Την Τρίτη η Θεσσαλονίκη, η Θεσσαλονίκη των από τα κάτω για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αποχαιρέτισε τον κομμουνιστή Άγγελο Τζέκη. Και οι εκατοντάδες που πήγαν στα κοιμητήρια της Θέρμης και οι πολλές χιλιάδες που τον γνώρισαν, τον συμπάθησαν και τον εκτίμησαν μέσα από την πορεία του στο συνδικαλισμό, στην πολιτική και στον κοινοβουλευτισμό.
Κατά κανόνα γι’ αυτούς που φεύγουν πρέπει να ακούγονται μόνο καλά λόγια. Έτσι και με τον πρόωρα χαμένο βουλευτή του ΚΚΕ στη Β΄ Θεσσαλονίκης. Με την είδηση του θανάτου του το πρωί της Δευτέρας ακούστηκαν πάρα πολλά καλά λόγια. Με δύο διαφορές όμως. Ό,τι ακούστηκε για τον Άγγελο τον Τζέκη είναι απόλυτα αληθές. Και το δεύτερο, καλά λόγια για τον Άγγελο τον Τζέκη ακούγονταν και πριν από το βράδυ της Κυριακής και την τελευταία του βόλτα στα δρομάκια του Περισσού. Η απώλεια για την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ είναι πολύ μεγάλη. Όπως μεγάλη, όχι βέβαια όπως τώρα τραγική, ήταν και το 2007, όταν δεν εκλέχτηκε στη Βουλή και απ’ όλες τις πτέρυγες έλεγαν πόσο κρίμα ήταν που δεν θα ήταν ο Άγγελος εκεί στα αριστερά έδρανα. Τον γνώρισα λίγο μετά την πρώτη του εκλογή στη Βουλή και για δέκα χρόνια τα λέγαμε αρκετά συχνά, πράγμα λογικό, μιας και ο Άγγελος ήταν παντού, σε όλους τους αγώνες και σε όλους τους χώρους που αντιμετώπισαν κάποιο πρόβλημα. Μπορώ να πω πως είχε ένα πάθος με την υπεράσπιση όλων των από τα κάτω, μεγαλύτερο από την προσήλωσή του στα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα, την οποία όλοι στη Βουλή αναγνώριζαν. Θυμάμαι την πρώτη συνέντευξη με τον Άγγελο στα γραφεία της ΚΟΘ του ΚΚΕ στην Εγνατία. Κάθισα απέναντί του σε μία παλιά δερμάτινη πολυθρόνα, τόσο παλιά που βούλιαξα σχεδόν μέχρι το πάτωμα. «Είναι κάποιο κόλπο αυτό με την πολυθρόνα;» τον ρώτησα και αυτός χαμογελώντας μου είπε πως «αυτά είναι μυστικά του κόμματος που δεν μπορώ να σου τα αποκαλύψω». Ο Άγγελος Τζέκης ήταν πάντα πιστός στη γραμμή του ΚΚΕ, αλλά το έκανε χαμογελώντας, μικραίνοντας έτσι την απόσταση από μία άλλη άποψη, από ένα άλλο σχέδιο, από μία διαφορετική αφήγηση, για έναν άλλο κόσμο, σοσιαλιστικό, που τόσο πολύ τον ήθελε. Καλό κουράγιο στους ανθρώπους του.
Θεόφιλος Συχλετίδης
Σχόλια
