Συμπολίτες, Ελληνίδες και Έλληνες που πλημμυρίζετε τις πλατείες. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα ήθελα να είμαι ανάμεσά σας, δίπλα σας, αν τουλάχιστον μπορείτε να εγγυηθείτε την ασφάλεια και σωματική μου ακεραιότητα. Θα ήθελα να διαδηλώνω μαζί σας. Θα ήθελα να στήσω κι εγώ τη σκηνή μου στο Σύνταγμα, να παρκάρω το ποδήλατό μου δίπλα στα δικά σας. Γιατί κι εγώ, είμαι όχι μόνο ένας αντιεξουσιαστής της εξουσίας, αλλά κι ένας αγανακτισμένος. Είμαι αγανακτισμένος με χίλια δυο πράγματα.
Είμαι αγανακτισμένος με τη μαμά μου, που λύσσαξε να γίνω πρωθυπουργός και να διαχειριστώ όλα αυτά τα σκατά. Είμαι αγανακτισμένος με τον πατέρα μου που ίδρυσε αυτό το άθλιο κόμμα που με τόσο κόπο προσπαθώ να διαλύσω. Είμαι αγανακτισμένος με τον παππού μου γιατί έφερε μεν τους Άγγλους στο Σύνταγμα το ’44, αλλά δεν σκέφτηκε να εγκαταστήσει και το ΔΝΤ, που μόλις είχε ιδρυθεί. Είμαι αγανακτισμένος με τον αδελφό μου, τον Νίκο που όλο που παίρνει το «Εμπραέρ» και στο τέλος εγώ δεν θα βρίσκω ούτε ελικόπτερο. Είμαι αγανακτισμένος και με τον αδελφό μου τον Αντρίκο, που μια χαρά την έχει βρει φυτεύοντας φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες στην Ευρώπη, ενώ εγώ ολοκληρώνω το έργο της οικογένειας.
Εννοείται πως είμαι αγανακτισμένος μ’ αυτή τη χώρα, την πιο διεφθαρμένη χώρα του κόσμου. Είμαι αγανακτισμένος μ’ αυτή την κοινωνία, την ανεπίδεκτη μεταρρυθμίσεων και αλλαγών. Είμαι αγανακτισμένος που ενώ ο Τιτανικός βυθίζεται, δεν μ’ αφήνουν να σώσω τουλάχιστον την πρώτη θέση – τι κακό έχει αυτό εξάλλου; Κι ο Νώε την οικογένειά του έσωσε, κι ένα ζευγάρι από κάθε είδος.
Θέλω ν’ αλλάξω αυτή τη χώρα και δεν μ’ αφήνουν. Να της αλλάξω τα φώτα. Και τα υδραυλικά και όλα τα ηλεκτρικά, και τα έπιπλα, τα κινητά και τα ακίνητα. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που πουλάω όλη την οικοσκευή, μαζί με το οικόπεδο και το κτίσμα. Δεν είναι το τέλος του κόσμου. Μια απλή ανακαίνιση είναι.
Αλλά παραμένω αγανακτισμένος με όσους δεν με καταλαβαίνουν και δεν με βοηθούν. Με τον Σαμαρά που διαφωνεί με την πώληση της οικοσκευής. Και τον ρωτώ: τι θα την κάνουμε την οικοσκευή, αφού θα έχουμε δώσει το σπίτι; Θα την πάρουμε στα αντίσκηνα του Συντάγματος;
Είμαι αγανακτισμένος με τους υπουργούς μου που κάνουν λευκή απεργία. Ένας Παπακωνσταντίνου δεν φέρνει την άνοιξη, πόσο μάλλον το καλοκαίρι. Είμαι αγανακτισμένος με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που κρύβονται, δεν υπερασπίζονται τη σωτηρία της πατρίδας. Είμαι αγανακτισμένος με τους κερδοσκόπους που δεν περιμένουν να κλείσουμε το νέο Μνημόνιο πριν επιτεθούν στα spreads και στα CDS, με τους τραπεζίτες που προβοκάρουν το deal. Γιατί βιάζονται; Μαζί τα φάγαμε, μαζί θα τα ξαναφάμε.
Κι επειδή δεν θέλω να κολακεύω κανέναν, είμαι αγανακτισμένος και με τους ανέργους που επιμένουν να παίρνουν το επίδομα ανεργίας, με τους δημοσίους υπαλλήλους που θέλουν να πληρώνονται, με τους συνταξιούχους που δυσφορούν γιατί τους κόβουμε τις συντάξεις, με τους μισθωτούς που δεν έχουν ήδη προσφέρει εθελοντικά τον 13ο και τον 14ο μισθό, με τα ρετιρέ των ΔΕΚΟ που διαμαρτύρονται γιατί τις πουλάμε, με τους καταναλωτές που αγανακτούν με την αύξηση του ΦΠΑ, με τους φορολογούμενους που ενώ βουλιάζουν τα έσοδα απαιτούν την επιστροφή φόρου.
Όπως βλέπετε, αγαπητοί συναγανακτισμένοι, έχω κάθε λόγο να είμαι ανάμεσά σας. Κι είμαι αποφασισμένος να βρεθώ ανάμεσά σας. Να κατασκηνώσω μαζί σας. Αλλά όχι στο Σύνταγμα. Έχει μπει υποθήκη. Θα πάμε κάπου αλλού. Όχι απαραίτητα εντός Ελλάδας, γιατί όλη είναι υποθήκη. Αλλά, μην ανησυχείτε. Όταν βγούμε απ’ αυτή την περιπέτεια, όταν θα έχουμε σώσει πια την πατρίδα, θα αγοράσουμε άλλη. Λεφτά θα υπάρχουν.
Εννοείται πως είμαι αγανακτισμένος μ’ αυτή τη χώρα, την πιο διεφθαρμένη χώρα του κόσμου. Είμαι αγανακτισμένος μ’ αυτή την κοινωνία, την ανεπίδεκτη μεταρρυθμίσεων και αλλαγών. Είμαι αγανακτισμένος που ενώ ο Τιτανικός βυθίζεται, δεν μ’ αφήνουν να σώσω τουλάχιστον την πρώτη θέση – τι κακό έχει αυτό εξάλλου; Κι ο Νώε την οικογένειά του έσωσε, κι ένα ζευγάρι από κάθε είδος.
Θέλω ν’ αλλάξω αυτή τη χώρα και δεν μ’ αφήνουν. Να της αλλάξω τα φώτα. Και τα υδραυλικά και όλα τα ηλεκτρικά, και τα έπιπλα, τα κινητά και τα ακίνητα. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που πουλάω όλη την οικοσκευή, μαζί με το οικόπεδο και το κτίσμα. Δεν είναι το τέλος του κόσμου. Μια απλή ανακαίνιση είναι.
Αλλά παραμένω αγανακτισμένος με όσους δεν με καταλαβαίνουν και δεν με βοηθούν. Με τον Σαμαρά που διαφωνεί με την πώληση της οικοσκευής. Και τον ρωτώ: τι θα την κάνουμε την οικοσκευή, αφού θα έχουμε δώσει το σπίτι; Θα την πάρουμε στα αντίσκηνα του Συντάγματος;
Είμαι αγανακτισμένος με τους υπουργούς μου που κάνουν λευκή απεργία. Ένας Παπακωνσταντίνου δεν φέρνει την άνοιξη, πόσο μάλλον το καλοκαίρι. Είμαι αγανακτισμένος με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που κρύβονται, δεν υπερασπίζονται τη σωτηρία της πατρίδας. Είμαι αγανακτισμένος με τους κερδοσκόπους που δεν περιμένουν να κλείσουμε το νέο Μνημόνιο πριν επιτεθούν στα spreads και στα CDS, με τους τραπεζίτες που προβοκάρουν το deal. Γιατί βιάζονται; Μαζί τα φάγαμε, μαζί θα τα ξαναφάμε.
Κι επειδή δεν θέλω να κολακεύω κανέναν, είμαι αγανακτισμένος και με τους ανέργους που επιμένουν να παίρνουν το επίδομα ανεργίας, με τους δημοσίους υπαλλήλους που θέλουν να πληρώνονται, με τους συνταξιούχους που δυσφορούν γιατί τους κόβουμε τις συντάξεις, με τους μισθωτούς που δεν έχουν ήδη προσφέρει εθελοντικά τον 13ο και τον 14ο μισθό, με τα ρετιρέ των ΔΕΚΟ που διαμαρτύρονται γιατί τις πουλάμε, με τους καταναλωτές που αγανακτούν με την αύξηση του ΦΠΑ, με τους φορολογούμενους που ενώ βουλιάζουν τα έσοδα απαιτούν την επιστροφή φόρου.
Όπως βλέπετε, αγαπητοί συναγανακτισμένοι, έχω κάθε λόγο να είμαι ανάμεσά σας. Κι είμαι αποφασισμένος να βρεθώ ανάμεσά σας. Να κατασκηνώσω μαζί σας. Αλλά όχι στο Σύνταγμα. Έχει μπει υποθήκη. Θα πάμε κάπου αλλού. Όχι απαραίτητα εντός Ελλάδας, γιατί όλη είναι υποθήκη. Αλλά, μην ανησυχείτε. Όταν βγούμε απ’ αυτή την περιπέτεια, όταν θα έχουμε σώσει πια την πατρίδα, θα αγοράσουμε άλλη. Λεφτά θα υπάρχουν.
ΚΙΜΠΙ
[email protected]
[email protected]
Σχόλια
