Ήταν μια δύσκολη χθεσινή ήμερα η 19η 4ου 2023 όταν η Αναστασία Ρούσσου Πετρονώτη, μας πήρε τηλέφωνο για να μας ανακοινώσει τον θάνατο του Αργύρη, του δικού μας Αργύρη.
Το περιμέναμε, είχε ήδη εδώ και δυο τρεις μήνες επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας του αλλά ελπίζαμε. Έφυγε πλήρης ημερών, καταξιωμένος και αναγνωρίσιμος για το έργο του και με πολύ αγάπη από όσους τον πλησίασαν και τους πλησίασε.
Ο Αργύρης Π. Πετρονώτης Αρχιτέκτων Μηχανικός ομότιμος καθηγητής της Αρχιτεκτονικής σχολής του Α.Π.Θ. γεννημένος στην Τρίπολη το 1924 ήταν το έκτο παιδί, τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια, του Παναγιώτη Αποστολόπουλου από το Νιοχώρι Μαντινείας και της Ευθυμίας Δ. Φατούρου από τη Στεμνίτσα Γορτυνίας .Το 1940 βρέθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει αρχιτεκτονική οργανώθηκε στο ΕΑΜ και κατέληξε «καπετάνιος» της υποδειγματικής ομάδας της ΕΠΟΝ του 11ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Αρκαδίας .Το 1947 πέρασε μετά από εξετάσεις στο Πολυτεχνείο, η μαθητεία του διακόπηκε με την κατάταξη του στον στρατό και λέγω των συγκυριών με τν συμμετοχή του στην ΕΠΟΝ. βρέθηκε στην Μακρόνησο .Το πτυχίο το πήρε το 1952, στη Στουτγάρδη πήγε για μετεκπαίδευση, φοίτησε στο Ιστορικό Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής των Αθηνών, πήρε το διδακτορικό του από το Μόναχο με Άριστα και από το 1968 εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας. Το 1979 αναπληρωτής καθηγητής στο ΑΠΘ και το 1991 συνταξιούχος.
ΜΕ ΤΟΝ Μαστραργύρη, όπως ήθελε να τον λέμε, βρεθήκαμε στην Τρίπολη το 1998 όταν μας είπε σε μένα και τον άνδρα μου για την απόφαση που πήρανε αυτός, η αδελφή του Κάντω Αποστολόπουλου-Παπαοικονομου ως δωρητής και οι οικογένειες τους, για την ανέγερση ενός μνημείου των πεσόντων Αρκάδων στον πόλεμο του 1940-41 προς τιμή του αδελφού τους Μιχάλη Αποστολόπουλου, ανθυπολοχαγού τότε, που σκοτώθηκε στην Αλβανία και του αλλού αδελφού, Δημήτριου ,αξιωματικού που τραυματίσθηκε αντίστοιχα στο μέτωπο.
Είχα ακούσει πολλά για το Αργύρη από τα πεθερικά μου ,γεννημένοι και αυτοί στη Στεμνίτσα, και οικογενειακοί φίλοι με τους γονείς του, αλλά η απευθείας επαφή με τον άνθρωπο Αργύρη ήταν συγκλονιστική, σε αφόπλιζε με την έμφυτη ευγένεια του, το διαρκές χαμόγελο του, την αστείρευτη σοφία του, την ταπεινοφροσύνη του και την αγάπη του για τη ζωή, γι’ αυτό και κατάφερε να μας εμφυσήσει τη λαχτάρα και την απόφαση του για την κατασκευή του μνημείου, και ξεκινήσαμε.
Αναζητηθήκαν και καταγράφηκαν από τον ίδιο και τους συνεργάτες του Δήμου Τρίπολης, όλοι οι Αρκάδες πεσόντες του πολέμου του 1940 με τα ονόματα των γονέων τους και τον τόπο καταγωγής τους, παράλληλα αναζητούσε και τον χώρο στο πολεοδομικό ιστό της Τρίπολης για την τοποθέτηση του μνημείου. Τα σχέδια είχαν εκπονηθεί και σχεδιαστεί από τον Αργύρη με όλες τις λεπτομέρειες τους, ο Λέοντας και οι πινακίδες με τα ονόματα των πεσόντων τα ανέθεσε στον γλύπτη Θ. Βασιλόπουλο. Πολλά βράδια γύρω από το τραπέζι προσπαθούσαμε να κατανείμουμε τις εργασίες και να λύσουμε τα προβλήματα, υπήρχαν άπειρα σχέδια λεπτομερειών σε όλες τις φάσεις της κατασκευής, και όλα αυτά με πολύ καλή διάθεση και πολλές πολλές αναμνήσεις από την πολύ ενδιαφέρουσα ζωή του. Ξεκινήσαν οι εργασίες το 2004 και περατώθηκαν το 2014 λόγο εξαντλήσεως των χρημάτων της δωρεάς. Τον Απρίλιο του 2018 έγιναν τα εγκαίνια από τον αρχηγό του ΓΕΣ. Το μνημείο ανήκει στο Γ.Ε.Σ και η φύλαξη και η επίβλεψη του στη διοίκηση του Στρατόπεδο Πεζικού Τριπόλεως.
ΌΛΑ ΑΥΤΑ τα χρόνια τις συνεργασίας μας ερχόταν με το LADA του στην Τρίπολη για την επιστασία της κατασκευής. Με λιχουδιές από τη Θεσσαλονίκη και το αυτοκίνητο γεμάτο με πολλούς φακέλους και σχέδια για νέες αναζητήσεις για μελέτες εκκλησιών κτηρίων γεφυριών και γενικά κατασκευών με αναφορά στην «πέτρα» που τον οδηγούσαν σε ατέλειωτες αναζητήσεις στην ύπαιθρο. Ερχόταν κατάκοπος αλλά πάντα γελαστός και ενθουσιασμένος για τις έρευνες του με νέα ευρήματα και πολλές φρέσκιες γνώσεις που τις εκμαίευε από τους γηραιότερους κατοίκους. Δεν θα αναφερθώ στο συγγραφικό του έργο που είναι μεγάλο και πολύ ενδιαφέρον. Ο άνδρας μου και εγώ εκτιμήσαμε αγαπήσαμε τον άνθρωπο Αργύρη, την όρεξη του για τη ζωή, για τη μελέτη, για τη δημιουργία, για την ερεύνα. Να ξέρει από εκεί ψηλά που είναι ότι τον περιμένει το δωμάτιο του με μια πολύ μεγάλη αγκαλιά για την τιμή που μας έκανε να μας έχει συνεργάτες σε αυτήν την περίοδο της ζωής του.
Μαστραργύρη θα είσαι πάντα κοντά μας.
Στη σύζυγο του Αναστασία και στην κόρη του Κατερίνα Πετρονώτη και την οικογένεια της αφιερώνουμε αυτές τις λίγες γραμμές για τον ΜΕΓΑΛΟ ΑΡΓΥΡΗ και τους εκφράζουμε τα ειλικρινή και θερμά συλλυπητήρια μας.
Δέσποινα Σταμπουλόγλου Φρέντζου
Τρίπολη 20/4/2023
Ο καλύτερος Δάσκαλος στο ΑΠΘ EVER
8:00 π.μ., κάθε Δευτέρα μάζευε 100 φοιτητές σε μια αίθουσα για 20 άτομα. Όλοι κρεμόμασταν από τα χείλη του. Μας κερνούσε τις καραμέλες της Ολυμπιακής αφού ως επισκέπτης καθηγητής πετούσε από Αθήνα για να κάνει ένα δίωρο Ιστορία Αρχιτεκτονικής στη Θεσσαλονίκη.
Του είχαν δώσει το χειρότερο ωράριο 8:00 π.μ. Δευτέρα με 10:00 π.μ.
Αντ’ αυτού όλοι οι φοιτητές πηγαίναμε να ακούσουμε τη γλυκύτατη αφήγησή του, να τον συναντήσουμε. Αντίο Δάσκαλε. Ζεις μαζί μας.
Κική Θεοχαριδου
Σύντομο βιογραφικό του Αργύρη Πετρονώτη, όπως το είχε συγγράψει ο ίδιος
Ο Αργύρης Πετρονώτης γεννήθηκε το 1924 στην Τρίπολη , ένα από τα 6 παιδιά του Τάκη (Παναγιώτη) Αποστολόπουλου ή Πετρονώτη και της Ευθυμίας Φατούρου. Διήκουσε μαθήματα Δημοτικού και εξατάξιου Γυμνασίου στη γενέτειρά του. Έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως αντάρτης του ΕΛΑΣ. Για ανταμοιβή του εξορίστηκε στο κολαστήριο της Μακρονήσου και βασανίστηκε. Σπούδασε και πήρε δίπλωμα Αρχιτέκτονα-Μηχανικού Ε.Μ.Π. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ και του απενεμήθη πτυχίο του Ιστορικού-Αρχαιολογικού Τμήματος. Μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία και τελείωσε εκεί ως αριστούχος Διδάκτωρ Μηχανικός (Dr. Ingenieur) στο Πολυτεχνείο του Μονάχου. Εργάστηκε ως επαγγελματίας Αρχιτέκτων και ως συνερευνητής σε ανασκαφές. Υπηρέτησε στο έργο προετοιμασίας αναστήλωσης του Ναού Επικουρίου Απόλλωνος στις Βάσσες Αρκαδίας. Δίδαξε Ιστορία Αρχιτεκτονικής στην Πολυτεχνική Σχολή Α.Π.Θεσσαλονίκης (παράλληλα Αρχιτεκτονική Μορφολογία στην εκεί Σχολή Καλών Τεχνών αμισθί) ως Αναπληρωτής Καθηγητής. Δεν κρίθηκε άξιος προαγωγής στη βαθμίδα Καθηγητού. Έλαβε μέρος σε τοπικά, εθνικά και διεθνή Συνέδρια. Μέλος Επιστημονικών Εταιριών/Ινστιτούτων. Δημοσίευσε εργασίες σχετικές με την ειδίκευσή του. Μελέτησε και κατασκευάζει με οικογενειακές δαπάνες Μνημείο των 603 Πεσόντων Αρκάδων το ΄40. Συνεργάζεται σε κοινοφελή έργα και επιστημονικές έρευνες. Και διδάσκοντας ακόμα, διδάσκεται και ενίοτε αναθεωρεί. Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει ενεργά στις δράσεις του σωματείου «Άνθη της Πέτρας».
