Η Ράνια παντρεύτηκε πριν δέκα χρόνια τον Ουισάμ, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά. Παρ’ όλες τις δυσκολίες που προκαλούσε ο διαρκής αποκλεισμός, άρχισαν προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η τρίτη προσπάθεια ήταν επιτυχής, και στις 13 Οκτωβρίου 2023 –σχεδόν μία εβδομάδα μετά την επιχείρηση «Κατακλυσμός στο αλ-Άκσα»– η Ράνια Αμπού Άνζα γέννησε δίδυμα: ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι. Προκειμένου να διασφαλίσουν την επιβίωση των νεογέννητων καθώς εντεινόταν η σφαγή, οι γονείς κατέφυγαν σε σπίτι συγγενών στο νοτιότατο άκρο της Γάζας, τη Ράφα – η οποία κηρύχθηκε ασφαλής, υποτίθεται, ζώνη από το ίδιο το Ισραήλ, σε αντίθεση με τη βόρεια Γάζα ή το γειτονικό Χαν Γιουνίς, που έχουν σε μεγάλο βαθμό ισοπεδωθεί.
Τα μεσάνυχτα του περασμένου Σαββάτου, πριν ξημερώσει η Κυριακή, το σπίτι της οικογένειας Αμπού Άνζα στην «ασφαλή» Ράφα, όπου ζούσαν 35 άνθρωποι, όλοι άμαχοι, έγινε στόχος του κατοχικού στρατού. Το πλήγμα ισοπέδωσε το οίκημα: 14 άνθρωποι πέθαναν επιτόπου, κι άλλοι 9 «αγνοούνται», θαμμένοι κάτω από τα ερείπια. Από τα 35 μέλη της οικογένειάς, επιβίωσαν τα 11. Τα δίδυμα μωρά της Ράνια, και ο σύζυγός της, δεν ήταν ανάμεσά τους. Η μάνα ξύπνησε από την έκρηξη, και είχε ακόμη στην αγκαλιά της τα δύο βρέφη – αλλά ήταν νεκρά. «Ο πατέρας τους τα πήρε μαζί του. Γιατί δεν πήρε κι εμένα;» μονολογούσε η Ράνια Αμπού Άνζα καθώς οι επιζήσαντες μάταια επιχειρούσαν να αποσπάσουν από την αγκαλιά της τα δίδυμα… Η Ράνια έχασε επίσης μια αδελφή, μια έγκυο ξαδέλφη, έναν ανιψιό, και άλλους συγγενείς: από τους 14 επιβεβαιωμένους νεκρούς, οι 6 ήταν παιδιά και οι 4 γυναίκες.
Το πρόβλημα του παρόντος
Θα περάσουν δεκαετίες, και χιλιάδες τέτοιες ιστορίες θα στοιχειώνουν τη μνήμη των θυμάτων – ίσως και κάποιων εκ των θυτών, αν ποτέ πληροφορηθούν τι ακριβώς έκαναν. Διότι μέχρι στιγμής τα θύματα της εθνοκάθαρσης-γενοκτονίας είναι «αόρατα» όσον αφορά τα ισραηλινά ΜΜΕ και γενικότερα την ισραηλινή κοινωνία. Αυτά όμως είναι προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν στο μέλλον οι αρμόδιοι επιστήμονες. Το πρόβλημα του παρόντος είναι ότι αυτό που συνέβη στη Ράνια δεν είναι ένα μεμονωμένο «ατυχές γεγονός». Ούτε μια ανεπιθύμητη «παράπλευρη απώλεια». Είναι απλά μια επιπλέον μικρή ψηφίδα που συμπληρώνει το δραματικό μωσαϊκό της παλαιστινιακής καθημερινότητας. Μπορεί το Διεθνές Δικαστήριο σχεδόν ομόφωνα να απαίτησε από το Ισραήλ συγκεκριμένη συμπεριφορά, αλλά πλέον ακόμη και από τη μακρινή Χάγη πρέπει να είναι ορατό το πού πέταξε η κυβέρνηση Νετανιάχου τη συγκεκριμένη απόφαση.
Και τι κάνουν οι αξιοσέβαστοι δικαστές της Χάγης, που υποτίθεται αποτελούν το ανφάν γκατέ της διεθνούς νομιμότητας; Ενδεχομένως τα πάντα, εκτός από το αυτονόητο: να ζητήσουν λογαριασμό από το Ισραήλ. Και φυσικά να απαιτήσουν, έστω και με τραγική καθυστέρηση, άμεση εκεχειρία και απρόσκοπτη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Πόσο μάλλον που οι εκπρόσωποι της αιματοβαμμένης κατοχής τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα: μιλώντας για το συγκεκριμένο πλήγμα, που έγινε γνωστό και στα Δυτικά ΜΜΕ κι έκανε αρκετούς να νιώσουν άβολα, ο εκπρόσωπος των δολοφόνων δήλωσε ότι «ακολουθούμε το διεθνές δίκαιο και λαμβάνουμε όσες προφυλάξεις μπορούμε για να μετριάσουμε τη βλάβη των αμάχων»… Παρόμοια άχρωμη, άοσμη και εν τέλει απανθρωποποιητική φρασεολογία χρησιμοποιούσαν και οι ναζί στα ραπόρτα τους.
Και στη Δυτική Όχθη
Στο μεταξύ και οι Παλαιστίνιοι της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ και της Δυτικής Όχθης υπόκεινται μια διαρκή κλιμάκωση της δολοφονικής μανίας του ισραηλινού στρατού και των ακροδεξιών εποίκων. Οι ισραηλινοί εισβάλλουν ακόμη και στη Ραμάλα, όπου εδρεύει η δοτή Παλαιστινιακή Αρχή (η κυβέρνηση της οποίας έσπευσε να παραιτηθεί, κατ’ απαίτηση του Μπλίνκεν, ώστε να διευκολύνει τις σχεδιαζόμενες «μεταπολεμικές διευθετήσεις»!). Σε πόλεις και χωριά προβαίνουν σε μαζικές συλλήψεις, ανατινάζουν σπίτια «υπόπτων», και σκοτώνουν δίχως δεύτερη σκέψη. Από τα δεκάδες θύματα αυτής της εβδομάδας στη Δυτική Όχθη, πολλά εκ των οποίων παιδιά (στρατιώτες και έποικοι προνομοποιούν πλέον τη στοχοποίηση παιδιών), χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του 10χρονου Μοχάμαντ αλ-Νατζάρ, που πυροβολήθηκε απευθείας στο κεφάλι στη Ναμπλούς επειδή πετούσε πέτρες σε ισραηλινό τεθωρακισμένο. Ή του 13χρονου Μοχάμαντ Χάλεντ, που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από ελεύθερο σκοπευτή κοντά στο τείχος που χωρίζει τον προσφυγικό καταυλισμό Τζαλαζόν από τον παράνομο εποικισμό Μπέιτ Ελ.
Ο κατάλογος είναι μακρύς και πάντα ανοιχτός για νέες καταγραφές: από τους 424 δολοφονημένους Παλαιστίνιους του τελευταίου πενταμήνου στη Δυτική Όχθη, οι 113 είναι (ήταν…) παιδιά. Κάθε πτυχή του θρασύδειλου κατοχικού αφηγήματος περί «δικαιώματος στην αυτοάμυνα» και «σεβασμού του διεθνούς δικαίου» έχει κουρελιαστεί – κι ας εξακολουθούν οι Μπάιντεν και Σία να παριστάνουν ότι δεν υπέπεσε στην αντίληψή τους. Η Ιστορία έχει ήδη σημειώσει ότι αυτοί εξακολουθούν καθημερινά να ανανεώνουν το οπλοστάσιο και τα ταμεία του γενοκτονικού και ρατσιστικού Ισραήλ.
Παραδοχές των ισραηλινών ΜΜΕ
Αυτήν την εβδομάδα νέα δημοσιεύματα όχι φιλοπαλαιστινιακών ΜΜΕ, αλλά ισραηλινών εφημερίδων και ειδησεογραφικών υπηρεσιών, επιβεβαιώνουν ότι τα περισσότερα θύματα της 7ης Οκτωβρίου προκλήθηκαν από τα αδιάκριτα πυρά των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων – που είχαν αφηνιάσει επειδή πιάστηκαν στον ύπνο, και από ένα σημείο και πέρα στόχευαν συνειδητά ισραηλινούς αμάχους ελπίζοντας ότι έτσι θα πετύχουν και Παλαιστίνιους μαχητές. Αυτό συνέβη τόσο και στο περίφημο φεστιβάλ Νόβα, όσο και σε μια σειρά ισραηλινούς εποικισμούς όπου είχαν διεισδύσει Παλαιστίνιοι μαχητές.
Μεταξύ άλλων, πρόσφατο δημοσίευμά της ιστορικής ισραηλινής εφημερίδας Γιεντότ Αχρονότ αναφέρει ότι στο φεστιβάλ «οι τρομοκράτες της Χαμάς μπήκαν στο πλήθος ώστε να μην τους ξεχωρίζουν οι πιλότοι των ελικοπτέρων, ωσότου αυτοί απελευθερώθηκαν από κάθε περιορισμό [sic!] και χρησιμοποίησαν βαρύ οπλισμό», χτυπώντας αδιάκριτα εναντίον του πλήθους. Μια σειρά φωτογραφίες δείχνουν δεκάδες απανθρακωμένα αυτοκίνητα που έχουν στοιβαχτεί σε υπαίθριο χώρο έξω από την πόλη Νετιβότ: ήταν τα αυτοκίνητα αυτών που είχαν πάει στο φεστιβάλ και χτυπήθηκαν από τα ισραηλινά ελικόπτερα Απάτσι. Όχι ότι έχει και πολύ σημασία: ακόμη κι αν ήταν 100% αληθινά όλα όσα ισχυρίστηκε με θράσος η ισραηλινή και Δυτική προπαγανδιστική μηχανή τις πρώτες μέρες της σύγκρουσης (που δεν ήταν, και γι’ αυτό τα κατάπιαν ένα-ένα καθώς η αλήθεια ερχόταν στο φως), τίποτα δεν δικαιολογεί την εθνοκάθαρση και τη γενοκτονία. Όπως τίποτα δεν δικαιολογεί την κατοχή και τον θεσμοποιημένο ρατσισμό. Ούτε, φυσικά, τη διεθνή συνενοχή στο συνεχιζόμενο έγκλημα – διότι δίχως αυτήν το πρόβλημα θα είχε λυθεί προ πολλού.
Δυστοπία εδώ και τώρα
Σε σίριαλ ή ταινίες επιστημονικής φαντασίας εμφανίζονται συχνά κάποια «έξυπνα» ρομποτοειδή-δολοφόνοι που κυνηγούν και σκοτώνουν τους Ανθρώπους. Πλέον όμως η δυστοπία έχει μεταφερθεί στην πραγματική ζωή, και η Γάζα είναι το κατ’ εξοχήν πεδίο εφαρμογής της.
Πέρα από τα μαχητικά-βομβαρδιστικά drones, ή και τα μη επανδρωμένα επίγεια τεθωρακισμένα οχήματα, που ούτως ή άλλως «διαπρέπουν» σε πολλά μέτωπα, η Γάζα έχει ένα διόλου ζηλευτό προνόμιο: είναι το πειραματόζωο των κατασκευαστών και δοκιμαστών όπλων υψηλής τεχνολογίας.
Την περασμένη εβδομάδα η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz έγραφε ότι οι «Ισραηλινές Δυνάμεις Αυτοάμυνας» δοκιμάζουν στις μάχες της Γάζας τη χρήση στρατιωτών-ρομπότ και σκύλων-ρομπότ. Οι τελευταίοι, μάλιστα, είναι έτοιμοι να υποδεχθούν και πολυβόλα, ενώ ήδη δοκιμάζεται και η χρήση Τεχνητής Νοημοσύνης, ώστε αυτά τα ρομπότ να λειτουργούν πιο «αυτόνομα» σε συνθήκες μάχης.
Οι ισραηλινοί εξάλλου έχουν ήδη μετασκευάσει τα παραδοσιακά μικρά drones, που πωλούνται ακόμα και σε καταστήματα, προσαρμόζοντας πάνω τους πολυβόλα. Αυτά τα μετασκευασμένα drones-πολυβόλα χρησιμοποιούνται ήδη ευρέως με μεγάλη «επιτυχία» στη Γάζα: πολλαπλασιάζονται οι μαρτυρίες για τη φονική χρήση τους όχι μόνο εναντίον μαχητών της Αντίστασης, αλλά και αμάχων που κρύβονται σε σημεία τα οποία θεωρούνται εν δυνάμει επικίνδυνα για τους «ανθρώπινους» στρατιώτες.
Το κατάφεραν κι αυτό οι ισραηλινοί: να ζωντανέψουν τους πιο δυστοπικούς εφιάλτες του Ανθρώπου! Στη φωτογραφία, δύο βερσιόν του ρομποτόσκυλου Vision 60: αριστερά η αμερικανική εκδοχή, που ήδη φέρει πολυβόλο, και δεξιά μια αντίστοιχη ισραηλινή, με έξτρα drone. Κατασκευάζεται από κοινοπραξία της ισραηλινής εταιρίας Robotican και του Τμήματος Έρευνας και Ανάπτυξης του ισραηλινού στρατού, και ήδη χρησιμοποιείται «με μεγάλη επιτυχία» στη σφαγή της Γάζας…
