Όποιος παρακολουθεί με ανησυχία αυτά που συμβαίνουν όπου υπάρχει ανάμιξη της αστυνομίας αντιλαμβάνεται ότι η κατάσταση χειροτερεύει επικίνδυνα. Εμείς, οι παλιότεροι, βλέπουμε ότι αστυνομία που συμπεριφέρεται στους αντιφρονούντες με τον τρόπο που συμπεριφερόταν η αστυνομία σε εποχές ανωμαλίας και αυξημένου αυταρχισμού, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να υπάρξουν τα ίδια αποτελέσματα.
Η κυβέρνηση έχει υποκύψει στην απαίτηση των πιο φανατικών κύκλων του συντηρητικού φάσματος που πιέζουν για σκληρότερη αστυνομική βία και εντονότερη καταστολή σε βάρος των νεαρών που με πολιτικά κριτήρια, συμφωνούμε ή διαφωνούμε, αντιδρούν στις κρατικές πολιτικές. Ο Μητσοτάκης, η Καθημερινή σύσσωμη και οι συνοδοιπόροι τους ζητούν αίμα, ζητούν μεγαλύτερη βία από το κράτος, απαιτούν αυταρχισμό. Και η κυβέρνηση ενδίδει. Σήμερα, οι αστυνομικοί συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονταν οι αστυνομικοί την εποχή που δολοφονήθηκε ο Πέτρουλας, την εποχή που δολοφονήθηκε η Κουμή, την εποχή που δολοφονήθηκε ο Καλτεζάς και την εποχή που δολοφονήθηκε ο Γρηγορόπουλος.
Η αστυνομική αγριότητα στα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου και εναντίον των συλληφθέντων που με δεμένα τα χέρια στην πλάτη οδηγούνταν στον εισαγγελέα, είναι του επιπέδου και της μορφής που είχε στις προαναφερθείσες εποχές. Σε περίοδο, μάλιστα, που ο αντιεξουσιαστικός χώρος είναι σε σχετική αδράνεια. Μια αγριότητα που ενισχύει και τις τάσεις για βία μέσα στο «χώρο» όπως φάνηκε από τη φωτοβολίδα που τραυμάτισε τη γυναίκα. Σαν να είναι σκόπιμη πολιτική. Η γνωστή πολιτική της έντασης που συχνά χρησιμοποιείται από την εξουσία σαν αντιπερισπασμός για να εφαρμόσει τις αντιλαϊκές πολιτικές της και να κατευνάσει τους επικριτές της στη Βουλή.
Κι αυτή η αγριότητα δεν συμπεριλαμβάνει μόνο τη χρήση όπλων. Διαπερνάει την αστυνομία σαν δικαίωμα. Ασκείται σε βάρος κάθε πολίτη που θα κάνει το λάθος να ασκήσει κριτική, να σχολιάσει ή να αποδοκιμάσει αυταρχικές και βίαιες αστυνομικές πράξεις και συμπεριφορές. Πληθαίνουν οι πολίτες που προπηλακίστηκαν, μέχρι και «προσήχθησαν», επειδή τόλμησαν να αμφισβητήσουν φραστικά πράξεις αστυνομικής αυθαιρεσίας στην καθημερινή ζωή.
Η σημερινή κυβέρνηση αποδιοργανώνει την αντιπολίτευση μη αρνούμενη την άδεια προσωρινής εξόδου που προβλέπει ο νόμος για τον Κουφοντίνα και ταυτόχρονα ικανοποιεί τον χρυσαυγητισμό που υπάρχει μέσα στο αστυνομικό σώμα και μέσα στα πολιτικά κόμματα που η δημοκρατικότητά τους έχει σαν όριο την αντίδραση των άλλων. Χωρίς αντίδραση είναι δημοκρατικά τα κόμματα, με αντίδραση μεταστρέφονται αυτομάτως σε αυταρχικά.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παίζει με τη δημοκρατία, παίζει και με τις ζωές των ανθρώπων ελπίζοντας στην καλή της τύχη. Αλλά η αστυνομική βία που ασκείται υπό την ανοχή και καθοδήγησή της μπορεί και να γίνει το Βατερλό της.
Ρουμπίνη Τσόκλη
