Του Δημήτρη Παυλίδη*
Εάν είναι σωστή η υπόθεση πως τα σύγχρονα φαινόμενα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δεν είναι απλά και μόνο η χρεοκοπία ενός μοντέλου που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες, συγκυριακά προβλήματα ή αποτέλεσμα αδιέξοδων πολιτικών, αλλά εκπηγάζουν από τα έγκατα της καπιταλιστικής παραγωγής και έχουν καθολικό χαρακτήρα, τότε οι ριζικές ανακατατάξεις και οι ιστορικού χαρακτήρα ανατροπές που προμηνύουν δεν αφορούν μόνο τον αντίπαλο.
Η περίοδος που ανοίγεται μπροστά μας θα αποτελέσει μια τεράστια δοκιμασία, σε όλα τα επίπεδα. Θεωρίες, πολιτικά σχέδια, βεβαιότητες και προσμονές, αντιλήψεις και συνειδήσεις, σχήματα και μορφές που κυριάρχησαν θα δοκιμαστούν σκληρά, θα υποκύψουν μπροστά στη δύναμη της πραγματικής ζωής, θα παραμεριστούν αργότερα ή αρκετά γρήγορα. Η Αριστερά που γνωρίσαμε από τα «ένδοξα» μεταπολεμικά χρονιά των πολύμορφων προσαρμογών μέχρι σήμερα και η «αρχαία σκουριά» που επέβαλλε η κυριαρχία της, στις συνειδήσεις, στις συμπεριφορές και τις πρακτικές θα μπουν στην υψικάμινο της ιστορίας που κάποιοι βιάστηκαν να αποχαιρετήσουν. Και αληθινά κανείς δεν θα στενοχωρηθεί γι’ αυτό.
Κατά τη γνώμη μου το κρίσιμο σημείο για τώρα και για πολύ καιρό μπροστά μας, αφορά στην πραγματική σχέση όσων φιλοδοξούν αληθινά να δοκιμαστούν, με τους «από κάτω», με τον κόσμο της εργασίας, τους άνεργους και τους απόκληρους, τις λαϊκές μάζες στην καθημερινή κίνησή τους. Την αποδοχή πως μόνο σε αυτήν τη σχέση, τη διαπλοκή και την αλληλοτροφοδότηση και μόνο στο πεδίο της πάλης και της αντίστασης μπορούν να βρεθούν τα στοιχεία μιας νέας ανασύνθεσης και αναγέννησης. Αυτή η εκδοχή, πράγματι, είναι δύσκολη, απαιτητική και δεν δίνει γρήγορες λύσεις. Έρχεται σε αντίθεση με ό,τι ηγεμονεύει ακόμη και τώρα στις σκέψεις του κόσμου της Αριστεράς. Αλλά αν αποδεχόμαστε τη σημασία της δοκιμασίας, οφείλουμε να συγκρουστούμε με αυταπάτες, βολέματα κάθε είδους και προσμονές για ξεγλίστρημα από τα δύσκολα.
Από αυτήν την σκοπιά κοιτώντας τα πράγματα, δεν είναι παράξενο που ακόμη και τώρα οι διαδεδομένες αντιλήψεις σε αυτήν την Αριστερά που γνωρίζουμε συνεχίζουν να αυταπατώνται με την αναζήτηση εύκολων και γρήγορων απαντήσεων. Με τη διατύπωση προτάσεων, διορθωτικών κινήσεων και την εκπόνηση σχεδίων που εμπνέονται από έναν αριστερό κυβερνητισμό. Ή -από την άλλη- περιδεείς μπροστά στα δύσκολα ξορκίζουν την αληθινή κίνηση των μαζών, νομίζοντας πως θα αποφύγουν διλήμματα και προκλήσεις. Όλα αυτά θα αντιμετωπίσουν εκκωφαντικές διαψεύσεις σε όχι πολύ μακρινό χρόνο. Γιατί οι αναμετρήσεις που έρχονται θα είναι αδυσώπητες, απαιτητικές και πολύ δύσκολες για να τις διαχειριστούμε με το πνεύμα του παρελθόντος. Καλώς να ορίσουν λοιπόν! Περιγελώντας αυτούς που αναζητούν βεβαιότητες και συμβόλαια επιτυχίας, ας αποδεχτούμε την επερχόμενη δοκιμασία με ρεαλισμό αλλά και αισιοδοξία. Μόνο τότε θα συναντηθούμε και με τις ευκαιρίες.
Ο Δημήτρης Παυλίδης είναι μέλος του Κ.Ο. του ΚΚΕ(μ-λ)
