Η αποφυλάκιση του N. Μιχαλολιάκου –ελεύθερος με περιοριστικούς όρους σύμφωνα με το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λαμίας– διαλύει το αφήγημα που θέλει την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία να είναι ένας αποτελεσματικός τιμωρός του ναζιφασισμού. Η στάση της Ν.Δ. απέναντι στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής ήταν πάντοτε εργαλειακού χαρακτήρα – αρκεί να θυμηθούμε τις συνομιλίες των δύο κομμάτων μέσω του Τ. Μπαλτάκου, τη δίωξη της νεοναζιστικής οργάνωσης σε μια περίοδο που έκοβε «χρήσιμες» ψήφους από τον Α. Σαμαρά και τώρα με την αποφυλάκιση του αρχηγού της λίγο πριν τις ευρωεκλογές. Έτσι ενώ το πολιτικό σύστημα με επικεφαλής τη Ν.Δ. απαγορεύει την κάθοδο των Σπαρτιατών –ανοίγοντας παράλληλα την πόρτα των πολιτικών διώξεων για όποιον θεωρήσει αντίπαλο το πολιτικό σύστημα στο μέλλον–, την ίδια στιγμή αποφυλακίζει στον αρχηγό της Χρυσής Αυγής κλείνοντας έτσι το μάτι στους ψηφοφόρους του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου αλλά και διεμβολίζοντας τις πιθανές πολιτικές κινήσεις του Ηλ. Κασιδιάρη λίγο πριν τις ευρωεκλογές.
Προβληματική για ακόμα μια φορά και η λειτουργία της δικαιοσύνης που κρίνει τον Ν. Μιχαλολιάκο με τους πλέον ευνοϊκούς όρους, σε αναντιστοιχία με οποιονδήποτε άλλον κατηγορούμενο όπου τις περισσότερες φορές εξαντλεί την αυστηρότητά της. Παράλληλα όμως η δικαιοσύνη με αυτή την απόφαση ανοίγει την πόρτα για την αποφυλάκιση και όλων των άλλων νεοναζί καταδικασθέντων της Χρυσής Αυγής. Επιπρόσθετα ο συγχρονισμός των αποφάσεων της δικαιοσύνης με τις βουλήσεις του πολιτικού συστήματος και πιο συγκεκριμένα με την κυβερνητική επιθυμία είναι τουλάχιστον ύποπτος. Στα Τέμπη η δικαστική διαδικασία αργεί με εντυπωσιακό τρόπο μέχρι να καταστραφούν, αν όχι όλα, πολλά από τα στοιχεία και τα πειστήρια∙ στο Μάτι η δίκη διαρκεί μέχρι να φτάσουμε στα όρια της παραγραφής ενώ υπάρχει και η σκανδαλώδης πρωτόδικη αθώωση των περισσότερων από τους κατηγορούμενους και οι ποινές-χάδια στους υπόλοιπους∙ στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής ο αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης αφήνεται ελεύθερος πριν τις ευρωεκλογές γιατί τέτοιος είναι ο νομικός πολιτισμός της χώρας∙ στην υπόθεση του Κολωνού η εισαγγελέας προτείνει την πλήρη αθώωση του Ηλ. Μίχου και τελικά η καταδίκη δεν περιλαμβάνει τίποτα σχετικά με τη σωματεμπορία, το οργανωμένο έγκλημα και την εμπλοκή υψηλά ιστάμενων προσώπων∙ σε όλες δηλαδή τις περιστάσεις εξυπηρετείται στο ακέραιο το συμφέρον των ελίτ, του πολιτικού συστήματος και της κυβέρνησης και οι υπεύθυνοι σχεδόν πάνται τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης. Και έχουμε και την Ένωση Δικαστών που κουνάει το δάχτυλο στην κοινωνία και μιλάει για λαϊκά δικαστήρια και άλλα τέτοια ωραία. Μπόχα και δυσωδία…
