Το κεντρικό ερώτημα είναι αν μπορεί να υπάρξει ανατροπή και αν μπορούμε να αντισταθούμε στη νέα κατοχή. Στην κατοχή της Ε.Ε. και του ΔΝΤ (…). Αυτή η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα δεν είναι μια κατοχή σαν αυτή που έχουμε διαβάσει στα βιβλία οι περισσότεροι και κάποιοι λίγοι εδώ παλαίμαχοι έχουν ζήσει (…)
Κατά τη γνώμη μου αντιμετωπίζουμε ένα συνασπισμό της δύναμης του ελληνικού και του διεθνούς κεφαλαίου, πρώτα και κύρια των ηγεμονικών ευρωπαϊκών χωρών, (…) για να περάσουν αναδιαρθρώσεις αντεργατικές, δομικές που πραγματικά δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να περάσουν μόνοι τους. Απ’ αυτή την άποψη, η Αριστερά, το εργατικό κίνημα, έχει απέναντί της να παλέψει ένα συνασπισμένο εχθρό, σε διεθνικό και εθνικό επίπεδο. Και αυτό βάζει το ζήτημα ότι χρειάζεται, και από τη μεριά του κόσμου της εργασίας, ένα μέτωπο που να ‘χει και εθνικά και διεθνικά χαρακτηριστικά. Εάν θέλουμε να μιλήσουμε με όρους, ας πούμε, ενός νέου ΕΑΜ, δεν θα πρόκειται απλώς για ένα Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, αλλά για ένα Εργατικό Αντικαπιταλιστικό Μέτωπο, γιατί τέτοια είναι η επίθεση που δεχόμαστε. (…) Το ερώτημα που μπαίνει, βέβαια, είναι: μπορούμε και πώς; Εμείς πιστεύουμε ότι η καθημερινότητα αυτού του εξαμήνου, (…) δείχνει ότι το εργατικό κίνημα, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, έχουν τις δυνάμεις να ανατρέψουν την επίθεση. Αλλά θα πούμε με τόλμη ότι δεν μπορούμε να το πετύχουμε αυτό, εάν συνεχίσουμε όπως πηγαίνουμε. (…)
Σήμερα πρέπει να τα δούμε όλα μαζί. Το κρίσιμο ποιο είναι; Ότι αυτή η ανασυγκρότηση της Αριστεράς και του κινήματος(…) θα γίνει μόνο μέσα στη μάχη αυτή την τεράστια για να μην περάσει ο νέος κοινωνικός και πολιτικός μεσαίωνας που φέρνει η τρόικα αυτής της κυβέρνησης ΔΝΤ και Ε.Ε. (…) Και θα ‘μαστε έτοιμοι να κάνουμε από σήμερα κιόλας τρία πολύ σημαντικά βήματα σε μια νέα προσέγγιση, όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς.
Πρώτον, να δεχτούμε την ανάγκη της συλλογικής δράσης για την ανατροπή της συνολικής αυτής επίθεσης που γίνεται. Δεν μιλάμε ούτε για πολιτική προγραμματική ενότητα εφ’ όλης της ύλης, ούτε για οργανωτική συγχώνευσης (…). Δεύτερο. (…) Κοινή δράση πού; Ποια είναι η απάντηση στην επίθεση; Ποιος θα ανατρέψει την επίθεση; (…) Για μας το κρίσιμο ζήτημα είναι να συμφωνήσουμε ότι το πολιτικό υποκείμενο που θα ανατρέψει την επίθεση είναι ένα πολιτικό, μαζικό, ταξικά ανασυγκροτημένο, εργατικό και μαζικό λαϊκό κίνημα. (…) Εκεί να συναντηθούμε. Στον συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, στις επιτροπές αγώνα, στις λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές, σε πολιτιστικές πρωτοβουλίες, σε ιδεολογικές, θεωρητικές, άλλες πρωτοβουλίες, όπως η πρωτοβουλία των οικονομολόγων κ.λπ. Τρίτο βασικό ζήτημα: (…)
Να συμφωνήσουμε ποιο είναι το αναγκαίο πολιτικό πρόγραμμα για την ανατροπή της επίθεσης (…). Πρώτο ζήτημα: θα βάλει το θέμα της ανατροπής, συνολικά, του μνημονίου, της συνολικής επίθεσης. Να παρθούν πίσω όλα τα μέτρα που πέρασαν κι αυτά που έρχονται. Έξω το ΔΝΤ και η τρόικα από την Ελλάδα. Ρήξη και απειθαρχία με την Ε.Ε. και τις οδηγίες της. (…)
Δεύτερο ζήτημα: Ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και κάθε άλλης κυβέρνησης, (…) η οποία θα έρθει να εφαρμόσει το ίδιο πρόγραμμα (…). Τρίτο ζήτημα: Βελτίωση, τώρα, της θέσης των εργαζομένων, ριζική αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων, αυξήσεις στους μισθούς, να μπορούμε να ζήσουμε από μία δουλειά, συντάξεις, μείωση των ωρών εργασίας. (…)
Τέταρτο ζήτημα: Παύση πληρωμών, εδώ και τώρα (…) διαγραφή ή άρνηση του χρέους, έξω από το ευρώ τώρα, ρήξη με την ΟΝΕ, να ανοίξει μεγάλη συζήτηση μέσα στην Αριστερά και το κίνημα τώρα για το ζήτημα της Ε.Ε. Εμάς η θέση μας είναι καθαρά ότι πρέπει να έχουμε έξοδο και από την Ε.Ε. Δεν το βάζουμε ως προαπαιτούμενο, πιστεύουμε όμως ότι πρέπει να συζητηθεί σε κάθε περίπτωση απειθαρχία σε οποιαδήποτε εντολή, οδηγία, κατεύθυνση της Ε.Ε. είναι ενάντια στα λαϊκά, εργατικά και δημοκρατικά συμφέροντα. Ακόμα, κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των μεγάλων υποδομών στρατηγικής σημασίας. Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις, στις ΣΔΙΤ (…) στον Καλλικράτη και, συνολικά, στην αντιδραστική, αντιδημοκρατική αναπροσαρμογή του κράτους και της πολιτικής ηγεσίας (…) Πάνω σ’ αυτό, εμείς πιστεύουμε ότι, μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία, θα έρθει και η πολυπόθητη ανασυγκρότηση και ανασυσπείρωση όλης της Αριστεράς, σε επαναστατική και κομμουνιστική κατεύθυνση.
Σήμερα πρέπει να τα δούμε όλα μαζί. Το κρίσιμο ποιο είναι; Ότι αυτή η ανασυγκρότηση της Αριστεράς και του κινήματος(…) θα γίνει μόνο μέσα στη μάχη αυτή την τεράστια για να μην περάσει ο νέος κοινωνικός και πολιτικός μεσαίωνας που φέρνει η τρόικα αυτής της κυβέρνησης ΔΝΤ και Ε.Ε. (…) Και θα ‘μαστε έτοιμοι να κάνουμε από σήμερα κιόλας τρία πολύ σημαντικά βήματα σε μια νέα προσέγγιση, όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς.
Πρώτον, να δεχτούμε την ανάγκη της συλλογικής δράσης για την ανατροπή της συνολικής αυτής επίθεσης που γίνεται. Δεν μιλάμε ούτε για πολιτική προγραμματική ενότητα εφ’ όλης της ύλης, ούτε για οργανωτική συγχώνευσης (…). Δεύτερο. (…) Κοινή δράση πού; Ποια είναι η απάντηση στην επίθεση; Ποιος θα ανατρέψει την επίθεση; (…) Για μας το κρίσιμο ζήτημα είναι να συμφωνήσουμε ότι το πολιτικό υποκείμενο που θα ανατρέψει την επίθεση είναι ένα πολιτικό, μαζικό, ταξικά ανασυγκροτημένο, εργατικό και μαζικό λαϊκό κίνημα. (…) Εκεί να συναντηθούμε. Στον συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, στις επιτροπές αγώνα, στις λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές, σε πολιτιστικές πρωτοβουλίες, σε ιδεολογικές, θεωρητικές, άλλες πρωτοβουλίες, όπως η πρωτοβουλία των οικονομολόγων κ.λπ. Τρίτο βασικό ζήτημα: (…)
Να συμφωνήσουμε ποιο είναι το αναγκαίο πολιτικό πρόγραμμα για την ανατροπή της επίθεσης (…). Πρώτο ζήτημα: θα βάλει το θέμα της ανατροπής, συνολικά, του μνημονίου, της συνολικής επίθεσης. Να παρθούν πίσω όλα τα μέτρα που πέρασαν κι αυτά που έρχονται. Έξω το ΔΝΤ και η τρόικα από την Ελλάδα. Ρήξη και απειθαρχία με την Ε.Ε. και τις οδηγίες της. (…)
Δεύτερο ζήτημα: Ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και κάθε άλλης κυβέρνησης, (…) η οποία θα έρθει να εφαρμόσει το ίδιο πρόγραμμα (…). Τρίτο ζήτημα: Βελτίωση, τώρα, της θέσης των εργαζομένων, ριζική αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων, αυξήσεις στους μισθούς, να μπορούμε να ζήσουμε από μία δουλειά, συντάξεις, μείωση των ωρών εργασίας. (…)
Τέταρτο ζήτημα: Παύση πληρωμών, εδώ και τώρα (…) διαγραφή ή άρνηση του χρέους, έξω από το ευρώ τώρα, ρήξη με την ΟΝΕ, να ανοίξει μεγάλη συζήτηση μέσα στην Αριστερά και το κίνημα τώρα για το ζήτημα της Ε.Ε. Εμάς η θέση μας είναι καθαρά ότι πρέπει να έχουμε έξοδο και από την Ε.Ε. Δεν το βάζουμε ως προαπαιτούμενο, πιστεύουμε όμως ότι πρέπει να συζητηθεί σε κάθε περίπτωση απειθαρχία σε οποιαδήποτε εντολή, οδηγία, κατεύθυνση της Ε.Ε. είναι ενάντια στα λαϊκά, εργατικά και δημοκρατικά συμφέροντα. Ακόμα, κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των μεγάλων υποδομών στρατηγικής σημασίας. Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις, στις ΣΔΙΤ (…) στον Καλλικράτη και, συνολικά, στην αντιδραστική, αντιδημοκρατική αναπροσαρμογή του κράτους και της πολιτικής ηγεσίας (…) Πάνω σ’ αυτό, εμείς πιστεύουμε ότι, μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία, θα έρθει και η πολυπόθητη ανασυγκρότηση και ανασυσπείρωση όλης της Αριστεράς, σε επαναστατική και κομμουνιστική κατεύθυνση.
* Αποσπάσματα από την ομιλία στο Φεστιβάλ Resistance
Σχόλια
