Νέο έτος και ευρωεκλογές που έχουν, γενικώς, το εξής παράδοξο: Θεωρητικά είναι ο καλύτερος τρόπος να δείξουν οι ευρωπαίοι πολίτες πώς θέλουν την Ευρώπη και τι θέλουν από αυτήν. Στην πράξη τείνουν να γίνουν «ένα άδειο πουκάμισο». Που μπορεί να συγκαλύπτει σκάνδαλα τύπου Καϊλή αλλά να ετοιμάζει άλλα χειρότερα, όπως η κατάργηση του veto, του μόνου που μπορεί να προστατεύσει τα μικρά και πιο αδύναμα μέλη της Ευρωένωσης, αν τολμήσουν να αντισταθούν. Αλλιώς οι «Μεγάλοι» της Ευρώπης, δηλαδή η Γερμανία, θα κάνει ό,τι θέλει και οι άλλοι θα λαχανιάζουν από πίσω. Που και αυτός ο ένας «Μεγάλος» δεν είναι παρά ευφημισμός, ένας «τρόπος του λέγειν», ίσα ίσα για να κουμπώνουμε όπως όπως το «άδειο πουκάμισο».
Η Γερμανία, επιμένω, δεν είναι παρά ένας «γεωπολιτικός νάνος», υπάκουος στον αφέντη Αμερικάνο. Οι ΗΠΑ χρειάζονταν, όπως κάθε σημερινή επιχείρηση-γίγας, έναν επιστάτη με μαστίγιο για τους αντιρρησίες στην Ε.Ε. Ποιος καταλληλότερος από τους Γερμανούς; Μερικοί εδώ έχουν να λένε για τον Γκέτε και μερικούς άλλους που φώτισαν, λέει, πολιτιστικά την Ευρώπη. Ψεύδος. Η Γερμανία δεν είναι Γαλλία. Δεν είχε ποτέ φως στις σχέσεις της με την υπόλοιπη Ευρώπη. Η κορυφαία της στιγμή στη διεθνή πολιτική ήταν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τα στρατόπεδα θανάτου.
Οι ισχυρές χώρες της Ε.Ε. έχουν παρακάμψει τα περισσότερα από όσα θεσμικά τους ενοχλούν, και απομένει το veto. Οπότε οι «ευφυείς» ισχυροί της Ε.Ε. θα εξαφανίσουν και αυτό το αποκούμπι του κόσμου, και θα απομένει ως λύση η απόλυτη ρήξη και η διάλυση του μαγαζιού
Τώρα τα ΜΜΕ λένε ότι η Γερμανία είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης καθώς συντάχθηκε, θέλοντας και μη, με τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και έχασε το φτηνό ρωσικό πετρέλαιο, τροφοδότη της βιομηχανίας της, όπως όριζε ο εν λόγω Αμερικανός αφέντης. Αλλά έχει το «τουπέ» να αρνείται στην Ελλάδα τις αποζημιώσεις από τη ναζιστική Κατοχή. Παρ’ όλα αυτά δεν θα ήταν αναγκαστικά κακό να είναι η Γερμανία επικεφαλής της Ευρώπης. Αν το Βερολίνο ήξερε να είναι πολιτικός ηγέτης και όχι βάναυσος, πολιτικά αγράμματος δεκανέας, αλά Χίτλερ.
Οι Γερμανοί δεν κατάλαβαν ότι τους ξανάχτισαν τη χώρα οι Αμερικάνοι (με λεφτά των Ευρωπαίων και δικά μας) φροντίζοντας ώστε ο λόρδος Ισμέι να διακηρύξει, στην ιδρυτική ομιλία του για το ΝΑΤΟ, ότι: «Η Αμερική θα είναι εντός Ευρώπης, η Ρωσία εκτός και η Γερμανία πατημένη στο χώμα». Επί λέξει. Ισχύει και σήμερα.
Εμάς εδώ το μόνο που μας νοιάζει είναι τι θα κάνει ο Μητσοτάκης στις ευρωεκλογές. Και τι θα κάνει ο Κασσελάκης επίσης πολύ μας απασχολεί. Το ότι είναι ο μοναδικός αρχηγός ελληνικού κόμματος που μας στέλνει χριστουγεννιάτικες κάρτες από την Αμερική, οι σχολιαστές το αφήνουν ασχολίαστο, δείχνοντας πόσο ευπροσάρμοστοι είναι. Ίσως έχουν κάποιο δίκιο. Στέλνει κάρτες, φιλιά και ό,τι άλλο στέλνουν στις γιορτές, από το Κέντρο του Δυτικού Κόσμου. Προφανώς έχει κάποιους που τον αγαπάνε πολύ στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Στην αποδώ μεριά εμφανίζεται γεμάτος αυτοπεποίθηση, αλλά εντοπίζεται στους τελευταίους στις δημοσκοπήσεις.
Ο Μητσοτάκης είναι ο άτυχος που θα πρέπει να αποφασίσει εντός του έτους πώς θα τα βολέψει με τον κόσμο και ταυτόχρονα με τον Ερντογάν. Αλλά κάτι θα βρει, μιας και τα εθνικά θέματα είναι με το ζόρι στην ουρά ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης. Κατά τις δημοσκοπήσεις.
Η μεγαλύτερη υπηρεσία που προσφέρουν οι ευρωεκλογές είναι μάλλον η εκτόνωση στους δυσαρεστημένους. Οι μεγάλες συμφωνίες για την Ε.Ε. αποφασίζονται από το Βερολίνο, όχι στις Βρυξέλλες. Γι’ αυτό οι ευρωεκλογές παραμένουν διαδικασία δευτεροκλασάτη.
Οι ισχυρές χώρες της Ε.Ε. έχουν παρακάμψει τα περισσότερα από όσα θεσμικά τους ενοχλούν, και απομένει το veto. Οπότε οι «ευφυείς» ισχυροί της Ε.Ε. θα εξαφανίσουν και αυτό το αποκούμπι του κόσμου, και θα απομένει ως λύση η απόλυτη ρήξη και η διάλυση του μαγαζιού. Όλες οι προηγούμενες απόπειρες ενότητας της Ευρώπης –και ήταν αρκετές– απέτυχαν για παρόμοιους λόγους, επειδή οι ηγεσίες αποδείχθηκαν εξαιρετικά «ευφυείς». Δεν βλέπω γιατί σήμερα θα γίνει κάτι διαφορετικό.
