Της Βούλας Πουλοπούλου
Επειδή, όπως μας διδάσκουν οι βασικές οικονομικές-πολιτικές και φιλοσοφικές αρχές, τόσο της σοσιαλιστικής, όσο και της καπιταλιστικής οικονομίας, όλα εκπορεύονται από τις παραγωγικές σχέσεις, όπως αυτές διαμορφώνονται στην ιστορική διαδρομή.
Επειδή στην εποχή μας, της έλευσης του 21ου αιώνα, με νέο συντελεστή παραγωγικής διαχείρισης, την τεχνολογία, που ο ανταγωνισμός των δύο προηγούμενων συστημάτων δημιούργησε, για τους δικούς του σκοπούς βέβαια το κάθε ένα, που όμως πλέον είναι στα χέρια των περισσοτέρων από εμάς και με το μειονέκτημα του έλεγχου των server και των συνειδήσεων των πολλών από τα κέντρα εξουσίας των πλέων ισχυρών.
Επειδή, αξίζει με τα νέα όπλα και τα νέα δεδομένα να προσπαθήσουμε για την ανατροπή τους, εκμεταλλευόμενοι την αντιπαλότητα και τα λάθη των επιλογών τους για την παγκόσμια διανομή και να αναδείξουμε τη δική μας πρόταση διακυβέρνησης, μέσα από την κοινωνική στόχευση και έξω από την κρατική εξουσιαστική πρακτική, που στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας βιώσαμε μέχρι τώρα.
Επειδή οι μεγάλες αλλαγές προκύπτουν ιστορικά από το σπόρο απλών γεγονότων και ενεργειών μπορούμε να επεκτείνουμε άρδην τις κοινωνικές μας δράσεις, για τη δημιουργία αναχωμάτων στον οικονομικό πόλεμο που διεξάγεται.
Επειδή η κοινωνική διαχείριση είναι η φύτρα του δικού μας μοντέλου, στοχεύουμε στην ανάπτυξη της παραγωγικής διαδικασίας μέσω των κοινωνικών δομών, αυτό είναι και το νέο μοντέλο που θα δώσει διέξοδο στις παραγωγικές δυνάμεις, επειδή θα μεταφέρει το κέντρο βάρους στη δημιουργική διαχείριση του νέου ανθρώπου του 21ου αιώνα, θα δώσει τη λύση μεταστρέφοντας στην οικονομία τη δυναμική κοινωνική ανάδραση που δεν μπόρεσε να αποδώσει ο κρατισμός των δύο προηγούμενων συστημάτων.
Επομένως, η λειτουργία της κοινωνίας, μέσα από δομημένα περιβάλλοντα από τις δυνάμεις του παλαιού κρατισμού, θα αντικατασταθεί από νέα σχήματα έτσι που τον παλαιό κυβερνοχώρο να τον διαδεχθεί ο κοινωνικός συντονιστής των εύτακτα δομημένων και εποικοδομητικά συνεργαζόμενων συστημάτων.
Το πυραμιδικό μοντέλο διακυβέρνησης δεν ταιριάζει στη νέα τάξη πραγμάτων, που όμως μέχρι στιγμής ούτε ως ΣΥΡΙΖΑ καταφέραμε να ξεπεράσουμε, αφού είναι γενικώς παραδεκτό και από τα στελέχη αλλά και τα μέλη, ότι η εσωκομματική δημοκρατία σταματούσε στη συγκατάβαση για την άλλη άποψη και πολλές φορές αυτή η συμπεριφορά δεν αναδείκνυε το μέγεθος των πολιτικών διαφοροποιήσεων με πολλαπλά θλιβερά αποτελέσματα.
Όμως η κρίση του καπιταλιστικού κόσμου είναι η ευκαιρία για τη δόμηση του νέου μοντέλου, κάτι που εμείς προσδοκούσαμε μέχρι στιγμής και τώρα πλέον μπορούμε να μιλάμε για αυτόν.
Δεν μένει παρά να συνειδητοποιήσουμε ότι αποτελούμε την κινητήριο δύναμη, μόνο που αυτή μας η ορμή θα πρέπει να γίνει δημιουργική για να συντονίσει την παραγωγή του έργου, όλων εκείνων των δυνάμεων και των εμπειριών που υπάρχουν ως γνώση και για μας.
Είναι ο κόπος και ο μόχθος των ανθρώπων που θυσίασαν τα όνειρα και τη δυναμική τους στο βωμό του υπαρκτού σοσιαλισμού, αλλά και εκείνων που ξόδεψαν τη ζωή τους στο μύλο της καπιταλιστικής ανάδρασης με τα «οφέλη» του καπιταλισμού να στρέφονται σαν μπούμερανγκ επάνω τους.
Η κινητήριος δύναμη είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, αυτός σώζει και σώνεται, αυτός δημιουργεί και απολαμβάνει, αυτός αφήνει παρακαταθήκες, αυτόν αξιοποιούμε όχι ως συντελεστή, ούτε ως κεφάλαιο, αλλά ως δημιουργική βάση κοινωνικής οικονομικής και πολιτικής δομής.
Στη διαχείριση των φράκταλ (ασύμμετρα δομημένων σχημάτων) της καπιταλιστικής νεότερης διαχείρισης δημιουργούμε τη συνεργασία των συμμετρικά συνεργαζόμενων κοινωνικών δομών με κέντρο βάρους τον ενεργό υπεύθυνο και υποψιασμένο πολίτη.
ΣΥΡΙΖΑ για τη συνεργασία και τη διαχείριση των νέων πολιτικοοικονομικών δομών.
ΣΥΡΙΖΑ για την κατάκτηση και την απόληξη του συστήματος στον πολιτικό διαχειριστή των συμμετρικά συνεργαζόμενων υποσυστημάτων.
ΣΥΡΙΖΑ για μια νέα κοινωνία χωρίς τις αγκυλώσεις του τι είναι και τι δεν είναι αριστερό.
Το δρόμο τον χάνεις επειδή κοιτάς διαρκώς γύρω και συζητάς με άσχετους περαστικούς, τον δρόμο δεν τον χάνεις ποτέ όταν ξέρεις από την αρχή πού θέλεις να φτάσεις και βαδίζεις συντονισμένα για να φτάσεις στο στόχο σου.
Βέβαια, υπάρχουν και πολλά ζητήματα καθημερινής τακτικής που ορθώνονται ως εμπόδια και καμιά φορά σε πάνε αλλού ή σε αναλώνουν και σε αποπροσανατολίζουν.
Είναι τα εμπόδια που χτίζουν οι αντίπαλοι, αυτοί που έχουν λόγο να βρίσκονται όπου και εμείς για να ευαγγελίζονται ότι αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ, μόνο θα μπορούσαμε να βρούμε ίσως τον καλύτερο διαχειριστή.
Οι απειλές για γενικευμένη πείνα, για κοινωνική αστάθεια, το αγκάθι του μεταναστευτικού, είναι μερικά από τα κρίσιμα ζητήματα που ο αντίπαλος προβάλλει για να υποσχεθεί στον πολύ κόσμο ένα εύτακτο μέλλον.
«Βέβαια, λυπούνται λίγο για τους δυστυχείς φτωχούς αλλά αυτό είναι το τίμημα για την ασφαλή διαβίωση υμών και ημών κ.λπ.».
Ας δούμε, όμως, τα κρίσιμα για το εκλογικό αποτέλεσμα και την ευρύτερη αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ.
Η εμπεριστατωμένη προβολή του δικού μας οικονομικού μοντέλου, των οικονομικών του παραμέτρων αλλά κυρίως οι προτάσεις και οι δράσεις μας για άμεση ανακούφιση των ασθενέστερων και το δυσεπίλυτο «από πού θα προκύψουν τα μέσα και τα λεφτά» είναι η αναγκαία και άμεση προτεραιότητά μας.
Στο θέμα αυτό η πρόταση πρέπει να είναι σαφής, συγκεκριμένη και να μην επιδέχεται παρερμηνείες.
Πρέπει να αποτελεί πρόταση ρήξης και αναδιάρθρωσης χωρίς να μιλά γενικά για μονοπώλια και θολές προσδοκίες για το πέρασμα των μέσων παραγωγής στο λαό, λες και υπάρχει περίπτωση να μας εκχωρηθεί η ευημερία .
Ο λαός πρέπει να ξέρει ότι αυτός θα είναι ο δημιουργός και ο διαχειριστής των οικονομικών δομών, ότι το βήμα δεν θα το κάνουν άλλοι για αυτόν, ότι αυτός θα δημιουργήσει το παράλληλο οικονομικό σύμπαν που θα τον καταστήσει κυρίαρχο.
Ο απεγκλωβισμός του από την πεπατημένη πρέπει είναι το αποτέλεσμα της αχθοφόρας ορμής του.
Το κόμμα είναι ο συντονιστής των κοινωνικών δομών πολιτικοοικονομικής διαχείρισης, με την πυραμίδα να απλώνετε διαρκώς σε σύμμετρες δομές που αποτελούν τη βάση της κοινωνικής λειτουργίας και συνοχής που αποτελούν και τη βάση του δικού μας μοντέλου.
Η ίδια η κοινωνία διαφυλάσσει την κοινωνική συνοχή και ασφάλεια, η συνεργασία φέρνει την κατανόηση στη διαφορά, την αναγέννηση των ιδεών και των ηθικών αξιών.
Η συνεργασία καταργεί την αντιπαλότητα και στρέφει ανταποδοτικά και δημιουργικά τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Το μεταναστευτικό ως επακόλουθο της κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού έρχεται και προσαυξάνει τα καθημερινά προβλήματα του μέσου γηγενή Έλληνα και η συσσώρευση τόσων εξαθλιωμένων μεταναστών σε μια βαλλόμενη οικονομία όπως η δική μας, βοηθά μόνον τον αντίπαλο.
Δεν έχουμε την πεποίθηση ότι δρούμε ως γηγενείς, με αποτέλεσμα τον κοινωνικό αποκλεισμό των μεταναστών. Όμως η κοινωνική συνοχή είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία και τη δόμηση των κοινωνικών οικονομικών πολιτικών δομών που θέλουμε να κατακτήσουμε.
Εάν και εφόσον και όσοι θα μπορέσουν να λειτουργήσουν μέσα στο πλαίσιο που η αναγκαιότητα θα επιτάξει θα αφομοιώσουν την αντίληψη και θα αποτελέσουν κομμάτι της.
Αυτό πρέπει να γίνει σαφές, ότι πλέον δεν θα μπορούν να λειτουργούν με το παραεμπόριο, τη μαύρη εργασία και δεν θα μπορούν να αποδίδουν τα οικονομικά οφέλη στα αφεντικά που τους πατρονάρουν και τους εκμεταλλεύονται.
Η προπαγάνδα των θέσεων για τη μαύρη εργασία το παραεμπόριο και την παντός είδους παρανομία θα κάνει πολλά αφεντικά να σκεφτούν σοβαρά ότι είναι ασύμφορο και επικίνδυνο να συνεχίσουν στον ίδιο χορό, προσβάλλοντας την αντίληψη μας και βάζοντας μας στο τσουβάλι της αντιπαράθεσης με τη Χρυσή Αυγή.
Ο καλός Χρυσαυγίτης, από ‘δω και μπρος, θα πρέπει να υποχρεωθεί σε αντιπαράθεση με τον εισαγωγέα των σύγχρονων δούλων, έτσι που να αποκαλυφθεί ποιος πραγματικά υποθάλπει την είσοδο των μεταναστών στη χώρα, ποιων τελικά τα συμφέροντα εξυπηρετούνται. Ήρθε ο καιρός να κατονομαστούν οι υπεύθυνοι και οι μεθοδεύσεις τους.
Πότε -μέχρι και σήμερα- ερευνήθηκε ένα τόσο καίριο ζήτημα;
Αναφερόμαστε στο μεταναστευτικό με τα δεδομένα των αιτίων που το προκαλούν και όχι με τα δεδομένα της προτίμησής τους στη χώρα μας και τις επιπτώσεις του στη καθημερινότητα και την κοινωνική συνοχή.
Αλήθεια, μου κάνει εντύπωση γιατί ένας μουσουλμάνος να προτιμάει την Ελλάδα και όχι την Τουρκία για χώρα διαμονής, με το δεδομένο ότι δεν είναι πολιτικός πρόσφυγας.
Επειδή όσο όμως υπάρχουν άστεγοι, εξαθλιωμένοι και προδομένοι Έλληνες θα υπάρχει και πρόσφορο έδαφος για τη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να αποκαλύπτει διαρκώς τα σχέδια των επιτηδείων και όσων έχουν ως στόχο μέσα από τη διάλυση κάθε είδους δικαιώματος, να αλώσουν αυτό τον τόπο.
Επειδή το τελευταίο ανάχωμα του καπιταλισμού είναι ο φασισμός, στις μέρες μας θα βιώσουμε την άνοδό του. Η δική μας ιστορική ευθύνη είναι μεγάλη αν μείνουμε μόνο στη στείρα αντιπαράθεση.
Με την ανάδειξη των αντιθέσεων μεταξύ τους θα απεγκλωβιστούμε και θα ασκήσουμε τη δική μας μεταναστευτική πολιτική.
Δεν είμαστε το αντίπαλο δέος της Χρυσής Αυγής, είμαστε το μέλλον ενός καλύτερου κόσμου.
Το μεταναστευτικό δεν πρέπει να είναι η αχίλλειος πτέρνα μας. Έχουμε αργήσει πολύ και ο εχθρός ανασυντάσσεται.
Ο αριστερός διεθνισμός δεν κάνει διαχείριση δούλων, είναι πολέμιος των δουλεμπόρων και δείχνει στον κάθε μετανάστη ξεχωριστά ότι τον περιμένει μια πατρίδα που είναι η δική του ώστε να παλέψει για αυτήν.
Εμείς εδώ δεχόμαστε, ασυζητητί, όσους θα ενταχθούν στο δικό μας πολιτικοοικονομικό μοντέλο και με γνώμονα τη διαφορετικότητά τους στη θρησκεία και τα ήθη τους, συνεισφέρουν στις δομές της κοινωνικής διαχείρισης, της συνεργασίας χωρίς το φανατισμό και την απαξίωση που βιώνουμε εκατέρωθεν και από μέρους των γηγενών αλλά και ίδιων των μεταναστών πολλές φορές, απέναντι στα δικά μας ήθη και τις δικές μας συμπεριφορές.
Η ιστορική ευθύνη του νέου ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστια, γιατί εύκολα μπορεί να χαθεί και να εξελιχθεί σε ένα εξωραϊσμένο ΠΑΣΟΚ ή, στην τελική, Δημοκρατική Αριστερά.
Εμείς δεν θέλουμε να στρέψουμε το τιμόνι αριστερά, εμείς είμαστε η Αριστερά του 21ου αιώνα, με όλα τα διδάγματα και τις παρακαταθήκες του παρελθόντος.
Έχουμε να αντιμετωπίσουμε το ψυχομαχητό του θηρίου που λέγεται παγκόσμιος καπιταλισμός, που για την επιβίωσή του και τη διατήρηση της εξουσίας του τρώει όπως ο Κρόνος τα παιδιά του (βλ. ΕΡΤ).
Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη δική μας απειρία όχι για τη διαχείριση του συστήματος αλλά για το στήσιμο και τη διαχείριση του δικού μας μοντέλου κοινωνικής αναδιάταξης .
Στην περίπτωσή μας δεν επιτρέπονται λάθη, πισωγυρίσματα και δικαιολογίες.
Το κρίσιμο των καταστάσεων επιβάλλει συντονισμό δυνάμεων, καθαρή εντολή σε κάθε τομέα, δράση και οι τυχόν επιβεβλημένοι πειραματισμοί να γίνονται με ακρίβεια εργαστηρίου.
Η εμπειρία μέσα από τις κινηματικές δράσεις δεν είναι από μόνη της ικανή συνθήκη για την υλοποίηση του εγχειρήματος του κοινωνικού μετασχηματισμού και στην περίπτωσή μας θα πρέπει να αξιοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις που διαθέτει ο παλαιός αλλά και ο νέος ΣΥΡΙΖΑ για την δημιουργία πυρήνων δράσης για την κοινωνική αναδόμηση.
Πρέπει, απαραίτητα, να γίνει δουλειά προς αυτήν την κατεύθυνση και όσον αφορά το νομικό πλαίσιο και την οργάνωση και την υλοποίηση των δράσεων.
Ο κόσμος, εφόσον δώσουμε διέξοδο και δει τα πρώτα αποτελέσματα, θα μας στηρίξει και θα πλαισιώσει τις δράσεις μας. Αρκεί να μην είναι ευκαιριακές και καθαρά ψηφοθηρικές.
Το άλλο μεγάλο έλλειμμα μας είναι η προπαγάνδα (κοινώς marketing) των θέσεων και των δράσεών μας.
Εδώ το πρόβλημα είναι τεράστιο και επειδή φυσικά δεν λύνεται μέσω των καναλαρχών, μόνη διέξοδος είναι η σύσταση αυτοδιαχειριζόμενου φορέα από τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Ο φορέας μπορεί να έχει πανελλήνια εμβέλεια, όπως αυτή της ΕΡΤ.
Δεν γνωρίζω πόσοι από εμάς συμμερίζονται τα γραφόμενα, για τη βοήθεια στη διαμόρφωση του επισκέπτεσθαι θα επιθυμούσα την σκέψη των υπολοίπων, προκειμένου να ξεκινήσουμε την υλοποίηση της διαμόρφωσης του δικού μας γίγνεσθαι.
