Αναγκαίοι οι κοινοί αγώνες και η συνεργασία της Αριστεράς. Της Δέσποινας Χαραλαμπίδου

Το 2011 ήταν μία εφιαλτική χρονιά για τους εργαζόμενους και το λαό της χώρας μας. Η κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου και η τρόικα περιέκοψαν δραστικά τους μισθούς στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, τις συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα. Αυξήθηκαν κατακόρυφα οι φόροι για τους εργαζόμενους και τα μικρομεσαία εισοδήματα, συρρικνώθηκε -λόγω ύφεσης- η παραγωγική βάση της χώρας, έκλεισαν πολλές επιχειρήσεις, έγιναν μαζικές απολύσεις εργαζομένων, η ανεργία έφτασε σε πρωτοφανή για τη χώρα μας ύψη (20%). Στη Θεσσαλονίκη οι καταγεγραμμένοι άνεργοι στις υπηρεσίες του ΟΑΕΔ έφτασαν τους 148.000. Οι συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, πλήρους και σταθερής απασχόλησης, έγιναν η εξαίρεση, ενώ οι ελαστικές μορφές εργασίας έγιναν ο κανόνας. Στη μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρήσεων καθεστώς αποτελεί η εκ περιτροπής εργασία 3 ή 4 ημερών ή ακόμα και η εργασία της μίας ημέρας (π.χ. στην επιχείρηση κουφωμάτων αλουμινίου Doral).
Οι βάρβαρες αντεργατικές πολιτικές θα συνεχιστούν και το 2012. Η μνημονιακή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ακροδεξιάς θα συνεχίσει τις πολιτικές της προηγούμενης του Γ.Παπανδρέου. Δηλαδή τις εργασιακές εφεδρείες στο δημόσιο τομέα, τις απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, το σφαγιασμό των μισθών και των συντάξεων, την κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τα χαράτσια, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Θα υπογράψει τη νέα δανειακή σύμβαση και το ακόμα σκληρότερο μνημόνιο που θα τη συνοδεύει.
Μπροστά σε αυτήν την ολομέτωπη επίθεση στον κόσμο της εργασίας αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία, είναι επιτακτική ανάγκη να πολιτικοποιηθούν οι αγώνες που αναπτύσσονται και να αναπτυχθεί η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζόμενων αλλά και όλης της κοινωνίας.

Ενιαιοποίηση των αγώνων κατά της δανειακής σύμβασης
Αυτό σημαίνει ότι σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι αναγκαία, η συγκρότηση ενός συνολικού προγράμματος πάλης των εργαζομένων, που θα μπορεί να αποτελέσει αφετηρία ενιαιοποίησης των αγώνων, θα δίνει προοπτική και θα δημιουργεί ρωγμές στη στρατηγική του κεφαλαίου και της εργοδοσίας, θα απαντά συνολικά στη σημερινή επίθεση, θα πείθει τους εργαζόμενους για το εφικτό ενός άλλου δρόμου διεξόδου προς όφελός τους, και άρα θα συμβάλλει καθοριστικά στη μαζική στράτευσή τους στους αγώνες, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις της νίκης.Η κυβέρνηση Παπαδήμου θα συνεχίσει τις σκληρές αντεργατικές πολιτικές και οι εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι επαγγελματίες και αγρότες θα συνεχίσουν να αντιστέκονται και να αγωνίζονται με πιο πολιτικοποιημένα αιτήματα για να ανατρέψουν αυτές τις πολιτικές και την κυβέρνηση που τις εφαρμόζει. Ήδη σε ορισμένους χώρους (Πετζετάκης, Πρώην Ελλενίτ, Γερολυμάτος κ.λπ.) βρίσκονται σε εξέλιξη αγώνες, που στηρίζονται ενεργά από εργατικό κίνημα και ιδιαίτερα από την Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα Θεσσαλονίκης.
Όλες οι κινητοποιήσεις και οι αντιστάσεις αυτές μπορούν και πρέπει να γενικευτούν και να κορυφωθούν κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή της νέας δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου που θα τη συνοδεύει. Εμείς, η Ριζοσπαστική Αριστερά, έχουμε χρέος να παρεμβαίνουμε σε όλες τις κλίμακες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, προσπαθώντας να το στρέψουμε σε αγωνιστικές δράσεις, ρίχνοντας το κύριο βάρος στον ιδιωτικό τομέα και τα πρωτοβάθμια σωματεία, προσπαθώντας παράλληλα ν’ αλλάξουμε τους συσχετισμούς δυνάμεων μέσα στα συνδικάτα υπέρ των αγωνιστικών δυνάμεων με τη δυναμική είσοδο σ’ αυτά των νέων, των ανέργων και των ελαστικά απασχολουμένων.

Πολιτική συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς
Ταυτόχρονα, πρέπει να δώσουμε ελπίδα στις λαϊκές δυνάμεις ότι υπάρχει άλλος δρόμος απ’ αυτόν του Μνημονίου και ότι αξίζει ν’ αγωνιστούν γι’ αυτόν. Πρέπει, επομένως, να προωθήσουμε με υπομονή, σοβαρότητα και συνέπεια όχι μόνο κοινές δράσεις, αλλά κυρίως την πολιτική συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς με βάση ένα κοινό ριζοσπαστικό πρόγραμμα με βασικά αιτήματα: Τη διαγραφή του χρέους και τη ρύθμιση του χρέους των λαϊκών νοικοκυριών. Την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των Τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας για την οικονομία και τη χώρα. Την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, της πλήρους και σταθερής απασχόλησης και την κατάργηση των αντεργατικών νόμων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Την υπεράσπιση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας. Την κατάργηση των απολύσεων στο δημόσιο τομέα, τις ΔΕΚΟ και τους Οργανισμούς. Την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας και της δημόσιας γης. Μέτρα προστασίας των ανέργων. Αναδιανομή του πλούτου μέσα από τη φορολόγηση των επιχειρήσεων, της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και της εκκλησιαστικής περιουσίας. Αποχώρηση της χώρας μας από το ΝΑΤΟ και μείωση των στρατιωτικών δαπανών. Κατάργηση του συμφώνου σταθερότητας του ευρώ, του Ευρωσυντάγματος και των συνθηκών της Ε.Ε. που οδηγούν τους λαούς της στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Μία τέτοια συνεργασία της Αριστεράς, με βάση αυτά τα αιτήματα μπορεί να συσπειρώσει γύρω της, με φερέγγυο τρόπο, σε αγωνιστική προγραμματική βάση και άλλες ευρύτερες δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τις δυνάμεις του δικομματισμού, ώστε να σχηματιστεί ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο και μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, που θα μπορέσει να αναδείξει μία αριστερή-ριζοσπαστική κυβέρνηση, ικανή να βγάλει τη χώρα και το λαό από τη σημερινή λεηλασία και εξαθλίωση.

* Η Δέσποινα Χαραλαμπίδου είναι μέλος της ΠΣΕ του ΣΥΡΙΖΑ
και αναπληρώτρια γραμματέας του ΕΚΘ.

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!