του Γιώργου Κυριακού
Ο Δρόμος έχει αναφερθεί συχνά στην Organizata Politike, μια νεανική αλβανική συλλογικότητα που αποτελούσε μια διακριτή φωνή ενάντια στο κατεστημένο. Πρόσφατα παρουσίασε και τη μετεξέλιξή της στο κόμμα Lëvizja BASHKË («Κίνημα ΜΑΖΙ»)*, που έδωσε εκλογική μάχη με τους ολιγάρχες των Τιράνων και εξασφάλισε μια έδρα στο Δημοτικό Συμβούλιο της αλβανικής πρωτεύουσας. Ο πυρήνας τους είχε ήδη αποκτήσει επαφές με τμήματα της ελλαδικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, συμμετείχε σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ, και έχει πολύ καλές σχέσεις με το ΜέΡΑ25. Σε ό,τι μας αφορά, θα συνεχίσουμε να προβάλλουμε κάθε τίμια και αγωνιστική φωνή στα βασανισμένα μας Βαλκάνια, παρά τυχόν επιμέρους διαφωνίες. Έχοντας αποσαφηνίσει έτσι τη στάση μας για τέτοιες αξιόλογες (και σπάνιες στον βαλκανικό χώρο) προσπάθειες, ας δούμε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία όσον αφορά τη γραμμή του Lëvizja BASHKË – κι έπειτα ας τη συγκρίνουμε με τη γραμμή ελλαδικών συλλογικοτήτων σε αντίστοιχα θέματα.
Η στάση των Αλβανών φίλων…
Το Lëvizja BASHKË λοιπόν:
1) Έλαβε θέση υπέρ της κοσοβάρικης κυβέρνησης στην πρόσφατη διαμάχη της με το σερβικό στοιχείο, και υποστήριξε τον Κοσοβάρο πρωθυπουργό Άλμπιν Κούρτι.
2) Αντίθετα, για την αδίστακτη αυταρχική εκτροπή στη Χιμάρα και την προφυλάκιση των Μπελέρη-Κοκαβέση, απέφυγε να πάρει θέση.
3) Στη γενική του διακήρυξη δεν διατυπώνει θέσεις για την ελληνική μειονότητα της Αλβανίας, ούτε για τις άλλες μειονότητες.
Με άλλα λόγια, το Lëvizja BASHKË:
– Συσπειρώνει έναν κόσμο που ποτέ δεν θα «έκραζε» την Αλβανία ως ιμπεριαλιστική χώρα (παρόλο που αυτή συμμετέχει σε όλους τους πολέμους της Νέας Τάξης).
– Δεν θα κατήγγελλε ποτέ τη χώρα του για μεγαλοϊδεατισμό και αλυτρωτισμό (παρόλο που η Κρατική Ακαδημία Ιστορίας έχει για οδηγό τον χάρτη της Μεγάλης Αλβανίας του 1878: ξεκινά από το σερβικό Πρέζεβο, περιλαμβάνει όλο το Κόσοβο, τη σημερινή Αλβανία και τα εδάφη της αλβανικής μειονότητας στα Σκόπια, και φτάνει στην Κέρκυρα και σε εδάφη της Ηπείρου και της Μακεδονίας…).
– Δεν θα μπορούσε ποτέ να συνθηματολογήσει στο στιλ «Η Αλβανία να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς» ή «Αλβανοί είστε και φαίνεστε».
– Δεν καταγγέλλει τους Αλβανούς συμπολίτες του ως μουσουλμανοταλιμπάν, δεν κάνει κάποια προσπάθεια προστασίας για τους πρόσφυγες που διαμένουν στην Αλβανία και, ενώ έχει θέσει το γυναικείο ζήτημα, δεν καταγγέλλει τη χώρα του για μισογυνισμό. Στις σχέσεις δε με την ελλαδική εξωκοινοβουλευτική αριστερά και με το ΜέΡΑ25, τους ζητά να στέκονται στο πλάι των Αλβανών μεταναστών.
…και η στάση των Ελλήνων ομοϊδεατών τους
Γνωρίζοντας τα παραπάνω, γίνεται δύσκολο να πιστέψουμε ότι κάποτε η ελλαδική αριστερά και αναρχία θα συμπεριφερθούν με τρόπο αντίστοιχο. Δηλαδή ότι:
1) Θα ανεχτούν ελληνικές σημαίες και συνθήματα πατριωτικά (όπως κάνει το Lëvizja BASHKË για τα αντίστοιχα αλβανικά), χωρίς να κάψουν, να προσβάλουν ή να προπηλακίσουν.
2) Θα ξεκινήσουν επαφές με ομοϊδεάτες σε γειτονικές χώρες ζητώντας τους να ασχοληθούν με την προστασία και τα δικαιώματα π.χ. της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία.
3) Θα αγωνιστούν για την επανένωση της Κύπρου χωρίς διχοτομικά-διζωνικά σχέδια (αντίθετα, υποστηρίζουν τέτοια σχέδια…) και θα άρουν τις διατυπώσεις περί ιμπεριαλιστικής Ελλάδας.
4) Θα σέβονται τις παραδόσεις του λαού στον οποίο ανήκουν (αλλά… δεν επιθυμούν να ανήκουν) και θα κατανοήσουν ότι συνθήματα όπως «Ο λαός σώζει τον λαό» δεν μπορεί να είναι μόνο μια ταξική ατάκα για ξεκάρφωμα, αλλά θα έπρεπε να σημαίνουν και αδελφοποίηση με τον ελληνισμό της Κύπρου και της Βόρειας Ηπείρου.
5) Θα καταγγείλουν π.χ. την κρατικά ενορχηστρωμένη δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα (αντί να λένε «ένας φασίστας λιγότερος»…), θα απαιτήσουν την παύση των διώξεων εναντίον εκπροσώπων της μειονότητας (βλ. περίπτωση Μπελέρη-Κοκαβέση), και γενικά θα ασχοληθούν με τέτοια ζητήματα με τρόπο ανάλογο των Αλβανών φίλων.
***
«Σὲ σᾶς ἀνήκει ἡ ἀπόφαση / Δὲ σᾶς ζητοῦμε πιὰ νὰ πάψετε / Τὶς ἀσχολίες σας, νὰ διακόψετε τὴ ζωή σας / Τὶς προσφιλεῖς ἐφημερίδες σας· τὶς συζητήσεις /Στὸ κουρεῖο· τὶς Κυριακές σας στὰ γήπεδα. / Μιὰ λέξη μόνο. Ἐμπρὸς λοιπόν: / Εἶστε ὑπὲρ ἢ κατά; / Σκεφθεῖτε το καλά. / Θὰ περιμένω.»
Μανόλης Αναγνωστάκης («Ἡ ἀπόφαση»)
* Τα Τίρανα έχουν καταληφθεί από μια πολιτική, ολιγαρχική και μαφιόζικη αλυσίδα (φύλλο 635).
