Η Εύα Κασιάρου, καταξιωμένη συγγραφέας στον χώρο του παιδικού βιβλίου, παρουσιάζει ένα νέο μυθιστόρημα που μπορεί να διαβαστεί απ’ όλους μας. Μια συναρπαστική αστυνομική ιστορία με πολλές προεκτάσεις.
Τα Κανελόνια μετά φόνου (εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη) αρχίζουν με ένα έγκλημα σε ένα εστιατόριο της μόδας, που όπως καταλαβαίνουμε κι από τον τίτλο είναι διάσημο για τα κανελόνια του. Θύμα ο ιδιοκτήτης. Ποιος είναι όμως ο ένοχος;
Ο νεαρός ήρωας του βιβλίου, ο Μάκης, φίλος της κόρης του ιδιοκτήτη, ομολογεί και φυλακίζεται. Είναι όμως μια πραγματική ομολογία ή προσπαθεί να καλύψει κάποιον; Δυο δημοσιογράφοι παίρνουν την υπόθεση προσωπικά και προσπαθούν να ανακαλύψουν που κρύβεται η αλήθεια.
Το μυθιστόρημα μπορεί να διαβαστεί ως ένα δυνατό αστυνομικό βιβλίο, αλλά παράλληλα –με την ευαισθησία με την οποία η συγγραφέας προσεγγίζει τους έφηβους ήρωές της– δίνει μια εικόνα των σχέσεων γονιών παιδιών στη σύγχρονη εποχή.
Οι τρεις έφηβοι που πρωταγωνιστούν έχουν τρεις οικογένειες που συνολικά κάνουν όλα τα λάθη που μπορεί να κάνουν οι γονείς: υπερ- προστατευτικότητα μέχρι ασφυξίας, ελευθερία μέχρι ασυδοσίας και βίαιη και βάναυση συμπεριφορά.
Οι έφηβοι βρίσκονται σε πραγματικές συμπληγάδες, περνώντας την κρίσιμη αυτή ηλικία στο πιο απαράδεκτο περιβάλλον και σε μια ατμόσφαιρα γενικευμένης κρίσης.
Η συγγραφέας αποδεικνύει ότι το αστυνομικό μυθιστόρημα μπορεί να γίνει το κατάλληλο όχημα για να καταλάβουμε την εποχή μας.
Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο
Με το νέο σου βιβλίο κάνεις μια στροφή προς το αστυνομικό μυθιστόρημα. Τι είναι αυτό που σε έφερε σε αυτό το είδος λογοτεχνίας;
Είναι το δεύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα που γράφω. Το πρώτο ήταν το Μυστήριο στην αυλή που κυκλοφόρησε το 2015 από τις εκδόσεις Κέδρος. Τα αστυνομικά μυθιστορήματα, όπως και οι αστυνομικές ταινίες μυστηρίου και τα ψυχολογικά θρίλερ, είναι «η αδυναμία μου».
Πιστεύω ότι το μυστήριο και η αγωνία ερεθίζει τη φαντασία του αναγνώστη και πρέπει να σας ομολογήσω ότι ακόμη περισσότερο τα δύο αυτά συστατικά της αστυνομικής λογοτεχνίας εξιτάρουν εμένα που το γράφω. Μπαίνω μέσα στους χαρακτήρες των ηρώων και προσπαθώ να ανακαλύψω κάθε πτυχή που τους οδηγεί στο έγκλημα. Με το αστυνομικό μυθιστόρημα προσπαθώ να εξερευνήσω και να καταγράψω την πλευρά εκείνη της κοινωνίας που έχει να κάνει με το έγκλημα, τους υπαίτιους και τα κίνητρα που τους οδηγούν στην διάπραξη του εγκλήματος.Το αστυνομικό μυθιστόρημα είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω» είχε γράψει η Γαλάτεια Καζαντζάκη.
Τα παιδιά και οι δύσκολες σχέσεις με τους γονείς είναι στο επίκεντρο του βιβλίου σου. Από ποιους θα ήθελες κυρίως να διαβαστεί;
Το βιβλίο Κανελόνια μετά φόνου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, απευθύνεται σε όλους. Μικρούς και μεγάλους. Οι σχέσεις γονέων και παιδιών είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στην ανάπτυξη των παιδιών. Άλλες φορές είναι υγιείς σχέσεις και άλλες αρρωστημένες. Σίγουρα δεν υπάρχουν ή και αν υπάρχουν τέλειοι γονείς θα είναι λίγοι. Το να γίνεις γονιός είναι πολύ εύκολο, αλλά το να είσαι γονιός είναι πολύ δύσκολο. Τα πρότυπα και τα στερεότυπα κάθε οικογένειας είναι αυτά με τα οποία θα οπλιστεί το κάθε παιδί, για να πορευτεί στη ζωή του. Αυτά θα καθορίσουν τη συμπεριφορά του προς τους άλλους, τους στόχους του και τη στάση του στη ζωή.
Στο μυθιστόρημά μου Κανελόνια μετά φόνου έχουμε τρία παιδιά που μεγαλώνουν σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Κάθε παιδί έχει τις δικές του αξίες και τα δικά του προβλήματα με την οικογένεια. Τα παιδιά βρίσκονται στην εφηβεία τους, μια δύσκολη περίοδο, όπου προσπαθούν να βρουν την ταυτότητά τους και τα δικά τους θέλω. Η Έλλη έχει μεγαλώσει σε μία πλούσια οικογένεια και πιστεύει ότι μπορεί να έχει του χεριού της όποιο αγόρι βρεθεί μπροστά της. Από την άλλη έχουμε έναν άλλον έφηβο, τον Μάκη, που έχει μεγαλώσει σε μία οικογένεια φτωχή, ντρέπεται για αυτό και πιστεύει ότι μόνο αν δώσει λίγη πολυτέλεια στον εαυτό του θα μπορέσει να γίνει αποδεχτός από τους άλλους και την κοπέλα που του αρέσει. Και έχουμε και έναν άλλο έφηβο, τον Αριστείδη, που μεγαλώνει σε ένα καταπιεσμένο περιβάλλον και θέλει να κάνει την δική του επανάσταση.
Εν κατακλείδι η ιστορία αφορά όλους μας, μιας και οι περισσότεροι έχουμε δίπλα μας παιδιά, είτε δικά μας είτε παιδιά φίλων ή συγγενών. Κάποιες φορές έτσι γινόμαστε και εμείς πρότυπα για αυτά τα παιδιά.
Μπορούν οι συγγραφείς παιδικής-νεανικής λογοτεχνίας να βοηθήσουν ώστε να καταλάβει η μια γενιά την άλλη;
Πιστεύω πως ναι. Γιατί μέσα από την λογοτεχνία αναδεικνύονται πολλά προβλήματα της σύγχρονης οικογένειας. Οι μεν γονείς, που δεν έχουν ουσιαστική επαφή με τα παιδιά τους, διαβάζοντας ένα βιβλίο που αφορά τα στάδια ανάπτυξης και εξέλιξης των παιδιών, ίσως καταλάβουν καλύτερα το παιδί τους και σταθούν δίπλα τους. Τα δε παιδιά, μέσα από ένα λογοτεχνικό βιβλίο, θα δουν στάσεις γονέων και προβλήματα καθώς και το παρελθόν που έχει ορίσει το μέλλον των γονιών τους ή τις καταστάσεις πολιτικές και κοινωνικές που βίωναν όταν γεννήθηκαν οι γονείς του.
Παρουσιάζεις μια μάλλον ευνοϊκή εικόνα για κάποιους δημοσιογράφους. Πιστεύεις όμως ότι αυτή ανταποκρίνεται στο γενικότερο κλίμα που κυριαρχεί;
Ο δημοσιογράφος πρέπει να εργάζεται προς όφελος του συνόλου. Να ερευνά πολύπλευρα, να έχει αντίληψη, ικανότητα κρίσης και ανάλυσης για να παρουσιάσει το θέμα του στο κοινό. Αποτελεί ουσιαστικά τη «γέφυρα» ανάμεσα στην είδηση και την ενημέρωση. Πιστεύω ότι οι δημοσιογράφοι της χώρας μας, αυτό προσπαθούν να κάνουν και αυτό κάνουν. Βέβαια, όπως σε κάθε κανόνα υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις. Η Μαριάνα Παππά η διευθύντρια της εφημερίδας Είδηση, στο μυθιστόρημά μου, εργάζεται σκληρά και ερευνά πολύπλευρα το θέμα της δολοφονίας του Μακρή. Είναι μια έμπειρη δημοσιογράφος δικαστικού ρεπορτάζ και έχει γνώση του αντικειμένου της.
Πολύ εύκολα κατασκευάζουμε ενόχους και τους καταδικάζουμε, όπως δείχνεις και στο μυθιστόρημά σου. Πώς μπορεί να σταματήσει αυτό;
Πολλές φορές βάζουμε αβίαστα ταμπέλες σε ανθρώπους και τους στιγματίζουμε. Δυστυχώς, δύσκολα τις βγάζουμε. Η ταμπέλα του ένοχου, του ύποπτου συνοδεύεται κυρίως από περιθωριοποίηση. Και όταν αποδειχτεί η αθωότητα του φερόμενου ως ένοχου ή ύποπτου, μάλλον συνεχίζουμε να είμαστε δύσπιστοι και να στριφογυρίζει στο μυαλό μας η παροιμία «δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά». Για να σταματήσει αυτή η ευκολία στις ταμπέλες θα πρέπει να προσπαθούμε να γνωρίσουμε τον άλλον πραγματικά και να τον κατανοήσουμε.
