Την επαύριο του Β΄ γύρου των πρόωρων βουλευτικών εκλογών, στον οποίο το Νέο Λαϊκό Μέτωπο αναδείχθηκε πρώτη δύναμη σε έδρες(1), ο Μελανσόν δήλωνε σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι LCI: «Θα έχουμε το όνομα του υποψήφιου πρωθυπουργού αυτήν την εβδομάδα». Έκτοτε πέρασαν σχεδόν δύο εβδομάδες, αλλά το Μέτωπο δεν μπορεί να καταλήξει σε υποψήφιο. Αυτό ας μην προξενεί έκπληξη: είναι κοινό μυστικό ότι συγκολλητική ουσία της ταχύτατης συγκρότησης του Νέου Λαϊκού Μετώπου (μετά την προκήρυξη πρόωρων εκλογών από έναν Μακρόν βαριά ταπεινωμένο στις ευρωκάλπες) ήταν, για κάθε συνιστώσα του, η επιδίωξη απόσπασης όσο το δυνατόν περισσότερων εδρών στη νέα βουλή. Κατά τα άλλα, το Μέτωπο είναι «ένας ασταθής και μάλλον θνησιγενής εκλογικίστικος συνασπισμός, χωρίς ενιαίο “πρόσωπο” και πραγματική ενότητα (οι όψιμοι σύμμαχοι του Μελανσόν δεν κρύβουν την απέχθειά τους γι’ αυτόν), με ένα μάλλον οικονομίστικο πρόγραμμα από το οποίο έχουν εξαφανιστεί οι “ακραίες” πολιτικές της Ανυπότακτης Γαλλίας όσον αφορά τον πόλεμο, το ΝΑΤΟ κ.λπ.»(2).
Ο ενθουσιασμός νεολαιίστικων και λαϊκών στρωμάτων για την έστω και όπως-όπως συγκρότηση ενός τρίτου πόλου που διεκδικούσε τη διακυβέρνηση ήταν βέβαια υπαρκτός. Αλλά και πλήρης ψευδαισθήσεων, οι οποίες καλλιεργήθηκαν και από τον Μελανσόν. Όλα αυτά αποτυπώνονταν στο άνευρο πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου, όπως και στην αδυναμία των συνιστωσών του να ορίσουν έναν υποψήφιο πρωθυπουργό, αφού οποιοσδήποτε προτεινόταν από την Ανυπότακτη Γαλλία αυτομάτως αποκλείονταν από τους «σοσιαλιστές». Οι τελευταίοι εξάλλου πρωτοστάτησαν στις «πρώιμες» διεργασίες με το μακρονικό στρατόπεδο – δηλαδή τις διερευνητικές επαφές μεταξύ υποτιθέμενων αντιπάλων, που αθόρυβα είχαν αρχίσει πριν καν τον Α΄ γύρο. Διότι τόσο το μακρονικό μπλοκ όσο και οι «μετριοπαθείς» συνιστώσες του Μετώπου έβρισκαν κοινό τόπο σε έναν διπλό στόχο: να αποτραπεί μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Λεπέν, και ταυτόχρονα να ξεδοντιαστεί ο «ακραίος λαϊκιστής» Μελανσόν.
Μετά τον Α΄ γύρο ενεργοποιήθηκε πλήρως η κλασική και σωτήρια για τις συστημικές δυνάμεις παγίδα: ο φασιστικός μπαμπούλας. Το δοκιμασμένο κόλπο του «ρεπουμπλικανικού κανόνα», που επιτάσσει την ψήφιση οποιουδήποτε υποψηφίου βρίσκεται απέναντι σε ακροδεξιό, έπιασε – για νιοστή φορά. Οι ηγεσίες της αριστεράς διακήρυξαν ότι το μισητό από ευρύτατα πληβειακά στρώματα «ακραίο κέντρο» δεν είναι πια ο βασικός αντίπαλος. Τη θέση του πήρε η Λεπέν. Έτσι οι δυνάμεις που έχουν συσπειρωθεί στην Ανυπότακτη Γαλλία «απέσυραν όλους τους υποψηφίους τους που είχαν προκριθεί στις τριγωνικές αναμετρήσεις σε τρίτη θέση, υπέρ των μακρονικών ή κεντροδεξιών υποψηφίων. Και το έπραξαν μονομερώς! Διότι ηγετικά στελέχη του μακρονικού στρατοπέδου, καθώς και η πάλαι ποτέ γκολική κεντροδεξιά, προέβαλαν ανοιχτά το σύνθημα “ούτε Λεπέν, ούτε Μελανσόν”»(3). Με άλλα λόγια, η Ανυπότακτη Γαλλία συντάχθηκε με το λεγόμενο δημοκρατικό τόξο, παρόλο που αυτό (άλλοι ηγέτες του το λένε ρητά, άλλοι άρρητα) δεν τη θεωρεί δημοκρατική δύναμη…
Το αποτέλεσμα αυτής της γραμμής παρήγαγε θαύματα: η μακράν πρώτη σε ψήφους και ποσοστό Εθνική Συσπείρωση αναδείχθηκε τρίτη σε έδρες, με νικητή (σε αριθμό βουλευτών) το Νέο Λαϊκό Μέτωπο. Μέσα στη χαρά, «ξεχάστηκε» το γεγονός ότι το τσαλακωμένο μακρονικό μπλοκ και οι κεντροδεξιοί απέσπασαν συνολικά 230 έδρες – και φυσικά αναθάρρησαν. Αναθάρρησαν τόσο ώστε ο Μακρόν να δηλώνει ότι δεν θα ορίσει πρωθυπουργό όποιον κι όποιον (δηλαδή ένα πρόσωπο που θα έχει προταθεί από τους «Ανυπότακτους»), αλλά κάποιον που μπορεί να εκπροσωπήσει μια συνεννόηση μεταξύ των μετριοπαθών του Μετώπου και των δικών του! Πάνε έτσι περίπατο οι συνταγματικοί κανόνες της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, κι ο Μελανσόν αναγκάζεται να κατηγορήσει τον Μακρόν ότι συμπεριφέρεται ως απόλυτος μονάρχης. Δικαίως ζητά από τον πρόεδρο μιας μειοψηφίας να σεβαστεί το εκλογικό αποτέλεσμα. Όμως έχει κι ο Μακρόν ένα επιχείρημα: μου ζητάτε να ορίσω πρωθυπουργό από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, αλλά δεν λέτε ποιον!
Ας αναδιατυπώσουμε λοιπόν την αρχική διαπίστωση, με αφορμή την αδυναμία πρότασης υποψήφιου πρωθυπουργού: το Νέο Λαϊκό Μέτωπο υφίσταται τύποις. Αυτό καταδεικνύεται και από την πιο πρόσφατη ανακοίνωση της Ανυπότακτης Γαλλίας ενάντια στο διαρκές και υπονομευτικό «βέτο» του Σοσιαλιστικού Κόμματος σε οποιαδήποτε απόφαση του Μετώπου (αποσπάσματά της παρατίθενται σε χωριστό πλαίσιο). Μετά δε και την προχθεσινή ήττα στην ψηφοφορία για εκλογή προέδρου της βουλής [βλ. πίνακα], οι πανηγυρισμοί εύλογα δίνουν τη θέση τους σε αναστοχασμό. Ήδη έχει γίνει ζημιά στην υπόθεση ενός τρίτου, λαϊκού πόλου, αφού για να υπάρχει ως τέτοιος απαιτείται να χειραφετηθεί από το μακιαβελικό και βαθιά αντιλαϊκό πολιτικό σύστημα. Μια τέτοια πορεία υπόσχεται βέβαια μόνο ανηφόρες. Υπάρχει και η εύκολη λύση, του κατήφορου: ικανοποίηση με όσα ήδη κερδήθηκαν. Αλλά αυτό το κεφάλαιο ήδη σπαταλιέται. Οι πληβείοι που επένδυσαν στον ισχυρισμό της Ανυπότακτης Γαλλίας («η συμμαχία μας σχηματίστηκε εναντίον του Μακρόν και των πολιτικών του») ήδη δαγκώνονται. Ακολουθώντας τον τάχα εύκολο δρόμο, τι θα συμβεί στην επόμενη κρίσιμη αναμέτρηση;
Το «βέτο» του Σοσιαλιστικού Κόμματος
Εκφράζουμε τη λύπη μας για το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει το Νέο Λαϊκό Μέτωπο με ευθύνη του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην επιλογή του υποψήφιου πρωθυπουργού. Ενώ το όνομα της Ιγκέτ Μπελό υποστηρίχθηκε ευρέως και με ενθουσιασμό από την αριστερή κοινή γνώμη, και αρχικά δεν προκάλεσε αντιρρήσεις μεταξύ των συνιστωσών του Νέου Λαϊκού Μετώπου, το Σοσιαλιστικό Κόμμα τελικά το απέρριψε, χωρίς εξήγηση ή αιτιολόγηση. Αυτή η ακατανόητη άρνηση επιβεβαιώνει ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει επιλέξει να θέτει βέτο σε οποιαδήποτε υποψηφιότητα του Νέου Λαϊκού Μετώπου, με μοναδικό στόχο να επιβάλει τη δική του, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι θα είναι η μόνη αποδεκτή από τον Μακρόν. Έτσι επιτρέπει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποφασίζει για λογαριασμό της συμμαχίας μας, παρόλο που αυτή έχει σχηματιστεί εναντίον του ίδιου και των πολιτικών του. Αυτό συνοδεύεται μάλιστα από εκκλήσεις βουλευτών του Σοσιαλιστικού Κόμματος για την αντικατάσταση του Νέου Λαϊκού Μετώπου από έναν άλλο συνασπισμό με τομείς του Μακρονισμού. Μήπως το Σοσιαλιστικό Κόμμα παίζει με το χρόνο, αφήνοντας το Νέο Λαϊκό Μέτωπο να διαλυθεί; Έχουμε προτείνει τέσσερα ονόματα: γιατί τα αρνείται όλα; Δεν θα επανέλθουμε σε αυτό το ζήτημα μέχρι το Σοσιαλιστικό Κόμμα να παραιτηθεί από το βέτο του σε οποιαδήποτε υποψηφιότητα εκτός της δικής του, και να επιβεβαιώσει την άρνησή του για οποιαδήποτε συμφωνία οποιουδήποτε είδους με το στρατόπεδο των Μακρονιστών.
[Αποσπάσματα ανακοίνωσης της Ανυπότακτης Γαλλίας, 15/7/2024]
Βουλή: Νίκησε… ο Μακρόν!
Όπως έστρωσες θα κοιμηθείς, λέει ο λαός, και το Νέο Λαϊκό Μέτωπο δεν θα κοιμηθεί στην έδρα του προέδρου της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης – παρόλο που η Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν έκανε άλλη μία υποχώρηση. Αποδέχθηκε δηλαδή να μην προέρχεται από τις τάξεις της ο υποψήφιος (o Αντρέ Σασένι είναι βουλευτής του Γαλλικού Κ.Κ.) προκειμένου να μην «διαρρεύσουν» οι σύμμαχοι. Όμως η συσπείρωση όλων των συστημικών βουλευτών πέτυχε, στον Γ΄ γύρο της ψηφοφορίας, την επανεκλογή της μακρονικής Γιαέλ Μπραούν-Πιβέ. Έτσι «αξιοποιήθηκαν» όσοι εκλέχθηκαν σε μεγάλο βαθμό χάρη στις ψήφους της αριστεράς ώστε να μπει φραγμός στην ακροδεξιά… Οι λεπενιστές, βέβαια, δεν ταλανίζονται από τέτοια διλήμματα: διατήρησαν και στον Γ΄ γύρο τον υποψήφιό τους, γνωρίζοντας πού πήγαινε το πράγμα (σε αντίθεση με τον Α΄ και Β΄ γύρο, όπου απαιτούνταν απόλυτη πλειοψηφία, στον Γ΄ γύρο εκλέγεται όποιος έρθει πρώτος).
Έτσι έφτασε ο παλαίμαχος γκολιστής και σουβεραινιστής Φρανσουά Ασελινό, «μαύρο πρόβατο» του γαλλικού πολιτικού συστήματος κι αυτός, να γράφει: «Μας είπαν ότι οι ευρωεκλογές και οι βουλευτικές εκλογές θα άλλαζαν τα πάντα. Τελικά, τι άλλαξε; Η Μέτσολα, απερχόμενη πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επανεκλέχθηκε. Η Λάιεν, απερχόμενη πρόεδρος της Επιτροπής, επανεκλέχθηκε. Η Μπραούν-Πιβέ, απερχόμενη πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, επανεκλέχθηκε». Ο δε υποψήφιος των αυτονομιστών, που αποσύρθηκε στον Γ΄ γύρο, αποφάνθηκε: «Επανεκλογή της απερχόμενης προέδρου, η οποία εκπροσωπεί ένα πολιτικό ρεύμα που υπέστη σοβαρή ήττα! Πολλοί συμπολίτες μας θα αναρωτηθούν: τι άρνηση της δημοκρατίας είναι αυτή;». Κερασάκι στην τούρτα: η επανεκλεγείσα χάρη στο… αντιφασιστικό μέτωπο πρόεδρος της βουλής έχει δηλώσει έτοιμη να συνεργαστεί και με τους λεπενιστές! «Αυτή είναι η ομορφιά της δημοκρατίας», διακηρύττει η κυρία πρόεδρος. Αν μη τι άλλο, μας βοηθά να κατανοήσουμε την τακτική της Εθνικής Συσπείρωσης στον Γ΄ γύρο… Οπότε, μια παράκληση: όχι άλλο «αντιφασισμό». Γκώσαμε.
(1) Ένα, δύο, τρία, πολλά Βατερλό (φύλλο 693).
(2) Ο Μακρόν ενώπιον νέας ταπείνωσης (φύλλο 691).
(3) Ένας κανόνας σουρωτήρι (και πολιτικά προβληματικός) (φύλλο 692).
