Ύστερα από την εισβολή στην Λίμπερτι Πλάζα (Πλατεία Ελευθερίας), η έλλειψη που εμφανίστηκε στον πυρήνα του κινήματός μας ήταν μεγαλύτερη από το φυσικό μέγεθος του μικρού συμπαγούς μας πάρκου.
Για εμάς, ο χώρος δεν είναι απλά μια αναγκαιότητα – ένα μέρος όπου μπορούμε να ξεκουράσουμε το σώμα μας, να φάμε το γεύμα μας, να μαζευτούμε και να κάνουμε συνελεύσεις – είναι επιπλεόν και ένα σύμβολο για άμεση δράση. Κυριολεκτικά, οι άδειοι χώροι είναι κενά που τα γεμίζουμε με τις φυσικές αναπαραστάσεις των ανησυχιών μας, των ελπίδων μας, των φόβων και των ονείρων μας. Καλούμε και άλλους να συμπλεύσουν μαζί μας, χτίζοντας έτσι μια υποδομή που απελευθερώνει το μυαλό. Πρέπει να επαναξιολογήσουμε τα δικαίωμά μας να καταλαμβάνουμε δημόσιους χώρους. Η ιδιωτικοποίηση έχει προωθήσει την περιχαράκωση ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες, με τους έχοντες να αποτελούν ένα μικρό μέρος του πληθυσμού. Πρέπει να συνταχθούμε με κοινότητες, καλλιτέχνες, παιδαγωγούς, ανοίγοντας τις κλειστές θύρες για κατάληψη για όλους, και όχι μόνο για τους εαυτούς μας.
Τώρα που επανασυγκροτούμαστε, κάποιοι λένε πως είναι προς όφελός μας να καταλάβουμε εσωτερικούς χώρους. Οι λόγοι για αυτό είναι ποικίλοι. Καταλαμβάνοντας εσωτερικούς χώρους, όπως λόγου χάρη εγκαταλλειμένα και κατεσχημένα κτίρια, πολιτικοποιούνται οι μεμονομένοι αγώνες. Απαντάει επίσης στην ερώτηση στο πώς να επιβιώσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα αλλά και πώς να δημιουργήσει κάποιος μια ζωή έξω από το φάσμα αυτού του επαναστατικού εγχειρήματος. Επιτρέπει στο μήνυμα του κινήματός μας να εισχωρήσει στις κοινότητες μέσω επιμέρους φωνών. Αλλά η κατάληψη εσωτερικών χώρων είναι θεμελιώδης για την επανιδιοποίηση της ατομικής ιδιοκτησίας, μια αλλαγή στις ιδέες για το τί σημαίνει «δημόσιο», διαφανές, περιεκτικό και συλλογικό. Οι εξωτερικοί χώροι αντιτίθενται συμβολικά στη Γουόλ Στριτ με έναν τρόπο που απειλεί απευθείας την σταθερότητα της, και διατηρώντας την παρουσία μας αντιτιθέμενοι σε αυτήν είναι ζωτικής σημασίας για να χειραφετηθούν όλο και περισσότεροι υποστηρικτές μας προχωρώντας μαζί μας. Οι εσωτερικοί χώροι είναι ένα σημαντικό συμπλήρωμα σε οτιδήποτε κάνουμε, εντούτοις πρέπει να θυμόμαστε πως οι εξωτερικοί, δημόσιοι χώροι ενσωματώνουν την καρδιά αυτού του κινήματος. Με τον κάθε χώρο πρέπει να αναλογιστούμε και να αναρωτηθούμε εάν μετουσιώνει τις συλλογικές μας επιθυμίες. Αυτό είναι το κριτήριό μας. Δεν θα περιμένουμε οι γραφειοκρατικοί δίαυλοι να μας δωρίσουν χώρους. Θα τους απελευθερώσουμε.
Τώρα που επανασυγκροτούμαστε, κάποιοι λένε πως είναι προς όφελός μας να καταλάβουμε εσωτερικούς χώρους. Οι λόγοι για αυτό είναι ποικίλοι. Καταλαμβάνοντας εσωτερικούς χώρους, όπως λόγου χάρη εγκαταλλειμένα και κατεσχημένα κτίρια, πολιτικοποιούνται οι μεμονομένοι αγώνες. Απαντάει επίσης στην ερώτηση στο πώς να επιβιώσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα αλλά και πώς να δημιουργήσει κάποιος μια ζωή έξω από το φάσμα αυτού του επαναστατικού εγχειρήματος. Επιτρέπει στο μήνυμα του κινήματός μας να εισχωρήσει στις κοινότητες μέσω επιμέρους φωνών. Αλλά η κατάληψη εσωτερικών χώρων είναι θεμελιώδης για την επανιδιοποίηση της ατομικής ιδιοκτησίας, μια αλλαγή στις ιδέες για το τί σημαίνει «δημόσιο», διαφανές, περιεκτικό και συλλογικό. Οι εξωτερικοί χώροι αντιτίθενται συμβολικά στη Γουόλ Στριτ με έναν τρόπο που απειλεί απευθείας την σταθερότητα της, και διατηρώντας την παρουσία μας αντιτιθέμενοι σε αυτήν είναι ζωτικής σημασίας για να χειραφετηθούν όλο και περισσότεροι υποστηρικτές μας προχωρώντας μαζί μας. Οι εσωτερικοί χώροι είναι ένα σημαντικό συμπλήρωμα σε οτιδήποτε κάνουμε, εντούτοις πρέπει να θυμόμαστε πως οι εξωτερικοί, δημόσιοι χώροι ενσωματώνουν την καρδιά αυτού του κινήματος. Με τον κάθε χώρο πρέπει να αναλογιστούμε και να αναρωτηθούμε εάν μετουσιώνει τις συλλογικές μας επιθυμίες. Αυτό είναι το κριτήριό μας. Δεν θα περιμένουμε οι γραφειοκρατικοί δίαυλοι να μας δωρίσουν χώρους. Θα τους απελευθερώσουμε.
Thomas Hintze and Laura Gottesdiener
Σχόλια
