, σε άλλη χώρα, σε άλλο χρόνο.
Το κόμμα που ψήφισα, δεν έκανε φαίνεται ακόμα κυβέρνηση.
Θα περιμένουμε…
ΥΓ. Αν εκτιμήσετε, σύντροφοι, πως θέλετε κάποια βοήθεια, ο κόσμος εδώ είναι. Εκτιμώ, για λίγο ακόμα…
