Γράφει: ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Το ερώτημα που ουδείς τολμά να θέσει δημόσια είναι: Έχουμε δημοκρατία; Όσο και αν ξενίζει αυτή η «απορία», το θέμα είναι καίριο. Όλα τα κόμματα κάνουν κατάχρηση του όρου, αλλά η δημοκρατία δεν μπορεί να επαφίεται μόνο στο σαγηνευτικό χάδι των γενικών αφορισμών. Απαιτούνται δύο προϋποθέσεις για να λειτουργήσει σωστά η δημοκρατία: α) Το έθνος να είναι ανεξάρτητο και β) Η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν μπορεί να είναι σταθερή χωρίς σωστούς πολιτικούς οργανισμούς. Κι εδώ ακριβώς προκύπτει και το παράλληλο ερώτημα: Έχουμε κόμματα με την αληθινή έννοια του όρου, δηλαδή κόμματα αρχών; Οι απαντήσεις μας σίγουρα δεν θα ευχαριστήσουν τον πολιτικό κόσμο, επειδή έχει ξεφύγει από τον προορισμό του.
ΛΟΙΠΟΝ, ας πούμε την αλήθεια: Ανεξάρτητο Έθνος, ανεξάρτητο κράτος δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η «Ένωση» αποτέλεσε την πιο ύπουλη «φόρμουλα» του διεθνούς καπιταλισμού και των ξένων τραπεζιτών, στηριζόμενη στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να ελέγχει πλήρως τα κράτη της Ευρώπης, με διάτρητο κοινοβουλευτικό μανδύα. Οι παλιές μορφές της δικτατορίας διά των όπλων είναι παρωχημένες. Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός εκφράζεται με την οικονομική απολυταρχία των Βρυξελλών. Υπόταξαν στους σκοπούς των κόμματα ψευδεπίγραφων ιδεολογιών και τα ανάγκασαν να πλέκουν όλα το εγκώμιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι επειδή η «στάθμη» των «δημοσίων ανδρών και γυναικών» είναι απίστευτα χαμηλή, ρυμουλκούνται εύκολα από τα ξένα κέντρα. Το δόλιο σύνθημα «να γίνουμε Ευρωπαίοι» καλλιεργήθηκε έντεχνα μέσα στην πολιτική αρένα. Η Κίρκη των Βρυξελλών ξέρει να μεταβάλλει βουλευτές, ευρωβουλευτές και κόμματα σε οργανέτα άβουλα των σκοπών της. Η ακτίνα «πρωτοβουλιών» των πολιτικών κομμάτων έχει σύνορα και δεν μπορεί να υπερβεί τα συρματοπλέγματα των ευρωπαϊκών σκοπιμοτήτων του μεγάλου κεφαλαίου. Όποτε τολμήσαμε να το επιχειρήσουμε, ο Σόιμπλε –μετεμψύχωση του Χίτλερ– μας περίμενε με το δάχτυλο στη σκανδάλη και μας έκλεισαν τις τράπεζες. Άρχισαν τα μνημόνια και ο ολετήρας Γιωργάκης Παπανδρέου επέμενε ότι το μνημόνιο… «έσωσε τη χώρα»! Μάλιστα, στο ξεκίνημα αυτής της τραγωδίας, όταν η προπαγάνδα χρησιμοποιούσε όλα τα μέσα προκειμένου να μας δελεάσουν για την περιβόητη «ευρωπαϊκή προοπτική», ακόμα και καλοπροαίρετοι της λεγόμενης «Ανανεωτικής Αριστεράς» και οι «ευρωκομμουνιστές», έπεσαν στην παγίδα και πίστεψαν πως ήταν ποτέ δυνατόν, μέσα στο «Κονκλάβιο των Βρυξελλών» να συσπειρωθούν αριστερές δυνάμεις για να προωθήσουν δικαιώματα πολιτών! Απέτυχαν κι εξαφανίστηκαν από το πολιτικό προσκήνιο. Οι νεότεροι αυτού του χώρου που προέκυψαν προτίμησαν τα οικονομικά αγαθά που προσφέρει το «σύστημα» και να ενταχθούν στις επιδιώξεις του πάντα με… «αριστερή» ταμπέλα.
ΑΛΛΩΣΤΕ, η Αριστερά από πολύ παλιά έπεσε έξω στις προβλέψεις της, από τον καιρό που η Κομιντέρν διαβεβαίωνε ότι υπάρχει «προσωρινή σταθεροποίηση του Καπιταλισμού»! Έγινε το ακριβώς αντίθετο δυστυχώς. Στους καιρούς μας, ο καπιταλισμός ισοπέδωσε τους λαούς. Μόλις πρόσφατα αποκαλύφθηκε η δικτατορία της παγκοσμιοποίησης του πιο αισχρού καπιταλισμού των Βρυξελλών. Η απαγόρευση της αντίθετης –σε σχέση με το παγκόσμιο σύστημα– άποψης άρχισε να εφαρμόζεται σε πλανητικό επίπεδο με πρόσχημα τη μεθοδευμένη πανδημία του κορονοϊού. Ο δισεκατομμυριούχος –ιδρυτής του facebook και διευθύνων σύμβουλος της Meta Platforms Inc– Μαρκ Ζάκερμπεργκ παραδέχθηκε, σε επιστολή που έστειλε στην Επιτροπή Δικαιοσύνης της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, ότι «το 2001, ανώτερα στελέχη της κυβέρνησης Μπάιντεν, συμπεριλαμβανομένου του Λευκού Οίκου, πίεσαν επανειλημμένα τις ομάδες μας για μήνες, να λογοκρίνουν συγκεκριμένο περιεχόμενο σχετικά με τον Covid-19, συμπεριλαμβανομένων του χιούμορ και της σάτιρας. Πιστεύω ότι η πίεση της κυβέρνησης ήταν λάθος, και λυπάμαι που δεν ήμασταν πιο ειλικρινείς γι’ αυτό…» Στην Ελλάδα, η ομάδα «Ελληνικά Hoaxes» οργίασε στη φασιστική καμπάνια λογοκρισίας της αντισυστημικής άποψης για τον κορονοϊό. Και ο Μητσοτάκης οφείλει εξηγήσεις που, υποκύπτοντας με δουλόφρονα διάθεση προς τα αμερικανικά κέντρα, έφθασε μέχρι του σημείου να βάζει αυθαίρετα πρόστιμα σε όσους δεν δέχονταν να κάνουν τα ολέθρια εμβόλια του Μπουρλά, που είχαν θανατηφόρες παρενέργειες. Γιατροί, πνευμονολόγοι και άλλοι παράγοντες, μίσθαρνα όργανα του «συστήματος» τρομοκρατούσαν από τηλεοράσεως τους πολίτες. Αλλά και η Αντιπολίτευση, για να μην χάσει την αμερικανική εύνοια, δεν τόλμησε να πει λέξη!
ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ στη δεύτερη προϋπόθεση της σωστής λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Να έχουμε σωστούς πολιτικούς οργανισμούς. Δηλαδή, κόμματα με αρχές. Ούτε αυτή η προϋπόθεση υφίσταται. Εμάς, όμως, ενδιαφέρει κυρίως η αχρήστευση και απουσία πραγματικής Αριστεράς, που τώρα αντικαταστάθηκε με μία κακόγουστη γελοιογραφία της. Ο Κασσελάκης μετέτρεψε τον σοσιαλισμό σε εκφυλισμό… Για να ζήσει η Δημοκρατία, πρέπει να προχωρήσει. Αλλά αυτό θα γίνει μόνο με άλλη Αριστερά, κάτι που δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Και για να υπάρξει αποτίναξη της φασιστικής παγκοσμιοποίησης, είναι επιτακτική ανάγκη να αφυπνισθούν και να αναστηθούν οι ναρκωμένες ευρωπαϊκές αριστερές δυνάμεις, ώστε να ξαναζωντανέψει μια καινούργια «Διεθνής». Η Κομμουνιστική Διεθνής ιδρύθηκε στις 5 Μαρτίου του 1919, αλλά η ιδεολογική και οργανική μορφή της ολοκληρώθηκε μόνο στο δεύτερο συνέδριο, τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1920, όταν εγκρίθηκε το καταστατικό και οι 21 όροι. Ο Γκράμσι προφητικά είχε πει ότι «η ανάπτυξη του καπιταλισμού, όσο και η πάλη για την ανατροπή του, είναι μια διεθνής διαδικασία…»
ΓΙ’ ΑΥΤΟ είναι ανάγκη να ξαναρχίσουμε από την αρχή. Ν’ ανεβούμε πάλι τον ανηφορικό δρόμο που οδηγεί στην πολιτική, οικονομική, και κοινωνική Δημοκρατία. Χρειάζεται απελευθερωτικός αγώνας, διότι βρισκόμαστε κάτω από το πέλμα μιας νέας πιο φρικτής «Ιεράς Συμμαχίας», αυτής των Βρυξελλών. Και γνωρίζουμε πολύ καλά, από την ελληνική και παγκόσμια Ιστορία, ότι αυτοί οι απελευθερωτικοί αγώνες δεν είναι εύκολο πράγμα. Χρειάζεται χρόνος και συσπείρωση δυνάμεων, αλλά πρέπει να γίνει. Να έλθουν νέοι άνθρωποι, άφθαρτοι και αγωνιστές σε μιαν Ανάσταση ονείρων. Τον Ιούλιο του 1951, όταν συνεδρίαζαν διάφορα κόμματα και ομάδες για να συγκροτήσουν την ΕΔΑ, ο Γιάννης Πασαλίδης είχε πει: «Όλοι έχομεν ανάγκην της βοήθειας των άλλων, και προ παντός ο αγών, που είναι κοινός όλων μας κι έχει ανάγκη της ενώσεώς μας. Αυτό το αισθάνεται οξύτατα ο Λαός και γι’ αυτό απαιτεί την ένωσιν όλων…» Μια τέτοια ένωση χρειάζεται τώρα, με την ευρωπαϊκή δικτατορία. Εξ αιτίας αυτής, αντί η οικονομία να διακονεί τις ανθρώπινες ανάγκες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα την οικονομία, υποτάσσουμε την οικονομία στις απαιτήσεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος και μεταχειριζόμαστε τους ανθρώπους σαν «ανθρώπινο κεφάλαιο» που έχει τεθεί στην υπηρεσία της οικονομίας… Συμπέρασμα: Η Δημοκρατία ψυχορραγεί. Για να επιζήσει απαιτείται συντονισμός πολιτικών δυνάμεων, μια νέα Αριστερά, για αμφισβήτηση της «χρησιμότητας» της δόλιας Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ανεξάρτητη-αδέσμευτη εξωτερική πολιτική.
